An
„AN“
W gramatyce języka angielskiego „AN“ zalicza się do grupy tak zwanych przedimków nieokreślonych.
Przedimki w języku angielskim są zagadnieniem spędzającym sen z powiek wielu uczniom. Dzieje się tak dlatego, że nie są one w żaden sposób przetłumaczalne na język polski, ponieważ w naszej gramatyce po prostu nie występują. Nie można zatem wytłumaczyć ich zastosowania posługując się porównaniami i przykładami pochodzącymi z naszego ojczystego języka.
Aby ułatwić choć trochę zrozumienie tego zagadnienia zacznę od prostego wytłumaczenia, czym są owe „przedimki“. Otóż, są one niczym innym jak wyrażeniem, które występuje przed rzeczownikiem i definiuje nam dany rzeczownik jako “określony“ lub “nieokreślony“.
Zapytacie pewnie: ale co to takiego “rzeczowniki nieokreślone” i “rzeczowniki określone”? A więc, rzeczowniki nieokreślone to takie o których wspominamy po raz pierwszy gdy o coś pytamy, o czymś piszemy lub mówimy (czyli, potocznie mówiąc: nie zostały wcześniej wspomniane, określone, nazwane).
Rzeczowniki określone to takie, o których nie wspominamy po raz pierwszy, tylko doskonale wiemy kim/czym one są (czyli, potocznie mówiąc, zostały już wcześnie wspomniane, określone, nazwane).
W języku angielskim występują poniżej wymienione rodzaje przedimków:
• tzw. nieokreślone – zaliczają się do nich przedimki „a“/„an“
• tzw. określone – zalicza się do nich przedimek „the”
• tzw. ”zerowe” – czyli jego całkowity brak przed rzeczownikiem (gdy nie ma podstaw do zastosowania ani przedimka nieokreślonego, ani przedimka określonego).
Naszym dzisiejszym zagadnieniem na którym skupimy swoją uwagę jest przedimek nieokreślony „an“. Jak już wspomniałam wyżej, „an” należy do grupy przedimków nieokreślonych, czyli jest stosowany zawsze wtedy, kiedy mówimy lub piszemy o danym rzeczowniku po raz pierwszy. Zanim przejdziemy jednak do konkretnych przykładów poniżej przedstawię ogólne zasady stosowania przedimka nieokreślonego „AN“.
Przedimek nieokreślony „AN“ występuje przed:
• rzeczownikami policzalnymi, ale wyłącznie w liczbie pojedynczej
• rzeczownikami o których wspominamy po raz pierwszy i które nie zostały wcześniej określone
• rzeczownikami które fonetycznie (czyli uwaga! – nie pisemnie, a podczas ich wymawiania) zaczynają się na samogłoskę, np. an apple, an oak, an elephant, an egg. Jeśli natomiast mamy do czynienia z rzeczownikiem który pisemnie zaczyna się od samogłoski, ale fonetycznie (podczas wymowy) jako pierwsza słyszymy spółgłoskę, zamiast „an“ zastosujemy tylko i wyłącznie „a“. Przykładem może być jednorożec, czyli unicorn. Pomimo, iż pisemnie rozpoczyna się od samogłoski („u“), wymawiając go słyszymy na początku spółgłoskę „ju“ (ˈju:nɪkɔ:n). Zasada ta działa również w odwrotnym kierunku, tzn. kiedy rzeczownik zaczyna się na spółgłoskę w piśmie, ale w wymowie słyszymy na początku samogłoskę, to wtedy też zastosujemy przedimek „AN“. Przykładem może tutaj być słówko uczciwość, czyli honesty. Ponieważ spółgłoska „h“ jest w tym wyrazie niema, fonetycznie zaczyna się on więc na samogłoskę „o“ (ˈɒnɪsti). Również tutaj zastosowanie znajdzie więc przedimek nieokreślony „AN“: • przed przymiotnikami które opisują dany rzeczownik (np. an old egg). Podobnie jak powyżej, tutaj też kierujemy się zasada wymowy danego wyrazu. Jeśli sam rzeczownik zaczyna się na spółgłoskę, ale poprzedzający go przymiotnik na samogłoskę, to ma on pierwszeństwo i zastosujemy tutaj przedimek „AN“, np. an old book. Jeśli natomiast rzeczownik zaczyna się na samogłoskę, ale poprzedzający go przymiotnik ma na początku spółgłoskę (również fonetycznie), to tutaj zastosujemy „A“ zamiast „AN“, np. a fresh egg. W trzecim przypadku, tj. kiedy przymiotnik pisemnie zaczyna się spółgłoską, ale fonetycznie samogłoską, zastosujemy przedimek „AN“, np. an honest person, an hourly rate
• przed rzeczownikami, które określają dany zawód (pod warunkiem, że fonetycznie zaczyna się on na samogłoskę), np. She is an astronaut. • rzeczownikami, które określają jedną z wielu rzeczy, np. There is an interesting book in our library (W naszej bibliotece znajduje się interesująca książka – jedna z wielu).
Chcąc lepiej zobrazować zastosowanie przedimka nieokreślonego „AN“ proponuję wyobrażenie sobie konkretnej sytuacji, np. podczas śniadania. Jako przykład posłuży nam tutaj wyżej wspomniane jajko. Załóżmy, że chcemy zjeść jedno jajko. Gdy mama zapyta się więc „What would you like to eat for breakfast?“(Co chciałbyś zjeść na śniadanie?), to po angielsku odpowiemy wtedy właśnie „I’d like to eat an egg” (chciałbym zjeść jakieś/jedno jajko). Dlaczego “AN”? – ponieważ chodzi tu o jakieś/jakiekolwiek jajko, o którym po raz pierwszy wspomnieliśmy, chcąc odpowiedzieć na zadane pytanie. Na dodatek mówimy o jajku w liczbie pojedynczej i jest ono rzeczownikiem policzalnym. Moglibyśmy również sprecyzować naszą odpowiedź i opisać jajko przymiotnikiem, np. “I’d like to eat a soft-boiled egg” (chciałbym zjeść jakieś/jedno jajko na miękko). Brawo! Dobrze zaobserwowaliście – przedimek “AN” nie może być w tym przypadku zastosowany, ponieważ sam rzeczownik zaczyna się wprawdzie na samogłoskę, ale poprzedzający go przymiotnik już nie. Dlatego zamiast „AN“ użyliśmy tutaj po prostu „A“.
Jeśli ktoś woli naukę na zasadzie przeciwieństw, poniżej znajdzie ogólne zasady kiedy NIE UŻYWAMY przedimka nieokreślonego „AN“.
Przedimek nieokreślony „AN“ nie występuje przed:
• rzeczownikami niepoliczalnymi, np. air, water
• rzeczownikami policzalnymi, ale które zostały użyte w licznie mnogiej, np. eggs, apples, eagles
• rzeczownikami o których nie wspominamy po raz pierwszy, i które zostały wcześniej dokładnie określone (w momencie mówienia / pisania o nich dokładnie wiadomo, że chodzi o konkretną rzecz/osobę)
• rzeczownikami, które pisemnie i fonetycznie zaczynają się na spółgłoskę, np. a book, a T-shirt, a monkey, a broccoli
• rzeczownikami które pisemnie zaczynają się samogłoską, ale fonetycznie (podczas wymowy) jako pierwszą słyszymy spółgłoskę. Przykładem może być jednorożec, czyli unicorn. Pomimo, iż pisemnie rozpoczyna się samogłoską („u“), wymawiając ten wyraz słyszymy na początku spółgłoskę „ju“ (ˈju:nɪkɔ:n). Podobnym przykładem jest słowo uczelnia, czyli university (ˌju:nɪˈvɜ:səti).
• przymiotnikami, które opisują dany rzeczownik i nie zaczynają się na samogłoskę (np. a fresh egg). Podobnie jak powyżej, tutaj też kierujemy się zasada wymowy danego wyrazu. Jeśli sam rzeczownik zaczyna się na spółgłoskę, ale poprzedzający go przymiotnik na samogłoskę, to ma on pierwszeństwo i zastosujemy tutaj przedimek „AN“, np. an old book. Jeśli natomiast rzeczownik zaczyna się na samogłoskę, ale poprzedzający go przymiotnik ma na początku spółgłoskę (również fonetycznie), to tutaj zastosujemy „A“ zamiast „AN“, np. a fresh egg. W trzecim przypadku, tj. kiedy przymiotnik pisemnie zaczyna się spółgłoską, ale fonetycznie samogłoską, zastosujemy przedimek „AN“, np. an honest person, an hourly rate
• rzeczownikami, przed którymi występują zaimki dzierżawcze, np. my egg, your apple, their umbrella
• rzeczownikami, które nie określają jednej z wielu rzeczy, a daną, konkretną rzecz
• rzeczownikami, które zostały opisane ilościowo, np. many apples, some eggs
Poniżej kilka przykładów słówek, które w określonych okolicznościach będą występowały z przedimkiem nieokreślonym “AN”:
an ape (małpa), an onion (cebula), an apple (jabłko), an eye (oko), an hour (godzina), an effect (efekt), an example (przykład), an exercise (ćwiczenie), an owl (sowa), an oak (dąb), an actor (actor), an island (wyspa), an umbrella (parasol), an idea (pomysł)
Posłużymy się również kilkoma zdaniami, na podstawie których podsumujemy sobie zastosowanie przedimka “AN”:1. Can he fly an aeroplane? – Czy on potrafi latać jakimś/jakimkolwiek samolotem? (Samolot nie został wcześniej określony).
2. This is an iron bar. – To jest jakiś pręt z żelaza (pręt nie został wcześniej określony).
3. The knight in the picture is wearing an armour – Rycerz z obrazka ma ubraną jakaś zbroję (zbroja nie została wcześniej określona, ani wspomniana).
4. We are watching an interesting film on TV – Oglądam jakiś interesujący film w TV (film został wspomniany po raz pierwszy).
5. An apple pie is what I would like to eat – chciałbym zjeść jakąś szarlotkę (szarlotka została wspomniana po raz pierwszy).
6. There is an owl on an oak tree – Jakaś sowa znajduje się na jakimś dębie (zarówno sowa jak i dąb nie zostały wcześniej określone).
7. Mr Thompson is an honourable guest – Pan Thompson jest gościem honorowym (Pan Thompson został wspomniany po raz pierwszy, przymiotnik honourable fonetycznie zaczyna się samogłoską).
8. There is an example of an exercise to do – Mamy jakiś przykład jakiegoś ćwiczenia do zrobienia (rzeczowniki przykład i ćwiczenie nie zostały wcześniej określone)A na koniec tekst na podstawie którego rozłożymy zastosowanie przedimków nieokreślonych “AN” / “A” na czynniki pierwsze:
There is a small village near Coventry where an old Mr Parker and his beautiful daughter live in a house with a garden – Niedaleko Coventry znajduje się małą wioska gdzie w domu z ogrodem mieszka Pan Parker i jego piękna córka – wioska, dom i ogród nie zostały wcześniej określone, Pan Parker jest opisany przymiotnikiem zaczynającym się na samogłoskę, przymiotnik opisujący córkę zaczyna się na spółgłoskę, na dodatek jest poprzedzony zaimkiem dzierżawczymIn this garden there is a high tree with a nest that was built by a little bird – W tym ogrodzie znajduje się wysokie drzewo z gniazdem, które zostało zbudowane przez małego ptaszka – drzewo, gniazdo i ptak nie zostały wcześniej zdefiniowane, zostały wspomniane po raz pierwszyThis bird is rather funny with its yellow head and blue feathers – Ten ptak jest raczej śmieszny że swoją żółta główka i niebieskimi piórami – w tym zdaniu nie występują przedimki nieokreślone, mowa tutaj o konkretnym ptaku, który został wcześniej zdefiniowanyThere is also a cat with a long tail which always tries to catch this little bird – Jest tam również kot z długim ogonem który zawsze próbuje złapać tego małego ptaszka – kot i jego długi ogon nie zostały wcześniej zdefiniowane, słyszymy o nich po raz pierwszyA dog called Morris barks at this bad cat whenever he comes to Mr Parker’s garden – Pies wabiący się Morris szczeka na tego niedobrego kota za każdym razem jak tylko pojawi się w ogrodzie Pana Parkera – pies nie został wcześniej zdefiniowany, czytamy o nim po raz pierwszy, kot i Pan Parker pojawili się już wcześniej, wiemy, o kim mowa.Podsumowując, chciałam Was zapewnić, że przedimki w języku angielskim nie są takie straszne. Wystarczy, że będziecie trzymali się opisanych powyżej reguł, a nie powinniście mieć żadnego problemu z ich poprawnym stosowaniem. Zapraszam również do rozwiązywania ćwiczeń i przykładów, bo przecież każdy trening czyni mistrza.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!