W języku angielskim, przyszłość można przedstawić za pomocą następujących czasów:
– Present Simple, – Present Continuous, – Future Simple, – Future Continuous, – Future Perfect oraz stosując konstrukcje: – 'be going to’ – mieć zamiar coś zrobić, – 'be + infinitive’ – wkrótce coś zrobić, – 'be about to’ – mieć właśnie coś zrobić/zamierzać coś zrobić, – 'be due to’ – mieć coś zrobić (zgodnie z wcześniejszym planem).Czasu Present Simple używamy dla wyrażenia przyszłości, gdy przedstawiamy rozkłady jazdy, harmonogramy zajęć, programy telewizyjne oraz nasze plany zależne od zewnętrznych czynników, czyli ustalonych wcześniej harmonogramów, rozkładów, np.:
The train to London leaves at six. Pociąg do Londynu odjeżdża (odjedzie) o szóstej.She starts her class at nine. Jej zajęcia zaczynają (zaczną) się o dziewiątej.
Za pomocą czasu Present Continuous opisujemy czynności zaplanowane przez nas wcześniej, które mają się odbyć w niedalekiej przyszłości. Stosując ten czas należy pamiętać o użyciu konkretnych, dokładnych wyrażeń czasowych:
tomorrow – jutro, tonight – dziś wieczorem, next day – następnego dnia, on Saturday afternoon – w sobotę po południu,in two hours – za dwie godziny.
Przykład: They are flying to Spain on Monday. – W poniedziałek lecą do Hiszpanii.I’m having lunch with my sister tomorrow. – Jutro zjem lunch z moją siostrą.
Our neighbours are going to the cinema tonight. – Nasi sąsiedzi idą wieczorem do kina.
Porównując użycie czasów Present Simple i Present Continuous dla wyrażenia przyszłości, można stwierdzić, że zastosowanie czasu Present Continuous ma charakter bardziej osobisty, odnosi się do planów i decyzji, często dotyczących spotkań i wydarzeń towarzyskich.
Czas Future Simple jest używany między innymi do wyrażania przyszłości nieplanowanej (on the spot decision – spontaniczna decyzja), co oznacza podejmowanie decyzji zrobienia czegoś nagle, w momencie czyjejś wypowiedzi:- We haven’t got anything to eat (mum says). Nie mamy nic do jedzenia (mówi mama). – I will go to the grocer’s (son says). Pójdę do sklepu spożywczego (mówi syn, który podjął decyzję zrobienia czegoś, czego wcześniej nie planował) lub:- I don’t understand this exercise (says student). – Nie rozumiem tego ćwiczenia (stwierdza uczeń).- Okay, I’ll explain it again. – Okej, wytłumaczę to jeszcze raz (mówi nauczyciel). Za pomocą czasu Future Simple przedstawiamy również nasze subiektywne przypuszczenia na temat przyszłości, używając często czasowników typu 'believe’, 'think’, 'suppose’, np.:I think he will pass the exam. – Sądzę, że on zda ten egzamin.I’m sure they will help us. – Jestem pewna, że oni nam pomogą.
I believe you will win the race. – Wierzę, że wygrasz ten wyścig. I hope you will do your homework. – Mam nadzieję, że odrobicie pracę domową. I suppose he won’t phone me. – Przypuszczam, że on nie zadzwoni do mnie.They will probably visit us. – Oni prawdopodobnie nas odwiedzą.
I’m afraid I’ll miss the bus again. – Obawiam się, że znowu ucieknie mi autobus.I doubt he will tidy his room. –
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
; Wątpię, że on posprząta swój pokój.Poprzez ten czas wyrażamy także obietnice, ostrzeżenia i groźby:
I promise I will help you. – Obiecuję, że ci pomogę.I warn you that I will phone the police. – Ostrzegam, że wezwę policję.
Behave yourself or I’ll call your parents. – Zachowuj się, albo zadzwonię do twoich rodziców.
Czas Future Simple służy nam także do przedstawiania grzecznych próśb:
Will you please open the window? – Czy mógłbyś otworzyć okno?Czasu Future Continuous używamy do opisania czynności, która będzie się odbywała przez określony czas w przyszłości:
They will be writing the test from 8 to 10. – Będą pisać test od 8 do 10.
He will be travelling all day. – Będzie podróżował cały dzień.At this time tomorrow I’ll be playing tennis. – O tej porze jutro będę grała w tenisa. Ten czas stosujemy również wtedy, gdy zadajemy pytamy kogoś o jego plany, mając na uwadze uprzejmą prośbę o przysługę dla nas:Will you be seeing Tom? Please tell him to call me. – Będziesz widział się z Tomkiem? Powiedz mu, proszę, żeby zadzwonił do mnie.Za pomocą czasu Future Perfect opisujemy czynność, która zostanie zakończona przed danym momentem w przyszłości. Charakterystycznym przyimkiem używanym w tym czasie i określającym dany moment w przyszłości jest przyimek 'by’ (po polsku tłumaczony zwykle na 'do’, 'przed’):
By the end of the week I will have painted my dining room. – Pomaluję moją jadalnię do końca tygodnia.I will have finished the project by midnight. – Skończę projekt przed północą.
Czas Future Perfect można określić jako czas przyszły dokonany, a czas Future Continuous jako czas przyszły niedokonany.Konstrukcja 'be going to’ przedstawia zamiary i intencje mówiącego, który planuje swoją dalszą lub bliższą przyszłość, zwykle bez ustalenia konkretnych terminów, np.:We are going to visit Paris. – Zamierzamy odwiedzić Paryż (brak konkretnego terminu, może zwiedzimy go w te wakacje, może za dwa lata).We are visiting Paris tomorrow. – Odwiedzimy Paryż jutro (konkretne określenie czasowe).Za pomocą 'be going to’ możemy również przewidywać najbliższą przyszłość na podstawie teraźniejszych oznak, przesłanek:Look at these black clouds. It’s going to rain. – Popatrz na te czarne chmury. Za chwilę będzie padał deszcz.Używając zwrotu 'be + infinitive’ mamy na myśli przedstawienie zaplanowanego zdarzenia lub sytuacji, np. w stosunku do wykonawcy przez inne osoby:The conference is to take place next week. I am to be the first speaker. – Konferencja ma się odbyć w przyszłym tygodniu. Mam być pierwszym mówcą.Konstrukcja 'be about to’ mówi o tym, że coś się wkrótce wydarzy, że ktoś coś zamierza np.:She is about to leave her husband. – Ona zamierza zostawić swojego męża.Z kolei 'be due to’ mówi nam o tym, że jakiś plan się spełni, np.:The train is due to arrive at 8 a.m. – Pociąg przyjedzie o 8 rano. Podsumowując, w języku angielskim przy opisywaniu przyszłości użycie danego czasu lub zwrotu zależy między innymi od intencji mówiącego, od tego, czy dana czynność jest zaplanowana, czy nie oraz kto ma wpływ na dane wydarzenie, czy mówiący sam podejmuje decyzję, czy wydarzenie wynika z niezależnych od mówiącego ustaleń.
Dodaj komentarz jako pierwszy!