Exclamation

Samo słowo ‘exclamation’ /ˌek.skləˈmeɪ.ʃən/ nie oznacza ‘wykrzyknika’, lecz ‘okrzyk / wykrzyk’. Jest to rzeczownik policzalny, gdyż jakimś sposobem dla zliczyć się ilość ‘wykrzyków’. Co ważniejsze, ‘exclamation’ nie ma tylko pejoratywnego zabarwienia, tak jak to bywa rozumiane w języku polskim, lecz jest to definiowane jako ‘coś, co mówisz lub wykrzykujesz nagle z powodu zaskoczenia, strachu, przyjemności’, dlatego tłumaczone też jest jako ‘wykrzyknienie / eksklamacja’ i w takim sposobie można wyróżnić określenia:- an exclamation of delight -> okrzyk zachwytu;
– an exclamation of surprise -> okrzyk zaskoczenia;
– an exclamation of happiness -> okrzyk szczęścia;
– an exclamation of rage -> okrzyk furii;
– an exclamation of disgust -> okrzyk odrazy (wskazujący na odrazę osoby wykonującej okrzyk);
Czemu z kolei może towarzyszyć ‘exclamation mark / point’, czyli ‘wykrzyknik’ stosowany zawsze na końcu zdania. Przyjmuje on formę skrótową ‘!’. Wykrzyknik może być również używany w zdaniach rozkazujących ‘imperative clauses’. Zdania rozkazujące najczęściej funkcjonują jako polecenia, instrukcje lub rozkazy. Zwykle szyk wyraz�