Formy czasownika angielski
FORMY CZASOWNIKÓW PO ANGIELSKU
W języku polskim czasownik może mieć nawet 50 różnych form. Natomiast w angielskim czasownik ma najwięcej 6 form, przez co język ten jest bardzo prosty. Jedynym wyjątkiem jest czasownik „to be” (być), który ma ich osiem. Dlatego bardzo prosto da się zapamiętać te formy.
Pierwsza forma, czyli Present Simple. Nazwa ta nie jest przypadkowa, gdyż jest to naprawdę proste. Używamy ją również:
w czasie Future Simple
Maybe we’ll go outside. – Może wyjdziemy na dwór.
w pytaniach oraz przeczeniach czasu Past Simple
I didn’t like apples. – Nie lubiłam jabłek.
What did they do last night? – Co oni robili ostatniej nocy?
po czasownikach modalnych oraz po innych niektórych czasownikach
You can’t swim here. – Nie możesz tu pływać.
w pierwszym trybie warunkowym
If it rains, we’ll take an umbrella. – Jeśli pada, weźmiemy parasolkę.
w trybie łączącym
If only we knew where he lives! – Gdybyśmy tylko wiedzieli gdzie on mieszka!
Czasem jakiś czasownik wymaga „bare infinitive”, czyli bezokolicznik bez słówka „to”. Nawet jeśli pierwsza forma wygląda tak samo, to występuje jedna sytuacja, kiedy jest ona inna od „bare infinitive” – to 3. osoba liczby pojedynczej w czasie Present Simple, gdy używa się końcówki „-s” albo „-es”. Przykładem jest czasownik „want to”, który wymaga właśnie „bare infinitive”. Dlatego powiemy:
Julia wants to leave.
A nie:
Julia wants leaves.
Druga forma, to Past Simple. Używamy ją w twierdzeniu czasu Past Simple oraz w drugim trybie warunkowym. Na przykład:
I bought a new dress yesterday. – Kupiłam nową sukienkę wczoraj.
He went to my house last week. – On poszedł do mojego domu w zeszłym tygodniu.
Trzecia forma, czyli Past Participle. Używamy ją:
w przypadku strony biernej
My house was built in 2001. – Mój dom został zbudowany w 2001 r.
w trzecim trybie warunkowym
You wouldn’t have a stomach ache if you hadn’t eaten that much. – Nie bolałby cię brzuch, gdybyś tyle nie zjadł.
jako przymiotnik! Na przykład: a written letter, a closed door. Tak naprawdę jest to imiesłów przymiotnikowy bierny, ale i tak używamy go jako przymiotnik. W języku polskim ma on końcówki: „-ny”, „-na”, „-ne”, „-ty”, „-ta”, „-te” itp.
Czwarta forma, czyli Present Participle. Nie możemy jej znaleźć nigdzie w tabelkach czasowników nieregularnych. Generalnie jest to pierwsza forma z końcówką „-ing”. Używamy jej do czasów „continuous”, a także:
po niektórych czasownikach
My friend loves climbing. – Moja koleżanka uwielbia się wspinać.
jako przymiotnik, jednak w innym rodzaju niż jak w poprzedniej formie. Na przykład: a crying baby, a walking people. Tak naprawdę jest to imiesłów przymiotnikowy czynny, ale tylko technicznie. W języku polskim ma on końcówki: „-ący”, „-ąca” itp.
jako nieodmienna forma czasownika, czyli imiesłów przysłówkowy współczesny. W języku polskim ma końcówkę: „-ąc”. Na przykład:
Singing, she entered the room.
Piąta forma, czyli „full infinitive” (pełny bezokolicznik). Generalnie, jest to pierwsza forma z „to” przed czasownikiem. Stosujemy ją po niektórych czasownikach. Na przykład:
I want to stay with you. – Chcę z tobą zostać.
She need to run away. – Ona musi uciec.
Wszystkie formy powyżej, to maksymalna liczba form, które czasownik w języku angielskim może mieć.
W drugiej i trzeciej formie czasowniki dzielą się na regularne i nieregularne. Regularne mają końcówkę „-ed” albo „-d”. Na przykład:
– work – worked – worked
– go – went – gone
– break – broke – broken
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!