Past continuous budowa
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Past Continuous to czas przeszły ciągły. To jest taki czas, który w języku polskim jest niedokonany. Czyli taki, że nie wiemy czy w przeszłości jakaś czynność się zakończyła. Najłatwiej to wytłumaczyć na czasowniku „iść”. Np. Szedłem do sklepu (I was going to the shop), ale nie wiemy czy ja tam doszedłem czy nie. To jest właśnie czas niedokonany.
Czas Past Continuous tworzy się przez odmienienie czasownika „to be”, ale w czasie przeszłym. „To be” to po polsku „być” i trzeba dodać po nim czasownik z „ing”. Ta forma czasownika „ing” nazywa się Present Participle oraz gerund. Formę tę łatwo się tworzy, bo wystarczy do czasownika dodać „ing”.
Odmiana czasownika „to be” w czasie przeszłym:
I was – ja byłem/byłam
You were – ty byłeś
She/he/it was – ona / on/ ono było
We were – my byliśmy
You were – wy byliście
They were – oni byliDo tych odmian należy dodać formę „ing” np.
Do (robić) – do+ing daje doing
Sleep (spać) – sleep + ing daje sleeping
Look (patrzeć) – look+ing daje looking
Read (czytać) – read+ing daje reading itd.Jednak czasem są takie czasowniki, z których nie tak prosto jest zrobić formę „ing” ponieważ trzeba wiedzieć, że trzeba zdublować dwie ostatnie litery czasownika. Do takich wyjątków należy np. czasownik „swim”. Od niego formą „ing” będzie „swimming” – trzeba literę „m” napisać dwa razy. Np.
I was swimming in the sea last morning. – trzeba napisać literkę “m” dwukrotnie.
Pływałem w morzu ostatniego ranka.
Innymi takimi ciekawymi czasownikami są np.:
To shop – shopping (robić zakupy) – trzeba napisać dwa razy literę „p”.
I was shopping with Peter last evening. Robiłem zakupy ostatniego wieczoru razem z Piotrkiem.
Te podwojenia robi się wtedy, kiedy czasownik ma jedna sylabę i jest zakończony spółgłoską, ale ma przed tą spółgłoską „krótką” samogłoskę (tutaj np. „i” w wyrazie „swim”).
Są jednak wyjątki kiedy tej zasady się nie stosuje i trzeba je zapamiętać. Wyjątek to czasowniki zakończone literą, „w” i „x”,np.
To box – boxing (pakować)
She was unboxing her presents all evening. Ona rozpakowywała prezenty cały wieczór.
To tow – towing (holować)
He was towing Tom’s car all way home yesterday. On holował samochód Tomasza cała drogę do domu wczoraj.Czasem jeszcze przy tych formach „ing” likwidujemy z czasownika literke „e”, jak na nią akurat się kończy, np w „take” (brać), „have” (mieć), np.
I was having fun yesterday. Miałem frajdę wczoraj.
I was taking a shower at 7 pm. Brałem prysznic o siódmej.
I was diving a car all night. Prowadziłem samochód całą noc.Ale nie zawsze się tą literkę odejmuje z końca. Bo np. przy czasowniku „to age” (starzeć się) nie likwidujemy „e”. Tworzymy normalnie „ageing” (ale „aging” też jest poprawne i powszechnie używane). I jeszcze są takie formy „ing” od czasowników, które musimy wiedzieć, jak poprawnie budować w czasie Past Continuous, w których końcówkę „ie” zamienia się na „y”, np. z czasownika „tie” robi się „tying” (wiązać np. krawat).Zatem czas Past Continuous wygląda tak:
I was sleeping. Spałem/spałam.
You were sleeping. Ty spałeś.
She/he/it was sleeping. Ona/on/ono spało.
We were sleeping. Spaliśmy.
You were spleeping. Wy spaliście.
They were sleeping. Oni spali.Jak widać, pierwsza osoba w liczbie pojedynczej oraz trzecia osoba w liczbie pojedynczej mają formę „was” a pozostałe osoby mają „were”. Czas Past Continuous najprościej można zapisać tak:
Osoba + odmienione w dobrej osobie „to be” + czasownik w „ing form”.W czasie Past Continuous możemy zadawać też pytania. Pytania tworzy się przez zmianę kolejności wyrazów w zdaniu – zamienia się miejscami osobę i formę czasownika „to be”.Forma czasownika „to be” idzie na początek zdania, a potem mówimy osobę i na końcu zdania dajemy oczywiście znak zapytania.
Na przykład:Was I sleeping? Czy ja spałem?
Were you sleeping? Czy Ty spałeś?
Was she/he/it sleeping? Czy ona/on/ono spał/spała/spało?
Were you sleeping? Czy wy spaliście?
Were they sleeping? Czy oni spali?Na takie pytanie można odpowiedzieć twierdząco lub negatywnie. Na początku odpowiedzi twierdzącej piszemy słowo „yes” czyli tak, a jeśli chcemy zanegować to piszemy wyraz „no”. „No” znaczy „nie”. Jeśli zaprzeczamy to jeszcze trzeba użyć przeczenia w zdaniu „not”. Przeczenie „not” dotyczy odmienionego czasownika „to be”. Czyli zaprzeczamy „to be” a nie formę czasownika z „ing”. Np. Yes, I was sleeping. Tak, ja spałem/spałam.
Yes, you were sleeping. Tak, ty spałeś.
Yes, he / she/ it was sleeping. Tak, on spał/ ona spała/ono spało.
Yes, we were sleeping. Tak, my spaliśmy.
Yes, they were sleeping. Tak, oni spali.Zaprzeczenie natomiast wygląda w tym przypadku tak:
No, I was not sleeping. Nie, ja nie spałem.
No, you were not sleeping. Nie, ty nie spałeś.
No, he/she/it was not sleeping. Nie, on nie spał/ ona nie spała/ono nie spało.
No, we were not sleeping. NIe, my nie spaliśmy.
No, you were not sleeping. Nie, wy nie spaliście.
No, they were not sleeping. Oni nie spali.Jak widać, w tych zdaniach po słowie „no” i „yes” stawia się przecinek. W przeczeniu możemy też stosować skróty dla „Was not” to jest
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!