Past simple

Czas przeszły prosty Past Simple należy do określników czasu przeszłego zaraz obok Past Continuous, Past Perfect Simple i Past Perfect Continuous. Podstawowym zastosowaniem pasu Past Simple jest użycie go do zdarzeń mających miejsce w przeszłości. Czas przeszły prosty Past Simple ma pewne podobieństwa do czasu teraźniejszego prostego Present Simple, dlatego warto nauczyć się go na zasadzie analogii do tego czasu – oczywiście jest wiele innych aspektów, pod względem których czasy te się różnią: należy pamiętać że oba są stosowane do czynności jednorazowych lub powtarzających się, nie dziejących się w chwili mówienia, do okazywania opinii i uczuć, czy do nazywania stanówUżycie czasu przeszłego prostego Past SimpleJak już wspomniano, czasu tego używa się, by określić czynności wykonywane w przeszłości, a ściślej do:1. Pojedynczej czynności dokonanej w przeszłości jak w przypadku:- She died in 1672. (Ona umarła w 1672 roku.).2. Czynności powtarzalnej w przeszłości jak w:- He swam in the ocean several times during the last trip. (On kilka razy pływał w oceanie podczas ostatniej wycieczki.).3. Serii pojedynczych czynności, które wydarzyły się w przeszłości, jedna po drugiej:
– We went to the hotel, we had dinner and went to bed. (Pojechaliśmy do hotelu, zjedliśmy kolację i poszliśmy spać.) -> Wszystkie te czynności ‘pojechaliśmy’, ‘zjedliśmy’ i ‘poszliśmy’ są czynnościami następującymi po sobie jedna po drugiej, które co więcej na język polski są tłumaczone jako czynności dokonane. 4. Czynności dokonanych w przeszłości, czyli takich, które nie są ciągłe:- He went to the cinema. (On poszedł do kina.) -> czynność ta była jednorazowa dokonana, ponieważ ‘on’ poszedł do kina raz; nie mógł iść i iść do kina, lub ‘zapójść’ lub ‘chodzić’, ponieważ sytuacja jest dokonana, on był w kinie.Budowa zdania w czasie przeszłym prostym Past SimpleSkoro nie jest niewiadomą zastosowanie czasu Past Simple, wiadomą również powinna być konstrukcja zdania w tym czasie. Bazowe zdanie powinno zawierać w sobie osobę wykonującą czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownik odmieniony względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik ‘to be’ lub czasownik odmieniony tylko względem czasu przeszłego, do którego bezokolicznika należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub zastosować nieregularną formę (na ogół spisaną skrupulatnie w formie tabeli), resztę zdania zależną od kontekstu, czyli w skróconej formie to:- podmiot + II forma czasownika + reszta zdania -> tak jak na przykład w: ‘I was home late.’ (Przyszłam późno do domu.)
Wcześniej wspomniany czasownik ‘to be’ nie pełni w zdaniu roli czasownika posiłkowego, lecz rolę czasownika głównego. Dlatego czasownik ‘to be’ może być tłumaczony jako ‘być’ a jego odmiana względem osób w czasie przeszłym wygląda następująco: I was / You were / She was / He was / It was / We were / You were / They were -> co oznacza, że czasownik ten przyjmuje formę ‘was’ dla osoby w liczbie pojedynczej i ‘were’ dla osób w liczbie mnogiej. 
– Czasownik też może przyjąć formę skróconą jeśli chodzi o przeczenie: I was not / You were not / She was not / He was not / It was not / We were not / You were not / They were not, co wygląda jak: I wasn’t / You weren’t / She wasn’t / He wasn’t / It wasn’t / We weren’t / You weren’t / They weren’t.
Zdanie w czasie przeszłym, jak i w każdym innym może przyjąć trzy formy, czyli być zdaniem twierdzącym, przeczącym lub pytającym. Budowa takich zdań lekko się różni:1. Zdanie twierdzące skonstruowane w czasie przeszłym prostym Past Simple jest konstrukcją taką samą jak zdanie bazowe, czyli składa się z osoby wykonującej czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownika odmienionego względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik ‘to be’ lub czasownika odmienionego tylko względem czasu przeszłego do którego bezokolicznika należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub zastosować nieregularną formę (na ogół spisaną skrupulatnie w formie tabeli), resztę zdania zależną od kontekstu, czyli w skróconej formie:- podmiot + II forma czasownika + reszta zdania, czego przykładem jest zdanie: ‘I came home late last night.’ (Późno przyszłam wczoraj do domu.) -> gdzie ‘I’ to podmiot, ‘came’ to orzeczenie, czyli czasownik odmieniony względem czasu przeszłego prostego, jest to czasownik nieregularny, ‘home late last night.’ to reszta zdania.
Jeśli mówca ma ochotę podkreślić czynność wyrażoną czasownikiem należy pamiętać, że w takiej sytuacji można zastosować czasownik posiłkowy ‘to do’ odmieniony względem czasu przeszłego prostego, tak jak w: ‘I did come home late last night.’, co oznacza ‘(A i owszem) Wczoraj późno wróciłam do domu.’; często takim zdaniem potwierdzamy pytanie, które zostało nam zadane.2. Zdanie przeczące skonstruowane jest podobnie jak zdanie twierdzące, bo zamiera w sobie osobę wykonującą czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownik NIEodmieniony względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik, resztę zdania zależną od kontekstu, lecz też ma w sobie słowo wskazujące, że dane zdanie to przeczenie, czyli operator ‘did’ z przeczeniem ‘not’ (które ma swoją skróconą formę „didn’t”), czego skróconym formatem jest:- podmiot + DID NOT + czasownik + reszta zdania, co w zdaniu wygląda następująco: ‘We didn’t take particular interest in dancing.’ (Nie interesowaliśmy się specjalnie tańcem.).
Zasady tej jednak nie stosuje się w przypadku czasownika modalnego ‘to be’, co oznacza, że w zdaniu przeczącym z tym operatorem nie występuje operator w przeczeniu ‘did not’. Zamiast tego czasownik ‘to be’ przejmuje funkcję czasownika biorącego na siebie przeczenie. Oczywiście jest on odmieniany względem czasu przeszłego prostego i osoby wykonującej czynność:
– I (ja) -> I wasn’t /was not here last week. (Nie było mnie tutaj w tamtym tygodniu.);
– You (ty) -> You weren’t /were not here last week. (Nie było Cię tutaj w tamtym tygodniu.);
– He (on) -> He wasn’t /was not here last week. (Nie było go w tamtym tygodniu.);
– She (ona) -> She wasn’t /was not here last week. (Nie było jej w tamtym tygodniu.);
– It (ono) -> It wasn’t /was not here last week. (Nie było go w tamtym tygodniu.);
– We (my) -> We weren’t /were not here last week. (Nie było nas w tamtym tygodniu.);
– You (wy) -> You weren’t /were not here last week. (Nie było was w tamtym tygodniu.);
– They (oni/one) -> They weren’t /were not here last week. (Nie było ich w tamtym tygodniu.).
Pamiętaj w takim razie, że form ‘did not be’ jest NIEPRAWIDŁOWA. Podobnie dzieje się z czasownikami modalnymi, lecz o nich będzie jeszcze mowa.3. Zdanie pytające jest bardziej złożoną formą od zdania twierdzącego czy przeczącego, ponieważ może ono przybierać różne formy. Nie oznacza to jednak, że jest je trudno zastosować, lecz że należy wiedzieć w jakiej sytuacji zadawać należy jakie pytanie. Pytania w języku angielskim w czasie przeszłym prostym dzielą się na pytania rozstrzygające, szczegółowe lub pytania z ‘question tags’.
Zdania pytające rozstrzygające z czasownikiem ‘to be’ tworzone są na zasadzie inwersji, to oznacza że czasownik z osobą wykonującą czynność ulegają zamianie miejsca w zdaniu zawierający lub nie zawierający przeczenia ‘not’, czyli zdanie takie posiada najpierw czasownik ‘to be’ odmieniony względem czasu i osoby, osobę wykonującą czynność, resztę zdania, czego skrótową wersją jest:- WAS/WASN’T lub WERE/WEREN’T + osoba + reszta zdania, co można zauważyć w pytaniu: ‘Was he homesick last week?’ (Czy on był w tamtym tygodniu stęskniony za domem?). -> na takie zdanie pytające istnieją dwie odpowiedzi, twierdząca i przecząca: ‘Yes, he was.’ lub ‘No, he wasn’t’, czego skróconą formą są zwyczajnie ‘Yes’ i ‘No’.
Pytania takie można również skonstruować za pomogą zdania wyglądającego jak zdanie twierdzące, lecz zdaniem twierdzącym niebędące. Są to tak zwane pytania typu ‘question tag’, których używa się celem uzyskania potwierdzenia pytania i możne je tłumaczyć jako ‘prawda?’, ‘nieprawdaż?’, ‘no nie?’, ‘mam rację?’. Należy pamiętać, że jeśli zdanie główne jest twierdzące to zdanie pytające będzie przeczące, a kiedy zdanie główne jest przeczące to zdanie pytające będzie twierdzące, co idealnie obrazuje:
– He was Polish, wasn’t he? (On był Polakiem, prawda?);
– He wasn’t Polish, was he? (On nie był Polakiem, prawda?).
Zauważ, że niezależnie jakie jest zdanie pytające w języku angielskim, to w języku polskim posiada on jedną formę, formę bez przeczenia.
Podobnie takie pytanie można skonstruować z operatorem ‘did’, wtedy natomiast nie występuje ono w zdaniu głównym, a jego funkcję pełni inny czasownik odmieniony względem czasu przeszłego prostego, tak jak w:
– I jumped so high that I could reach the sky, didn’t I? (Skoczyłam tak wysoko, że mogłam sięgnąć nieba, nieprawdaż?).
Jeśli natomiast zdanie główne to zdanie przeczące operator ‘did’ występuje i w zdaniu głównym i w zdaniu pytającym, tak jak:
– The dog didn’t eat the soup, did it? (Pies nie zjadł zupy, prawda?).
Istnieje również grupa pytania rozstrzygającego, takiego który posiada operator ‘did’, które nie do końca jest tworzone na zasadzie inwersji, ponieważ pomimo że czasownik posiłkowy ‘did’ jest umieszczony na początku zdania, tak czasownik główny w bezokoliczniku umieszczony jest zaraz za podmiotem, co obrazuje schemat:
– DID + osoba + bezokolicznik + reszta zdania, co może odzwierciedlać pytanie: ‘Did you see the picture?’, które tłumaczy się bezpośrednio jako ‘Czy widziałaś ten obraz?’ -> wartym zapamiętania jest to, że operator ‘did’ jest tłumaczony jako ‘czy’, a więc jest to zdanie pytające rozstrzygające, ponieważ można na nie odpowiedzieć twierdząco ‘Yes’ (Yes, I saw it.) lub przecząco ‘No’ (No, I did not see it.).
Zdanie pytające szczegółowego konstruuje się na zasadzie inwersji lecz nie do końca, ponieważ nie ma ono znaczenia bez dodania zaimków pytających, takich jak: who (kto), what (co), which (który), why (dlaczego), where (gdzie), when (kiedy), whose (czyj), how (jak). W zdaniu takim nie używa się operatora ‘did’ lub „didn’t” i a czasownik główny podlega odmianie względem czasu przeszłego prostego Past Simple. W takim razie zdanie pytające rozstrzygające składa się z zaimka pytającego, czasownika głównego odmienionego względem czasu przeszłego, osoby wykonującej czynność i reszty zdania, co w skrócie wygląda tak:
– Who told you that I’ve painted the town red? (Kto Ci powiedział, że zaszalałem na mieście?) -> zwróć uwagę na to, że zdanie takie bez zaimka pytającego nie miałoby sensu: ‘Told you that I’ve painted the town red?’, które bardziej ‘kojarzy się’ jako zdanie twierdzące, ponieważ aż kusi by dodać do niego osobę, na przykład ‘he’ i wychodzi wtedy: ‘He told you that I’ve painted the town red.’ (On powiedział Ci, że ja zaszalałem na mieście.), w którym należy tylko zmienić podmiot ‘I’ na ‘you’: ‘He told me that you’ve painted the town red.’ (On mi powiedział, że zaszalałeś na mieście.) co może być odpowiedzią na zadane pytanie.Druga forma czasownika w czasie przeszłym prostymDruga forma czasownika zależy od tego, czy czasownik jest słaby (regularny) czy mocny (nieregularny). W przypadku czasownika słabego należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub samo ‘-d’. Jednak należy pamiętać, że niekiedy dodanie takiej końcówki to nie wszystko, ponieważ istnieje szereg zasad, które sprawiają, że słówko dane dopiero po ich zastosowaniu staje się całkowicie poprawne gramatycznie:1. Jeżeli czasownik kończy się na spółgłoskę i dodatkowo literę ‘-y’, zanim doda się końcówkę należy literę ‘-y’ wymienić na ‘-i’ tak jak w przypadku: ‘to study’ (studiować), które zamiast ‘studyed’ brzmi: ‘studied’.
2. W przypadku gdy dany czasownik składa się tylko z jednej sylaby i jest zakończony na następujące po sobie: spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę, ostatnią literę, czyli ostatnią spółgłoskę należy podwoić, tak jak w przypadku ‘to stop’ (zatrzymać), które zamiast ‘stoped’ brzmi: ‘stopped’. Zasadzie tej nie podlegają jednak słowa, które są zakończone na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę jednak ostatnie spółgłoski to ‘w’ lub ‘x’ tak jak w ‘to tax’ (opodatkować), która zamiast ‘taxxed’ brzmi ‘taxed’.
3. Jeśli czasownik jest dwusylabowy (czyli ma dwie sylaby) i gdy akcent w słowie pada na drugą sylabę, a słowo to zaś kończy się na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę to ostatnia spółgłoska ulega podwojeniu tak jak w przypadku czasownika ‘to prefer’ (preferować), które zamiast ‘prefered’ odmienia się jako ‘preferred’.
Czasowników nieregularnych należy nauczyć się na pamięć, są to na przykład ‘to go’ (iść) go -> went, ‘to grow’ (rosnąć) grow ->grew lub ‘to come’ (iść) come -> came.Operator DIDDrugą formę, czyli odmianę w czasie przeszłym ma również czasownik posiłkowy do zdań przeczących i pytających ‘to do’ (z/robić), który ze względu na swoją funkcję nie ma znaczenia dosłownego, stąd zdanie ‘I didn’t swim yesterday.’ nie oznacza ‘Ja nie zrobiłam pływałam wczoraj’ – ponieważ w takim zdaniu występują dwa czasowniki nawiązujące do jednego podmiotu, stojące w zdaniu jeden za