Past simple
Czas przeszły prosty Past Simple należy do określników czasu przeszłego zaraz obok Past Continuous, Past Perfect Simple i Past Perfect Continuous. Podstawowym zastosowaniem pasu Past Simple jest użycie go do zdarzeń mających miejsce w przeszłości. Czas przeszły prosty Past Simple ma pewne podobieństwa do czasu teraźniejszego prostego Present Simple, dlatego warto nauczyć się go na zasadzie analogii do tego czasu – oczywiście jest wiele innych aspektów, pod względem których czasy te się różnią: należy pamiętać że oba są stosowane do czynności jednorazowych lub powtarzających się, nie dziejących się w chwili mówienia, do okazywania opinii i uczuć, czy do nazywania stanówUżycie czasu przeszłego prostego Past SimpleJak już wspomniano, czasu tego używa się, by określić czynności wykonywane w przeszłości, a ściślej do:1. Pojedynczej czynności dokonanej w przeszłości jak w przypadku:- She died in 1672. (Ona umarła w 1672 roku.).2. Czynności powtarzalnej w przeszłości jak w:- He swam in the ocean several times during the last trip. (On kilka razy pływał w oceanie podczas ostatniej wycieczki.).3. Serii pojedynczych czynności, które wydarzyły się w przeszłości, jedna po drugiej:
– We went to the hotel, we had dinner and went to bed. (Pojechaliśmy do hotelu, zjedliśmy kolację i poszliśmy spać.) -> Wszystkie te czynności ‘pojechaliśmy’, ‘zjedliśmy’ i ‘poszliśmy’ są czynnościami następującymi po sobie jedna po drugiej, które co więcej na język polski są tłumaczone jako czynności dokonane. 4. Czynności dokonanych w przeszłości, czyli takich, które nie są ciągłe:- He went to the cinema. (On poszedł do kina.) -> czynność ta była jednorazowa dokonana, ponieważ ‘on’ poszedł do kina raz; nie mógł iść i iść do kina, lub ‘zapójść’ lub ‘chodzić’, ponieważ sytuacja jest dokonana, on był w kinie.Budowa zdania w czasie przeszłym prostym Past SimpleSkoro nie jest niewiadomą zastosowanie czasu Past Simple, wiadomą również powinna być konstrukcja zdania w tym czasie. Bazowe zdanie powinno zawierać w sobie osobę wykonującą czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownik odmieniony względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik ‘to be’ lub czasownik odmieniony tylko względem czasu przeszłego, do którego bezokolicznika należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub zastosować nieregularną formę (na ogół spisaną skrupulatnie w formie tabeli), resztę zdania zależną od kontekstu, czyli w skróconej formie to:- podmiot + II forma czasownika + reszta zdania -> tak jak na przykład w: ‘I was home late.’ (Przyszłam późno do domu.)
Wcześniej wspomniany czasownik ‘to be’ nie pełni w zdaniu roli czasownika posiłkowego, lecz rolę czasownika głównego. Dlatego czasownik ‘to be’ może być tłumaczony jako ‘być’ a jego odmiana względem osób w czasie przeszłym wygląda następująco: I was / You were / She was / He was / It was / We were / You were / They were -> co oznacza, że czasownik ten przyjmuje formę ‘was’ dla osoby w liczbie pojedynczej i ‘were’ dla osób w liczbie mnogiej.
– Czasownik też może przyjąć formę skróconą jeśli chodzi o przeczenie: I was not / You were not / She was not / He was not / It was not / We were not / You were not / They were not, co wygląda jak: I wasn’t / You weren’t / She wasn’t / He wasn’t / It wasn’t / We weren’t / You weren’t / They weren’t.
Zdanie w czasie przeszłym, jak i w każdym innym może przyjąć trzy formy, czyli być zdaniem twierdzącym, przeczącym lub pytającym. Budowa takich zdań lekko się różni:1. Zdanie twierdzące skonstruowane w czasie przeszłym prostym Past Simple jest konstrukcją taką samą jak zdanie bazowe, czyli składa się z osoby wykonującej czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownika odmienionego względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik ‘to be’ lub czasownika odmienionego tylko względem czasu przeszłego do którego bezokolicznika należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub zastosować nieregularną formę (na ogół spisaną skrupulatnie w formie tabeli), resztę zdania zależną od kontekstu, czyli w skróconej formie:- podmiot + II forma czasownika + reszta zdania, czego przykładem jest zdanie: ‘I came home late last night.’ (Późno przyszłam wczoraj do domu.) -> gdzie ‘I’ to podmiot, ‘came’ to orzeczenie, czyli czasownik odmieniony względem czasu przeszłego prostego, jest to czasownik nieregularny, ‘home late last night.’ to reszta zdania.
Jeśli mówca ma ochotę podkreślić czynność wyrażoną czasownikiem należy pamiętać, że w takiej sytuacji można zastosować czasownik posiłkowy ‘to do’ odmieniony względem czasu przeszłego prostego, tak jak w: ‘I did come home late last night.’, co oznacza ‘(A i owszem) Wczoraj późno wróciłam do domu.’; często takim zdaniem potwierdzamy pytanie, które zostało nam zadane.2. Zdanie przeczące skonstruowane jest podobnie jak zdanie twierdzące, bo zamiera w sobie osobę wykonującą czynność (podmiot), czy to w liczbie pojedynczej, czy w mnogiej, czasownik NIEodmieniony względem osoby i czasu przeszłego jeśli chodzi o czasownik, resztę zdania zależną od kontekstu, lecz też ma w sobie słowo wskazujące, że dane zdanie to przeczenie, czyli operator ‘did’ z przeczeniem ‘not’ (które ma swoją skróconą formę „didn’t”), czego skróconym formatem jest:- podmiot + DID NOT + czasownik + reszta zdania, co w zdaniu wygląda następująco: ‘We didn’t take particular interest in dancing.’ (Nie interesowaliśmy się specjalnie tańcem.).
Zasady tej jednak nie stosuje się w przypadku czasownika modalnego ‘to be’, co oznacza, że w zdaniu przeczącym z tym operatorem nie występuje operator w przeczeniu ‘did not’. Zamiast tego czasownik ‘to be’ przejmuje funkcję czasownika biorącego na siebie przeczenie. Oczywiście jest on odmieniany względem czasu przeszłego prostego i osoby wykonującej czynność:
– I (ja) -> I wasn’t /was not here last week. (Nie było mnie tutaj w tamtym tygodniu.);
– You (ty) -> You weren’t /were not here last week. (Nie było Cię tutaj w tamtym tygodniu.);
– He (on) -> He wasn’t /was not here last week. (Nie było go w tamtym tygodniu.);
– She (ona) -> She wasn’t /was not here last week. (Nie było jej w tamtym tygodniu.);
– It (ono) -> It wasn’t /was not here last week. (Nie było go w tamtym tygodniu.);
– We (my) -> We weren’t /were not here last week. (Nie było nas w tamtym tygodniu.);
– You (wy) -> You weren’t /were not here last week. (Nie było was w tamtym tygodniu.);
– They (oni/one) -> They weren’t /were not here last week. (Nie było ich w tamtym tygodniu.).
Pamiętaj w takim razie, że form ‘did not be’ jest NIEPRAWIDŁOWA. Podobnie dzieje się z czasownikami modalnymi, lecz o nich będzie jeszcze mowa.3. Zdanie pytające jest bardziej złożoną formą od zdania twierdzącego czy przeczącego, ponieważ może ono przybierać różne formy. Nie oznacza to jednak, że jest je trudno zastosować, lecz że należy wiedzieć w jakiej sytuacji zadawać należy jakie pytanie. Pytania w języku angielskim w czasie przeszłym prostym dzielą się na pytania rozstrzygające, szczegółowe lub pytania z ‘question tags’.
Zdania pytające rozstrzygające z czasownikiem ‘to be’ tworzone są na zasadzie inwersji, to oznacza że czasownik z osobą wykonującą czynność ulegają zamianie miejsca w zdaniu zawierający lub nie zawierający przeczenia ‘not’, czyli zdanie takie posiada najpierw czasownik ‘to be’ odmieniony względem czasu i osoby, osobę wykonującą czynność, resztę zdania, czego skrótową wersją jest:- WAS/WASN’T lub WERE/WEREN’T + osoba + reszta zdania, co można zauważyć w pytaniu: ‘Was he homesick last week?’ (Czy on był w tamtym tygodniu stęskniony za domem?). -> na takie zdanie pytające istnieją dwie odpowiedzi, twierdząca i przecząca: ‘Yes, he was.’ lub ‘No, he wasn’t’, czego skróconą formą są zwyczajnie ‘Yes’ i ‘No’.
Pytania takie można również skonstruować za pomogą zdania wyglądającego jak zdanie twierdzące, lecz zdaniem twierdzącym niebędące. Są to tak zwane pytania typu ‘question tag’, których używa się celem uzyskania potwierdzenia pytania i możne je tłumaczyć jako ‘prawda?’, ‘nieprawdaż?’, ‘no nie?’, ‘mam rację?’. Należy pamiętać, że jeśli zdanie główne jest twierdzące to zdanie pytające będzie przeczące, a kiedy zdanie główne jest przeczące to zdanie pytające będzie twierdzące, co idealnie obrazuje:
– He was Polish, wasn’t he? (On był Polakiem, prawda?);
– He wasn’t Polish, was he? (On nie był Polakiem, prawda?).
Zauważ, że niezależnie jakie jest zdanie pytające w języku angielskim, to w języku polskim posiada on jedną formę, formę bez przeczenia.
Podobnie takie pytanie można skonstruować z operatorem ‘did’, wtedy natomiast nie występuje ono w zdaniu głównym, a jego funkcję pełni inny czasownik odmieniony względem czasu przeszłego prostego, tak jak w:
– I jumped so high that I could reach the sky, didn’t I? (Skoczyłam tak wysoko, że mogłam sięgnąć nieba, nieprawdaż?).
Jeśli natomiast zdanie główne to zdanie przeczące operator ‘did’ występuje i w zdaniu głównym i w zdaniu pytającym, tak jak:
– The dog didn’t eat the soup, did it? (Pies nie zjadł zupy, prawda?).
Istnieje również grupa pytania rozstrzygającego, takiego który posiada operator ‘did’, które nie do końca jest tworzone na zasadzie inwersji, ponieważ pomimo że czasownik posiłkowy ‘did’ jest umieszczony na początku zdania, tak czasownik główny w bezokoliczniku umieszczony jest zaraz za podmiotem, co obrazuje schemat:
– DID + osoba + bezokolicznik + reszta zdania, co może odzwierciedlać pytanie: ‘Did you see the picture?’, które tłumaczy się bezpośrednio jako ‘Czy widziałaś ten obraz?’ -> wartym zapamiętania jest to, że operator ‘did’ jest tłumaczony jako ‘czy’, a więc jest to zdanie pytające rozstrzygające, ponieważ można na nie odpowiedzieć twierdząco ‘Yes’ (Yes, I saw it.) lub przecząco ‘No’ (No, I did not see it.).
Zdanie pytające szczegółowego konstruuje się na zasadzie inwersji lecz nie do końca, ponieważ nie ma ono znaczenia bez dodania zaimków pytających, takich jak: who (kto), what (co), which (który), why (dlaczego), where (gdzie), when (kiedy), whose (czyj), how (jak). W zdaniu takim nie używa się operatora ‘did’ lub „didn’t” i a czasownik główny podlega odmianie względem czasu przeszłego prostego Past Simple. W takim razie zdanie pytające rozstrzygające składa się z zaimka pytającego, czasownika głównego odmienionego względem czasu przeszłego, osoby wykonującej czynność i reszty zdania, co w skrócie wygląda tak:
– Who told you that I’ve painted the town red? (Kto Ci powiedział, że zaszalałem na mieście?) -> zwróć uwagę na to, że zdanie takie bez zaimka pytającego nie miałoby sensu: ‘Told you that I’ve painted the town red?’, które bardziej ‘kojarzy się’ jako zdanie twierdzące, ponieważ aż kusi by dodać do niego osobę, na przykład ‘he’ i wychodzi wtedy: ‘He told you that I’ve painted the town red.’ (On powiedział Ci, że ja zaszalałem na mieście.), w którym należy tylko zmienić podmiot ‘I’ na ‘you’: ‘He told me that you’ve painted the town red.’ (On mi powiedział, że zaszalałeś na mieście.) co może być odpowiedzią na zadane pytanie.Druga forma czasownika w czasie przeszłym prostymDruga forma czasownika zależy od tego, czy czasownik jest słaby (regularny) czy mocny (nieregularny). W przypadku czasownika słabego należy dodać końcówkę ‘-ed’ lub samo ‘-d’. Jednak należy pamiętać, że niekiedy dodanie takiej końcówki to nie wszystko, ponieważ istnieje szereg zasad, które sprawiają, że słówko dane dopiero po ich zastosowaniu staje się całkowicie poprawne gramatycznie:1. Jeżeli czasownik kończy się na spółgłoskę i dodatkowo literę ‘-y’, zanim doda się końcówkę należy literę ‘-y’ wymienić na ‘-i’ tak jak w przypadku: ‘to study’ (studiować), które zamiast ‘studyed’ brzmi: ‘studied’.
2. W przypadku gdy dany czasownik składa się tylko z jednej sylaby i jest zakończony na następujące po sobie: spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę, ostatnią literę, czyli ostatnią spółgłoskę należy podwoić, tak jak w przypadku ‘to stop’ (zatrzymać), które zamiast ‘stoped’ brzmi: ‘stopped’. Zasadzie tej nie podlegają jednak słowa, które są zakończone na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę jednak ostatnie spółgłoski to ‘w’ lub ‘x’ tak jak w ‘to tax’ (opodatkować), która zamiast ‘taxxed’ brzmi ‘taxed’.
3. Jeśli czasownik jest dwusylabowy (czyli ma dwie sylaby) i gdy akcent w słowie pada na drugą sylabę, a słowo to zaś kończy się na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę to ostatnia spółgłoska ulega podwojeniu tak jak w przypadku czasownika ‘to prefer’ (preferować), które zamiast ‘prefered’ odmienia się jako ‘preferred’.
Czasowników nieregularnych należy nauczyć się na pamięć, są to na przykład ‘to go’ (iść) go -> went, ‘to grow’ (rosnąć) grow ->grew lub ‘to come’ (iść) come -> came.Operator DIDDrugą formę, czyli odmianę w czasie przeszłym ma również czasownik posiłkowy do zdań przeczących i pytających ‘to do’ (z/robić), który ze względu na swoją funkcję nie ma znaczenia dosłownego, stąd zdanie ‘I didn’t swim yesterday.’ nie oznacza ‘Ja nie zrobiłam pływałam wczoraj’ – ponieważ w takim zdaniu występują dwa czasowniki nawiązujące do jednego podmiotu, stojące w zdaniu jeden za drugim, zdanie jest to niepoprawne gramatycznie, dlatego tłumaczy się je jako ‘Nie pływałam wczoraj.’.
Operator ‘did’ w zdaniu twierdzącym nie jest potrzebny, ponieważ czasowniki odmienione względem czasu przeszłego już pełnią rolę wskazującą na użycie danego czasu. Dlatego operator ‘did’ głównie wykorzystywany jest w przypadku, gdy należy utworzyć zdanie przeczące lub zdanie pytające. Innymi słowy, poprzez dodanie czasownika posiłkowego ‘to do’ odmienionego względem czasu przeszłego można utworzyć wersję zdania z ‘did not’ lub „didn’t” i takie, w których występuje on na pierwszym miejscu. Zdania przeczące i pytające zostały opisane powyżej.Konstrukcja USED TOZdanie z ‘used to’ stosowane jest do opisania zwyczaju, danego przeszłego stanu, nawyku, rutyny., które dziś już nie są aktualne. ‘Used to’ czyli ‘zwykłem/zwykłam’ lub po prostu „kiedyś coś zrobiłem/am” w zdaniu pełni funkcję operatora, co oznacza, że drugi czasownik w zdaniu nie podlega koniugacji i występuje w nim jako bezokolicznik. Konstrukcja ‘used to’ w przeszłości w zdaniu twierdzącym, przeczącym i pytającym jest taka sama niezależnie od osoby, lecz należy pamiętać, że tylko w zdaniu twierdzącym ‘zwykłam’ to ‘used to’, w zdaniu przeczącym i pytającym to ‘use to’ ponieważ wtedy funkcję operatora przejmuje ‘to do’ jako ‘did’. Dla ułatwienia zrozumienia zastosowania tej konstrukcji, spójrz na przykłady:1. Zdanie twierdzące: ‘I used to ride a bike very fast.’ -> (Zwykłam bardzo szybko jeździć na rowerze/Kiedyś jeździłam bardzo szybko na rowerze.).
2. Zdanie przeczące: ‘I didn’t use to ride a bike very fast.’ -> (Nie zwykłam bardzo szybko jeździć na rowerze./ Nie jeździłam bardzo szybko na rowerze).
3. Zdanie pytające: ‘Did I use to ride a bike very quickly?’ -> (Czy zwykłam szybko jeździć na rowerze?).
‘Used to’ używa się do określenia nawyków, stanów lub czynności, które powtarzały się w przeszłości. ‘Used to’ wyraża czynności, które uległy modyfikacji, więc nie są już aktualne, jednak dalej można je wykonywać, lecz na przykład w innym stopniu, w innej manierze. Po konstrukcji ‘used to’ może też występować gerund, czyli czasownik z końcówką ‘-ing’, taki czasownik wtedy będzie przypominał czynność wyrażoną rzeczownikiem jak ‘driving’ w kontekście ‘jeździć’ a nie ‘was driving’ jako ‘jeździłam’. Natomiast konstrukcja ‘used to + gerund’ określa sytuację, do której dopiero co staliśmy się przyzwyczajeni.Czasowniki modalne a czas przeszły prosty Past SimpleCzasowniki modalne to takie czasowniki, za pomocą których można wyrazić możliwość, umiejętność, groźbę, prośbę, groźbę lub nakaz. W języku angielskim takimi czasownikami są: can, shall, may, will, must, could, should, might, would, ought to. Czasowniki takie pojawiają się w zdaniu przed czasownikiem głównym. Przyjrzyjmy się im z bliska:1. CAN -> oznacza ‘potrafić’ a jego odmianę można na ogół znaleźć w ‘tabelce’ z czasownikami nieregularnymi, a ta odmiana to ‘could’, co oznacza, że ‘potrafiłem/potrafiłam’ coś zrobić, tak jak w przykładzie:- I could swim for days and I wasn’t tired. (Mogłam pływać całymi dniami i nie byłam zmęczona.)
Warto zauważyć, że po czasowniku ‘can’ odmienionym względem czasu przeszłego występuje czasownik w bezokoliczniku. Analogicznie co ‘can’, ‘could’ ma swoją formę przeczącą „couldn’t”:
– I couldn’t swim for days so I wasn’t tired. (Nie mogłam pływać całymi dniami, więc nie byłam zmęczona.).
Zdania pytające z ‘could’ powstają przez dodanie do zdania twierdzącego ‘could’, czyli pytanie takie zawiera jeszcze osobę wykonującą czynność i czasownik w formie bezokolicznika, czyli:
– COULD + osoba + bezokolicznik + reszta zdania, jak w: ‘Could you go for a walk?’ (Czy mogłeś iść na spacer?).
Należy pamiętać, że ‘could’ wystepuje też jako oddzielny czasownik modalny, czyli nie jako forma przeszła od ‘can’. Należy też mieć na uwadze, że ‘could’ może być zastąpione jako ‘was/were able to’, lecz oznacza to wtedy fizyczną możliwość do wykonania lub niewykonania danej czynności:
– I could swim all day. -> czyli ‘Mogłam pływać cały dzień’, mogłam to robić, ale nie wiemy czy dlatego, że miałam karnet na basen, czy miałam pozwolenie od osoby nadzorującej basen, czy miałam wolne i jako hobby mogłam popływać, lecz w:
– I was able to swim all day. -> które również oznacza ‘Mogłam pływać cały dzień.’, to ‘mogłam’ odnosi się do tego, że byłam na tyle silna, że pływałam cały dzień, czyli ‘fizycznie’ byłam w stanie to wykonać.2. SHALL -> co wyraża możliwość wykonania danej czynności, które w czasie przeszłym odmienia się jako ‘should’, czego formą przeczącą jest „shouldn’t” jak w zdaniu. Pomimo, że odmiana przeszła do ‘shall’ występuje w Present Simple pod postacią ‘should’ nie używa się go stricte w tym czasie, lecz na przykład w czasie Present Perfect Simple jak w zdaniu: ‘You should have sent it yesterday.’ (Powinnaś była wysłać to wczoraj.)3. MAY -> które w czasie przeszłym to ‘might’, jest szalenie zbliżone do ‘could’, jednakże ‘might’ częściej używa się do wyrażenia mniejszego (niż przy 'can’ czy 'may’) prawdopodobieństwa bądź możliwości. Co więcej, prawie nie używa się go w pytaniach w mowie codziennej, ponieważ w takiej sytuacji zastępuje je zwykle ‘could’. Jeśli używamy 'might’ w pytaniu, nadajemy wypowiedzi bardzo formalny ton:- Might you possibly open the window? – bardzo formalna i uprzejma, lecz rzadko spotykana forma
– May you possibly open the window? – nieco mniej formalna, ale nadal uprzejma i często spotykana forma4. WILL -> które odnosi się do przyszłości, a czasie przeszłym ma swoją odmianę jako ‘would’, co ma swoje przeczenie w „wouldn’t”. Pomimo, że niektórzy stosują ‘would’ i ‘used to’ naprzemiennie, jest to nie jest to do końca poprawna językowo praktyka, ponieważ ‘would’ używane jest, gdy wyrażamy powtarzającą się czynność w przeszłości, ale nie wiemy czy jest ona wciąż aktualna, ‘used to’ natomiast jest używane do powtarzających się w przeszłości czynności, które już nie są aktualne. Jest to jednak dość subtelna różnica:- I would run fast. – Biegałam szybko (kiedyś, nie wiadomo czy teraz też).
– I used to run fast. – Zwykłam biegać szybko/Kiedyś biegałam szybko (ale już tak nie jest).5. DARE i NEED (czasowniki semimodalne) -> które mają swój odpowiednik w konstrukcji USED TO, która została już opisana powyżej.
Należy wziąć pod uwagę, że większość czasowników modalnych, pomimo że posiada swoją formę względem czasu przeszłego prostego Past Simple, nie jest używana w tym czasie, gdyż konstrukcja zdania z tymi czasownikami modalnymi byłaby niegramatyczna, dlatego na ogół stosuje się już odmienione czasowniki modalne w Past Simple w czasie Present Perfect Simple, wtedy zdanie składa się z odmienionego względem przeszłości czasownika modalnego, czasownika posiłkowego ‘to have’ i czasownika głównego odmienionego względem przeszłości z końcówką ‘-d/’-ed’ lub czasownika nieregularnego (tak zwanego w III formie), tak jak na schemacie:- czasownik modalny + have + III forma czasownika; czego przykładem są:- She would have done that. (Ona by to zrobiła.) -> od ‘would’, które występuje tutaj w konstrukcji ‘would have’
– She could have done that. (Ona mogła to zrobić.) -> od ‘could’, które występuje tutaj w konstrukcji ‘could have’
– She should have done that. (Ona powinna była to zrobić.) -> od ‘should’, które występuje tutaj w konstrukcji ‘should have’
– She might have done that. (Ona mogłaby to zrobić.) -> od ‘might’, które występuje tutaj w konstrukcji ‘might have’
– She ought to have done that. (Ona powinna była to zrobić.) -> od ‘ought to’, które występuje tutaj w konstrukcji ‘ought yo have’Zwroty wskazujące na zastosowanie czasu prostego Past SimpleNiekiedy zastosowanie pewnych zwrotów daje wskazówkę na to jaki czas powinien być użyty w zdaniu, te zwroty to:1. Przyimki czasu, które wskazują na to, kiedy dana czynność została wykonana, są to:- AGO -> (…temu) wskazuje na to ‘jak dawno’ temu została dana czynność wykonana, jak w: ‘We dropped out of the university ten months ago.’ (Porzuciliśmy uniwersytet dziesięć miesięcy temu.) -> kiedy/jak dawno temu to się stało? = 10 miesięcy temu; zdanie to również można zapisać ‘Ten months ago we dropped out of the university.’ co oznacza ‘Dziesięć miesięcy temu zrezygnowaliśmy z uniwersytetu.’, czyli pozycja przyimka ago jest ustanowiona na początku lub na końcu zdania;
– FOR -> (przez…) określa okres, w którym dana czynność została osiągnięta, jak w: ‘For two days I celebrated the graduation.’ (Przez dwa dni świętowałem ukończenie szkoły.); zdanie to również można zapisać ‘I celebrated the graduation for two days.’ co oznacza ‘Świętowałem ukończenie szkoły przez dwa dni’, czyli dokładnie to samo co zdanie bazowe -> co oznacza, że wyrażenie z ‘for’ może zająć pozycję na środku lub na końcu zdania;
– LAST -> (w tamtym…) jak w ‘last month’, ‘last week’, ‘last year’, ‘last summer’, co oznacza kiedy dana czynność została wykonana po raz ostatni jak w: ‘I was in quarantine last year.’ (W tamtym roku byłam na kwarantannie.), wyrażenie z ‘last’ również może być na pierwszym miejscu w zdaniu: ‘Last year I was in quarantine’; przyimek czasu ‘last’ latwo zapamiętać w kontekście czasu przeszłego słuchając piosenki Abby ‘Our Last Summer’, gdzie większość przytaczanych czynności jest określona czasem przeszłym prostym Past Simple;
– AFTER -> (po tym jak…) określa następstwo jednej czynności za drugą tak jak w zdaniu:’ After I arrived, he went home.’ (Po tym jak się pojawiłam on poszedł do domu.).2. Przysłówek ‘when’, oznaczający ‘kiedy’ tak jak w: ‘When I was home, I heard a strange noise.’ (Kiedy byłem w domu, usłyszałem dziwny hałas.). Należy pamiętać, że ‘when’ i ‘after’ to dwa odrębne słowa, dlatego nie można ich stosować naprzemiennie (niektórzy użytkownicy stosują je zamiennie, co jest oczywiście błędne). Nie należy również stosować ‘then’ i ‘when’, ponieważ pomimo iż mogą dla niektórych brzmieć tak samo, nie są tym samym. ‘When’ oznacza ‘kiedy’ a ‘then’ ‘wtedy’, co łatwo może być pokazane na przykładzie: ‘When I was home, I heard a strange noise.’, które z ‘then’ jako ‘Then I was home, I heard a strange noise.’ nie miałoby sensu.Przysłówek ‘then’ używany jest gdy chcemy określić następstwo danej czynności jak w: ‘Then I went home.’, które oznacza ‘Potem / Następnie / W takim razie poszłam do domu.’.Niekiedy łatwo poznać, że należy użyć czasu przeszłego prostego, ponieważ w zdaniu występują nawiązania do określonych czasów w przeszłości wyrażone słowami: ‘yesterday’ (wczoraj), ‘two hours ago’ (dwie godziny temu), ‘two days ago’ (dwa dni temu), ‘two weeks ago’ (dwa tygodnie temu’, ‘a month ago’ (miesiąc temu), ‘years ago’ (lata temu), ‘some time ago’ (jakiś czas temu), ‘in June/August/December’ (oznacza, że coś wydarzyło się w danym miesiącu w przeszłości), ‘in 1998’ (co wskazuje na czynność wykonaną w określonym roku).Kiedy używać Past Simple a kiedy Past ContinuousCzasu przeszłego prostego Past Simple używa się do wyrażenia jednej lub powtarzalnej czynności w przeszłości tak ja w przypadku:- They went to several shops during that weekend. (Oni poszli do wielu sklepów tamtego weekendu.).
Natomiast czasu przeszłego ciągłego Past Continuous należy używać do opisania czynności niedokonanych jak w:
– He was searching for that shop on a map. (On szukał tego sklepu na mapie.).
– Czasu Past Simple używa się wraz z przysłówkiem ‘when’, po którym następuje inna czynność jak w:
– When I arrived home, he played a game. (Gdy przyszłam do domu on grał w grę.) -> on grał w grę a ja przyszłam do domu, natomiast najpierw to ‘ja’ przyszłam a potem ‘on’ grał w grę.
W podobnej sytuacji używa się czasu Past Continuous, należy jednak rozróżnić kontekst wykonywanych czynności:
– When I arrived home, he was playing a game. (Gdy przyszłam do domu on grał w grę.) -> gdy ja przyszłam do domu on już wcześniej zaczął grać w grę i grał w nią dalej, gdy ja przyszłam.
Z ‘when’ i ‘while’ możemy łączyć oba czasu, co oznacza, że mogą one występować wraz z czynnościami niedokonanymi lub przerwanymi jak w:
– While he was watching tv, she opened the door. (Podczas gdy on oglądał telewizor, ona otworzyła drzwi.) -> zamiennikiem do ‘while’ może być ‘as’, które użyte w zdaniu: ‘As he was watching tv she opened the door.’ nie zmienia znaczenia tego zdania, czyli oznacza ono ‘Kiedy oglądał telewizję, ona otworzyła drzwi.);
– When I was having my lunch, my mum came. (Gdy jadłam lunch, przyszła mama.) -> co również może występować w czasie przeszłym prostym Past Simple, natomiast będzie to wtedy miało inne znaczenie:
– When I had my lunch, my mum came. (Gdy zjadłam lunch, przyszła mama) -> czynności te nie są w żaden sposób ze sobą połączone, żadna nie przerywa drugiej i dzieją się one oddzielnie.
Należy pamiętać również, że WHILE nie poprzedza czynności dokonanej, więc nie może występować w czasie przeszłym prostym Past Simple.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!