Stopniowanie przymiotników angielski
Przymiotniki, jakie są?Przymiotniki (adjectives) to takie części mowy, które określają rzeczownik. Są jedną z czterech głównych klas wyrazów, wraz z rzeczownikami, czasownikami i przysłówkami. Przykłady przymiotników to: small (mały), big (duży), old (stary), young (młody). Dają nam one więcej informacji o ludziach, zwierzętach lub rzeczach reprezentowanych przez rzeczowniki i zaimki. Także modyfikują lub opisują cechy i właściwości ludzi, zwierząt i rzeczy. Przymiotniki mają następujące znaczenia: opisują relacje między ludźmi i rzeczami (przymiotniki te zazwyczaj wymagają słowa lub wyrażenia, dopełnienia, aby uzupełnić ich znaczenie); opisują ludzi i rzeczy w kategoriach ich działań; opisują cechy, które będą trwały przez długi czas lub nie ulegną zmianie (trwałe); określają jednocześnie również stany i warunki, które mogą ulec zmianie; klasyfikują ludzi i rzeczy według typów. Przymiotniki mają swoje przeczenia, które można określić w parach: ładny (pretty) – brzydki (ugly), czarny (black) – biały (white). Przymiotniki dzielą się na przymiotniki podlegające stopniowaniu (gradable adjectives) i na przymiotniki niepodlegające stopniowaniu (non-gradable adjectives). Przyjrzyjmy się tej ostatniej grupie.Stopniowanie to nic innego jak określanie natężenia danej cechy. Większość przymiotników podlega stopniowaniu, to oznacza, że posiadają stopień równy (positive), wyższy (comparative) i najwyższy (superlative). Łatwo zapamiętać, które przymiotniki nie ulegają stopniowaniu, są to: przymiotniki, których używamy do klasyfikowania ludzi i rzeczy na rodzaje. Wszystkie formy przymiotnika na ogół mają swój odpowiednik w języku polskim, dlatego nie występuje problem z tłumaczeniem takich słówek; na przykładzie: ‘long – longer – (the) longest’ bez problemu da się przetłumaczyć takie przymiotniki jako: ‘długi – dłuższy – najdłuższy’.Budowa przymiotników w stopniu wyższym i najwyższymOkreśla się, że przymiotniki występujące w formie wyższej formowane są poprzez dodanie końcówki ‘-er’ do formy podstawowej przymiotnika, a przymiotniki w formie najwyższej formowane są przez dodanie końcówki ‘-est’ do przymiotnika. Wiele osób mylnie określa przymiotniki w formie najwyższej jako ‘THE youngest’ jako przymiotnik – należy jednak pamiętać, że ‘the’ definiuje tylko przymiotniki a przymiotnikiem wcale nie jest. Zatem przymiotnik w stopniu najwyższym to jedno słówko, które zawsze występuje z ‘the’, przedimkiem określonym.
Istnieją reguły pozwalające na poprawne utworzenie przymiotników w stopniu wyższym i najwyższym i tak:- dodaje się zazwyczaj końcówkę ‘-er’ lub ‘-est’ do słów jednosylabowych, czyli takich które zawierają w sobie jedną sylabę, jak słowo: ‘old’ (stary), od którego wychodzą przymiotniki ‘older’ (starszy) i ‘oldest’ (najstarszy); ‘long’ (długi) – longer (dłuższy) – longest (najdłuży);
– jeśli przymiotnik kończy się na’ –e’, dodać należy samo ‘-r ‘ lub ‘-st’ (zamiast ‘-er’ i ‘-est’) tak jak w przypadku: ‘nice’ (miły), od którego wychodzą przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym ‘nicer’ (milszy) i ‘nicest’ (najmilszy);
– jeśli przymiotnik JEDNOSYLABOWY kończy się na spółgłoskę, samogłoskę i spółgłoskę (czyli są to trzy ostatnie litery danego przymiotnika) należy podwoić ostatnią literę (spółgłoskę), tak jak w przypadku: ‘big’ (duży) od którego wychodzą przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym ‘bigger’ (większy) i ‘biggest’ (największy);
– jeśli JEDNOSYLABOWY przymiotnik kończy się na literę ‘-y’ następującej po spółgłosce w przypadku stopnia wyższego i najwyższego przymiotnika należy to ‘-y’ zamienić na ‘-i’ tak jak w przypadku: ‘dry’ (suchy), od którego przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym to: ‘drier’ (bardziej suchy) i ‘driest’ (najbardziej suchy);
– w przypadku przymiotnika DWUSYLABOWEGO kończącego się na ‘-y’, które również występuje po spółgłosce to zamiast ‘-y’ w stopniu wyższym i najwyższym zamienia się ją na ‘-i’, tak jak w przypadku: funny (śmieszny), od którego przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym to: ‘funnier’ (śmieszniejszy), ‘funniest’ (najśmieszniejszy);
– Dla przypomnienia: spółgłoska to głoska, podczas której wymowy słychać dwie litery: b, c, ć, cz, d, dz, dź, dż, f, g, ch, j, k, l, ł, m, n, ń, p, r, s, ś, sz, t, w, z, ź, ż to: a samogłoski to te litery, podczas których wymowy słychać tylko jedną literę i są to: a, ą, e, ę, i, o, u, y – oczywiście zostały tu uwzględnione znaki polskie; jeśli chodzi o język angielski to spółgłoski i samogłoski są takie same z wyjątkiem znaków polskich i dźwięków charakterystycznych dla polskiej mowy.
– jeśli przymiotnik ma więcej niż dwie sylaby, można go stopniować za pomocą stopniowania opisowego, co oznacza, że forma przymiotnika nie ulega zmianie (do formy przymiotnika w stopniu różnym nie dodaje się [by utworzyć przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym] końcówki ‘-er’ i ‘-est’); zamiast tego używa się ‘more’ (bardziej) lub ‘less’ w przypadku przymiotnika w stopniu wyższym i ‘most’ (najbardziej/najlepiej) lub ‘least’ (najgorzej) w przypadku przymiotnika w stopniu najwyższym – należy zwrócić uwagę, że ‘more/most’ na ogół ma znaczenie pozytywne a ‘less/least’ ma zabarwienie pejoratywne; przykładem takiego dłuższego przymiotnika, czyli przymiotnika, w którym występuje więcej niż dwie sylaby i (logicznie) więcej liter to: ‘interesting’ (interesujący) od którego przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym to: ‘more interesting’ (bardziej interesujący), ‘most interesting’ (najbardziej intresujący);
– jeśli przymiotnik DWUSYLABOWY kończy się na ‘-ful’ to również należy zastosować w jego przypadku stopniowanie opisowe; takim przymiotnikiem jest na przykład: ‘useful’ (użyteczny) od którego przymiotniki w stopniu wyższym i najwyższym to: ‘more useful’ (bardziej użyteczny) i ‘most useful’ (najbardziej użyteczny);
– istnieją przymiotniki, które podlegają stopniowaniu nieregularnemu (irregular gradability), co nie zależy tutaj od ilości sylab (przymiotnik jednosylabowy, dwusylabowy, trzysylabowy), ilości liter czy specyficznego zakończenia (spółgłoska, samogłoska, spółgłoska); takie przymiotniki nazywa się ‘wyjątkami’ od reguły; takie przymiotniki to:
*good – better – (the) best = dobry – lepszy – najlepszy: ‘Anna is the best student in the group.’ (Anna jest najlepszą studentką w grupie.)- well – better – (the) best = dobry – lepszy – najlepszy -> ‘I hope she is well’ (Mam nadzieję, że ona miewa się dobrze.) -> Itp.
*bad – worse – (the) worst = zły – gorszy – najgorszy: ‘She is worse than you could imagine.’ (Ona jest gorsza niż możesz sobie wyobrazić.)
– far – further – (the) furthest = daleko – dalej – najdalej: ‘Can you go any further?’ (Czy można iść dalej?) -> uwaga, sprawa z tym przymiotnikiem wygląda tak, że może on również odmieniać się regularnie, ‘far – farther – (the) farthest’ = daleko – dalej – (naj) najdalej – i oznacza on dokładnie to samo co przymiotnik odmieniający się nieregularnie, to po prostu dwa warianty pisowni jednego słowa
– old – elder – (the) eldest = stary – starszy – najstarszy: ‘Remi is her elder brother.’ (Remi to jej starszy brat.) -> uwaga, ‘old’ odmieniany w taki sposób odnosi się wyłącznie do określania członków rodziny, odnosi się to ‘old’ do ludzi; istnieje jednak regularny zapis odmiany tego przymiotnika ‘old – older – (the) oldest = stary – starszy – najstarszy’, który określa ‘starość’ w ogólnym znaczeniu tego słowa i może on odnosić się do ludzi, zwierząt i rzeczy: ‘This is the oldest company in the city.’ (To najstarsza firma w mieście.)
– little – less – least = mało – mniej – najmniej: ‘We have less meat in the basket than we had yesterday.’ (Mamy mniej mięsa w koszyku, niż wczoraj.); ‘less’ i ‘least’ pozwala także stopniować opisowo przymiotniki wielosylabowe
– much – more – most = dużo – więcej – najwięcej -> które każdemu jest szeroko znane, bo to właśnie ten przymiotnik jest najczęściej używanym jeśli chodzi o stopniowanie opisowe przymiotnika; natomiast nie używa się do określenia, że czegoś jest ‘wiele więcej’ jako ‘We have more more…’ ponieważ jest to niepoprawne
*late – latter – last i late – later – latest -> oba podobne lecz znaczą do innego; ‘later’ i ‘latest’ określają czas, a więc tłumaczy się je jako ‘późniejszy’ i ‘najpóźniejszy’, natomiast ‘latter’ i ‘last’ określają kolejność, a więc tłumaczy się je jako ‘kolejny/drugie/przedostatni’ (latter jest zależne od konteksu) i ‘ostatni’ jak w: ‘The classes will start later than usual.’ (Zajęcia zaczną się później niż zazwyczaj.) i ‘Out of apples and bananas, I prefer the latter’ (Z jabłek i bananów ja preferuję te drugie.)Przymiotniki w stopniu wyższymPrzymiotniki w stopniu wyższym łączą się z określonymi słowami; to właśnie dzięki nim wiemy, jesteśmy nakierowywani, że dany przymiotnik stoi w danym stopniu. Takie słowa to:- much (dużo) -> ‘She is a much better singer now.’ (Teraz jest o wiele lepszą piosenkarką.);
– a lot more (o wiele więcej) -> ‘The street is a lot more crowded during high hours.’ (W godzinach szczytu ulica jest o wiele bardziej zatłoczona.);
– far (dalej/o wiele…) -> ‘He is far less inteligent than she is.’ (On jest o wiele mniej inteligentny niż ona.);
– than (niż/od) -> ‘She is thinner than Kate.’ (Ona jest szczuplejsza niż Kate.) -> ‘than’ jest najczęstszym określnikiem występowania przymiotnika w stopniu wyższym i ‘than’ używamy, kiedy wymieniamy drugą osobę lub rzecz w porównaniu. Jeżeli druga wymieniona osoba ma formę zaimka osobowego, zazwyczaj używamy formy przedmiotowej tego zaimka (me, you, him, her, us, them), chyba że porównujemy osoby i wymieniamy je z imienia, dlatego powiedzenie/napisanie: ‘She is thinner than she.’ (Ona jest szczuplejsza niż ona.) jest nieprawidłowe i poprawnie powiemy: ‘She is thinner than her.’ (Ona jest od niej szczuplejsza.) – jednak jeśli już bardzo chcemy zaimka w formie ‘I, you, he, she, it, we, you, they’ należy ‘than’ zastosować w specjalnej konstrukcji w której zamiast stosować ‘than’ z zaimkiem osobowym (object pronoun) używa się zaimek podmiotowy (subject pronoun) z odmienionym względem czasu i osoby czasownikiem ‘to be’:
*She is thinner than she/Kate is. = Ona jest szczuplejsza niż ona/Kate.
– a little more/less (trochę więcej/mniej) -> ‘She is a little less confident now when everyone laughs at her.’ (Teraz jest trochę mniej pewna siebie, kiedy wszyscy się z niej śmieją.) -> czego nieformalną wersją jest ‘a BIT more/less’;
– przymiotniki more/less (więcej/mniej);
– not as… / not so… (nie takie jak) -> określa to różnicę, ale również wskazuje, że niższą, gorszą wartość danej jednostki lub rzeczy jak w: ‘This new laptop is not as good as the old one.’ (Ten nowy laptop nie jest taki dobry jak ten stary.)Przymiotniki w stopniu najwyższymTak jak w przypadku przymiotników w stopniu wyższym, przymiotniki w stopniu najwyższym również występują w pewnym słowami, określeniami, które są ze sobą pasują, są to:- the -> które nie ma bezpośredniego tłumaczenia na język polski, ‘the’ (jak już wykazano) definiuje tylko przymiotniki, a przymiotnikiem wcale nie jest; zatem przymiotnik w stopniu najwyższym to jedno słówko, które zawsze występuje z ‘the’, przedimkiem określonym jak w przypadku: the sweetest (najsłodszy) -> należy jednak pamiętać, że jeśli w zdaniu występuje zaimek dzierżawczy (possesive pronoun): my, yours, its, hers, his, our, yours, their nie można używać jednocześnie przedimka określonego, przykład:
– ZŁE ZASTOSOWANIE: ‘He is my the best student.’ -> jak już wspomniano, nie można używać jednocześnie zaimka dzierżawczego i przedimka określonego.
– DOBRE ZASTOSOWANIE: ‘He is my best student.’ lub ‘He is the best student.’, co tłumaczy się albo jako ‘On jest moim najlepszym studentem.’ albo ‘On jest najlepszym studentem.’ -> w takim wypadku stosuje się albo ‘the’ albo zaimek dzierżawczy, jednakże należy pamiętać, że zdania takie oznaczają co innego, ponieważ ‘mój’ najlepszy student to niekoniecznie najlepszy student na całym uniwersytecie a ‘najlepszy student’ na całym uniwersytecie wcale nie musi uczęszczać na moje wykłady/ćwiczenia.
Możliwe jest opuszczenie 'the’, kiedy przymiotnik jest użyty w dalszej części zdania, a nie bezpośrednio przed rzeczownikiem. Możemy wybrać albo 'the’ albo nie dodać żadnego przedimka, i nie ciągnie to ze sobą konsekwencji zmiany znaczenia. Najważniejsze jest tutaj pamiętanie, żeby nie używać przymiotnika BEZPOŚREDNIO przez rzeczownikiem w zdaniu:
– ZŁE ZASTOSOWANIE: This is best cake. – przymiotnik poprzedza BEZPOŚREDNIO rzeczownik, dlatego zdanie takie jest niepoprawne gramatycznie.
DOBRE ZASTOSOWANIE: This cake is (the) best. (To ciasto jest najlepsze.)
Te przykłady porównują jedną osobę lub rzecz (ciasto) z innymi osobami lub rzeczami (ciastami). Jednakże, czasami porównujemy osobę lub rzecz w jednej sytuacji z tą samą osobą lub rzeczą w innej sytuacji. W takim przypadku, jeżeli przymiotnik lub przysłówek w stopniu najwyższym znajduje się w dalszej części zdania, zazwyczaj nie używamy 'the’ jak w:- I’m most creative early in the morning. (Jestem najbardziej kreatywny wcześnie rano) -> w znaczeniu jestem bardziej produktywny rano niż po południu lub wieczorem;
– I’m the most creative early in the morning (Jestem najbardziej kreatywny wczesnym rankiem.) -> w znaczeniu jestem bardziej produktywny niż inni ludzie w moim biurze/mojej szkole z samego rana.- przymiotniki ‘least’ i ‘most’ (najmniej i najwięcej);
– przyimek „of (spośród) – zazwyczaj nie używamy ‘of’ przed nazwą miejsca lub grupy w liczbie pojedynczej po przymiotniku w stopniu najwyższym; jednakże, możemy użyć 'of’ z liczbą mnogą słowa odnoszącego się do grupy:
– ZŁE ZASTOSOWANIE: The castle is the oldest building of the city. -> osobie posługującej się płynnie językiem angielskim nawinie się na myśl, że ten budynek jest najstarszym ‘in the city’ a nie ‘of the city’.
– DOBRE ZASTOSOWANIE: The castle is the oldest of them all. (Zamek jest najstarszy z nich wszystkich.) – w rozmowie wynikającej z kontekstu prawdopodobnie dowiedzielibyśmy się w jakiej grupie zamków jest ten zamek, ale na razie z zdania wynika, że przynależy on do ‘jakiejś’ grupy zamków.Przymiotniki i przysłówkiPrzymiotniki podlegające stopniowaniu mogą być używane z przysłówkami określającymi te przymiotniki (grading adverbs), są to słowa jak: a little (trochę), dreadfully (okropnie), extremely (niezwykle), fairly (dość), hugely (ogromnie), immensely (ogromnie), intensely (intensywnie), rather (dość), reasonably (rozsądnie), slightly (trochę), unusually (niezwykle), very (bardzo). Analogicznie, przymiotniki nie podlegające stopniowaniu nie występują z wyżej zaprezentowanymi przysłówkami. Są one natomiast używane z przysłówkami określającymi przymiotniki niepodlegające stopniowaniu (non-grading adverbs), które zazwyczaj tylko nadają przymiotnikowi dodatkowy wydźwięk, takimi jak:- określającymi wyjątkowość (nie dosłownie) = utterly, absolutely, completely;
– określającymi całkowitość (nie dosłownie) = totally, nearly, virtually;
– określającymi klasę = essentially, mainly, almost.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!