Zaimki angielski

ZAIMKI PO ANGIELSKU
Zaimki po angielsku to pronouns. Ogólnie zaimki zastępują rzeczowniki w zdaniu, aby nie musieć ich niepotrzebnie powtarzać. Przykładami mogą być zdania:1. This is Natalie. Natalie is very funny. I really like Natalie.
To jest Natalia. Natalia jest bardzo zabawna. Bardzo lubię Natalię.2. This is Natalie. She is very funny. I really like her.
To jest Natalia. Ona jest bardzo zabawna. Naprawdę ją lubię.W przykładzie 1. nie użyto zaimków, więc wyraz „Natalie” był powtarzany. Odwrotnie jest w przykładzie 2., więc wypowiedź jest bardziej rytmiczna i lepiej brzmi.W języku angielskim (tak samo jak w polskim) zaimki dzielą się na parę różnych rodzajów.Najczęściej używanymi zaimkami są ZAIMKI OSOBOWE (personal pronouns). Pełnią one funkcje podmiotu w zdaniu, a także odpowiadają na pytania „kto?” i „co?”. Nie odmieniają się, więc zawsze występują w tej samej formie. W zdaniu nie wolno pominąć zaimka osobowego, gdyż odbiorca wypowiedzi nie będzie mógł odczytać, kto jest wykonawcą czynności. W języku polskim jest taka możliwość, ponieważ czasownik się odmienia i informacja o wykonawcy czynności jest w nim zawarta. Przykładem może być zdanie:
She went shopping. – (Ona) Poszła na zakupy. Jeżeli usunęlibyśmy wyraz „she” nie byłoby wiadomo, kto poszedł na zakupy.
W liczbie pojedynczej zaimki osobowe to: I (ja), you (ty), she (ona), he (on), it (ono, to).
W liczbie mnogiej zaimki osobowe to: we (my), you (wy), they (one, oni).
Przykłady użycia w zdaniach:
I want to go shopping. – Chcę iść na zakupy.
I love you! – Kocham Cię.
Do you live in Poland? – Czy mieszkasz w Polsce?
Are you at home? – Czy jesteś w domu?
She is very beautiful. – Ona jest bardzo ładna.
He is so pathetic. – On jest taki żałosny.
Does she have blond hair? – Czy tamta dziewczyna ma blond włosy?Istnieją także ZAIMKI OSOBOWE W FUNKCJI DOPEŁNIENIA (object pronouns).
W liczbie pojedynczej są to: me (mnie, mną); you (ciebie, tobie, tobą); him (jego, go, jemu, mu, nim); her (jej, ją, nią, niej); it (jego, go, tego, jemu, mu, temu, nim, tym).
W liczbie mnogiej są to: us (nas, nam, nami); you (was, wam, wami); them (ich, im, je, nimi, nich).
Zaimki osobowe w funkcji dopełnienia (dopełnieniowe) występują zawsze po czasowniku i odpowiadają na pytania przypadków (nie licząc mianownika i wołacza):- dopełniacza: kogo? czego? Np. We are looking for him. (Szukamy go.)
– celownika: komu? czemu? Np. We have to help her. (Musimy jej pomóc.)
– biernika: kogo? co? Np. I can see you. (Widzę was.)
– narzędnika: z kim? z czym? Np. Will you go to the cinema with me? (Czy pójdziesz ze mną do kina?)
– miejscownika: o kim? o czym? Np. Could we talk about him? (Czy możemy o nim porozmawiać?)Kolejnym rodzajem są ZAIMKI DZIERŻAWCZE (possessive pronouns), które określają przynależność. W przeciwieństwie do polskich zaimków dzierżawczych, nie odmieniają się, czyli zawsze są w tej samej formie.
W liczbie pojedynczej są to: mine (mój, moja, moje, itp.); yours (twój, twoja, twoje, itp.); his (jego); hers (jej); its (jego, tego).
W liczbie mnogiej są to: ours (nasz, nasza, nasze, itp.); yours (wasz, wasza, wasze, itp.); theirs (ich).
Przykłady użycia:
This bag is mine and that is yours. – Ta torba jest moja, a ta twoja.
This isn’t Natalie’s jacket. – To nie jest kurtka Natalii.
Is this pencil yours? – Czy to jest twój ołówek?
This house is ours. – Ten dom jest nasz.
It was my fault, not yours. – To była moja wina, nie twoja.Następnym rodzajem są ZAIMKI ZWROTNE (reflexive pronouns). Stosuje się je, aby podkreślić, że podmiot