Zaimki angielski

Jeśli angielskie zdania mają brzmieć naturalnie, nie obejdzie się bez precyzyjnego panowania nad zaimkami. Zaimki to słowa zastępujące rzeczowniki lub całe frazy, dzięki czemu unikamy powtórzeń i utrzymujemy płynność wypowiedzi. Kluczowe są typ, zgodność z poprzednikiem, wybór formy oraz rejestr językowy.

• Określ poprzednik: rzeczownik lub treść, którą zastępujesz
• Wybierz typ zaimka: osobowy, dzierżawczy, zwrotny, wskazujący, względny, pytajny, nieokreślony, formalne it/there
• Dopasuj formę do funkcji w zdaniu i po przyimkach
• Sprawdź zgodność w liczbie i osobie, a także odniesienie płciowe
• Skoryguj rejestr: naturalne singular they, brak „whom” w mowie, preposition stranding

Kompletna mapa zaimków: jakie typy naprawdę istnieją?

W praktyce działa kilka rodzin zaimków: osobowe (I, you, he, she, it, we, they), ich formy dopełnieniowe (me, you, him, her, it, us, them), dzierżawcze przymiotnikowe (my, your, his, her, its, our, their) i absolutne (mine, yours, his, hers, its, ours, theirs), zwrotne (myself itd.), wskazujące (this, that, these, those), pytajne (who, what, which), względne (who, whom, whose, which, that), nieokreślone (somebody, none, each, either, neither, both, few, little, many, much), wzajemne (each other, one another) oraz funkcjonalne „it” i „there”.

Jak rozpoznać poprawną formę: podmiotowa czy dopełnieniowa?

Podstawowa zasada: rola w zdaniu decyduje o formie. Podmiot: I, he, they. Dopełnienie: me, him, them. Po przyimkach zawsze forma dopełnieniowa: with me, for her, between us. W porównaniach po than/as możliwe są obie, ale sens różni się: She knows him better than I (do) vs She knows him better than me.

Co z „myself”, „yourself”… – kiedy zaimek zwrotny jest obowiązkowy?

Zaimki zwrotne są wymagane, gdy czynność wraca do podmiotu: He cut himself; She taught herself Spanish. Użyj ich też do emfazy: I’ll do it myself. Uważaj na czasowniki, które w polskim bywa „się”, a w angielskim nie: I feel good (nie: I feel myself good), I remember it (nie: I remember myself it). Kilka czasowników typowo łączy się z reflexive: pride oneself on, absent oneself from, avail oneself of (styl formalny), introduce oneself.

„Each other” czy „one another” – jak wybrać zaimek wzajemny?

W nowoczesnym użyciu oba są w zasadzie wymienne. Tradycyjnie one another bywa łączone z grupami >2, ale brak obowiązku. Po przyimkach i dzierżawczych: each other’s ideas, be kind to one another.

Jak działa „this/that/these/those” w przestrzeni, czasie i tekście?

Oprócz odległości fizycznej (this/these blisko, that/those dalej) zaimki wskazujące porządkują czas i dyskurs. This odnosi do „teraz/za chwilę” lub elementu właśnie wprowadzanego: Listen to this. That wraca do czegoś wcześniejszego: That was unexpected. Unikaj zbitki those ones – poprawnie: those or the ones.

Kiedy „who”, „which”, „that”, a kiedy „whom” i „whose”?

Zdania definiujące (bez przecinków) mogą używać that dla ludzi i rzeczy: The person that called…; The tool that works…. W zdaniach niedefiniujących (z przecinkami) używaj who/which, nie stosuj that: My sister, who lives abroad,…. Whom to forma dopełnieniowa, najczęściej po przyimkach lub w bardzo formalnym rejestrze: to whom, with whom; w mowie zwyczajnej: who… with. Whose wyraża przynależność: the author whose book won.

Jak zachować zgodę z poprzednikiem, zwłaszcza przy „everyone”, „team” czy „none”?

Każdy zaimek powinien jednoznacznie odnosić się do poprzednika. Konstrukcje z of-phrases: each of, none of, either of – w formalnym stylu często łączą się z czasownikiem w liczbie pojedynczej (None of the data is…), lecz w potocznym dopuszczalna jest liczba mnoga (None of the people are…). Everyone, somebody itp. biorą czasownik w l. poj., lecz zaimek wtórny coraz częściej jest neutralnym they: Everyone has their ticket.

„Singular they” – kiedy naprawdę warto go używać?

Gdy płeć jest nieznana, nieistotna lub osoba preferuje they: If a student forgets, they can rebook. W dokumentach formalnych pojawia się rosnąco; w egzaminach międzynarodowych jest akceptowane. Unikaj sztucznego he/she – brzmi archaicznie i ciężko.

„Some/any/no” i krewni: jak dobrać poprawny wariant?

Some używaj w twierdzeniach i ofertach/prośbach: Would you like some tea? Any w przeczeniach i pytaniach: I don’t have any time; Do you have any questions? No łączy się bez dodatkowego not: We have no time. Odpowiedniki osobowe: someone/anyone/no one. Warianty ilościowe: much (niepoliczalne), many (policzalne), a lot of (neutralne), little/a little (niepoliczalne), few/a few (policzalne) – „a” zmienia ocenę z deficytu na niewielką, lecz wystarczającą ilość.

„Each” czy „every”, „either” czy „neither” – gdzie jest granica znaczeń?

Every akcentuje ogół serii, each – jednostkowe postrzeganie elementów: Every seat is reserved vs Each seat has a number. Either/neither działają na pary: Either answer works; Neither option helps. Po either/neither of + l.mnoga rzeczownika zwykle następuje zaimek w l. poj. w stylu formalnym: Neither of the solutions is ideal.

„It” i „there” – po co angielskiemu „puste” podmioty?

It pełni funkcję podmiotu formalnego przy czasie, pogodzie, dystansie i bezosobowych raportach: It’s late; It’s raining; It seems that…. There wprowadza istnienie: There is/are… Wybór liczby zależy od rzeczownika po czasowniku: There are two issues. Unikaj tłumaczenia polskiego „to jest” jako it is w definicjach bez podmiotu; w angielskim zwykle wymaga się jawnego podmiotu lub bezokolicznika: To swim is fun / Swimming is