Jean Anouilh

Jean Anouilh urodził się 23 czerwca 1910r. w Bordeaux. Urodził się jako syn krawca, od 1920r. mieszkał w Paryżu gdzie podjął studia prawnicze których jednakże nie ukończył. W późniejszym czasie podjął się pracy w charakterze sekretarza u Louisa Jouveta, aktora i reżysera. Mając 22 lata podjął się pisania samodzielnych utworów teatralnych, prawdopodobnie inspirację zaczerpnął od Jeana Giraudoux, w mniejszym stopniu ale również od Luigi Pirandella. Twórczość młodego Anouilha charakteryzowała się zarysowaniem konfliktów pomiędzy zbuntowaną jednostką a odgórnie przyjętymi normami społecznymi, możemy takie nastawienie dostrzec m.in. w sztuce “Pasażer bez bagażu”. Jego sztuka pt. “Dzikuska” spotkała się z pozytywnym odbiorem krytyków literackich, podejmie w tym dziele polemikę pomiędzy światem hipokryzji, konieczności chodzenia na kompromis z postawą młodzieńczego idealizmu oraz buntu. Jean Anouilh pokazał się jako twórca wszechstronny, podejmujący się wielu zagadnień, nie trzymający się kurczowo jednego zagadnienia, tematyki. Tematyka której podjął się Anouilh dotyczyła współczesności oraz zagadnień moralnych, ponadto pisarz posługiwał się postaciami figuratywnymi z epoki antyku. W utworach Anouilh zarysowuje się tęsknota za moralnością, doskonałością, wprowadza On do swojej twórczości bohaterów zbuntowanych, emocjonalnie skomplikowanych i niejednoznacznych. Anouilh jest znany jako autor licznych aforyzmów, jest sceptyczny co do kondycji ludzkiej wolności vide “ Jesteśmy niewolnikami wskazówek zegara, więźniami kalendarzy, gońcami kont bankowych”, uważa że należy przeżyć nieszczęśliwą miłość aby zrozumieć co tak naprawdę oznacza “kochać” vide “ Kto miał szczęście w miłości, nie może mieć o niej żadnego znaczenia”, uważa że mężczyźni skazani są na niepowodzenie u kobiet jednakże nie należy robić z tego dramatu( “ Nikt nie ma szczęścia u kobiet. Chodzi tylko o to by nie robić z tego dramatu”.), niemniej jednak uważa iż spełniony mężczyzną to żonaty vide “ Kawaler żyje jak król a umiera jak pies; żonaty żyje jak pies, a umiera jak król”. Anouilh swoją twórczością nawiązuje do metateatralności, udziela komentarza do działań teatru w obszarze sztuki. Warto w tym miejscu zaznaczyć iż pisarz odrzucając realizm oraz naturalizm odrzucił również awangardę, za cel biorąc teatralność swoich sztuk. Anouilh był wspaniałym obserwatorem jak też poetą współczesnego życia, potrafił jak mało kto ukazywać relacje rysujące się pomiędzy dobrem oraz złem. Był On z całą pewnością innowatorem, zastąpił dotąd obowiązujący podział na akty poprzez konstrukcję gdzie zaistniała zmienność obrazów. Sztuki które tworzył kategoryzował na gatunki: czarne, różowe, błyskotliwe, kostiumowe, barokowe, tajemnicze, zgrzytające.