Honoriusz Balzak

Honoriusz Balzak (Honore de Balzac) urodził się 20 maja 1799 roku w Tours. Zmarł 18 sierpnia 1850 roku w Paryżu w wieku 51 lat. Został pochowany na Cmentarzu Père Lachaise. Podczas pogrzebu mowę pożegnalną wygłosił Victor Hugo.
Był dzieckiem pochodzącej z Paryża Anne-Charlotte -Laure z domu Sallambier. Jego ojciec Bernard-Francois Balssa pochodził z Langredocji i był prostym, ale oczytanym człowiekiem, który wzbogacił się na służbie państwowej podczas rewolucji i przyjął szlacheckie nazwisko de Balzac. Miał czworo rodzeństwa – dwóch braci Louisa-Daniela (żył tylko miesiąc) i Henryego-Francisa oraz dwie siostry Lure i Laurence. Najlepszy kontakt miał z Laure, która go wspierała, a w 1858 roku wydała jego biografię.
Dzieciństwo Honoriusza nie było szczęśliwe. Większość swoich młodzieńczych lat spędził poza domem. Od razu po urodzeniu został oddany pod opiekę mamki, u której spędził cztery lata. Po ukończeniu 6 roku życia ojciec umieścił go w szkole z internatem prowadzonej przez oratorian w Vendome jako alumna. Przebywał tam do 1813 roku i przez ten czas ani razu nie był w domu rodzinnym.
Od 15 roku życia mieszkał w Paryżu. Po ukończeniu szkoły średniej, zgodnie z wolą ojca, który chciałby został prawnikiem rozpoczął praktykę najpierw w kancelarii adwokackiej, później notarialnej. Podjął nawet studia prawnicze na Sorbonie jednak ich nie ukończył.
W wieku 18 lat z powodu konfliktów z matką opuścił rodzinny dom i próbował utrzymywać się w pisania utworów literackich. To właśnie w tym okresie napisał swoją pierwszą tragedię i powieści filozoficzne.
Balzak mocno dążył do osiągnięcia zysku i wielkiego majątku. W 1825 roku uruchomił drukarnię, jednak jej działalność zakończyła się po czterech latach bankructwem. Na spłatę długów przeznaczył skromny rodzinnym majątek. Długi nie opuściły Honoriusza do końca życia. Balzak cały czas wymyślał nowe projekty interesów jak na przykład sprowadzenie z Polski do Francji drzewa dębowego na podkłady kolejowe. Najczęściej nic z tych inwestycji nie wychodziło i zamiast zdobyć upragniony majątek Honoriusz popadał w coraz większe długi.
W 1835 roku założył miesięcznik polityczno-literacki „La Chronique de Paris”, który ogłosił upadłość zaledwie rok później.
Po pierwszych sukcesach literackich Balzak zaczął prowadzić bujne życie towarzyskie. Chcąc zaimponować licznym kochankom wydawał więcej niż zarabiał, a na spłatę długów brał zaliczki na nienapisane jeszcze powieści. Jego kochankami były: Laure de Berny, Zulma Carraud, Laure Junot d’Abrantès, Olympe Pélissier, Claire de Maillé de La Tour-Landry, Marie du Fresnay, Frances-Sarah Guidoboni-Visconti, Caroline Marbouty. Balzak doczekał się dwójki nieślubnych dzieci: córki Marie du Fresnay (urodzonej w 1834 roku) i syna Lionela-Richarda Guidoboni-Visconti (urodzonego w 1836 roku). Kochanki udzielały pisarzowi pomocy finansowej, co pozwoliło pisarzowi prowadzić życie luksusowe i wystawne pomimo licznych długów. Szczególne miejsce w jego sercu zajęła polska arystokratka Ewelina Hańska. Historia ich znajomości rozpoczęła się w 1832 roku, kiedy to Hańska napisała do Honoriusza list, w którym wyraziła swój