Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się
szybciej!
Opiekun merytoryczny:
Marek Lepczak
Maria Krüger- urodzona w Warszawie, dnia 6 września 1904, zmarła 13 sierpnia 1999, także w Warszawie. Ojciec Edmund Krüger- polski publicysta, dziennikarz matka Aniela Paulina Dobosiewicz, siostra Halina Bielińska- polska reżyserka filmowa, autorka filmów animowanych i fabularnych.
A Maria z zawodu ekonomistka, pisarka polska, dziennikarka. Studiowała na Wydziale Humanistycznym UW oraz Akademii Nauk Politycznych w Warszawie.
W czasie studiów pracowała w „Naszej Księgarni” oraz w wydawnictwie „Trzaska, Event Michalski”.
W „Płomyczku” zadebiutowała w 1928 roku. Nie tylko pisała dla czasopisma „Płomyczek”, a nawet dla: „Świerszczyka”. Dla bardziej starszych czasopism: „Słonko”, „Poranek” i „Dziatwa”. Równocześnie była współpracownikiem „Wieczoru Warszawy”, gdzie opowiadała o felietonach i je publikowała, m.in „Prosto z mostu”.
Była uczestniczką powstania warszawskiego. Nie była obojętna na losy swojego kraju, brała udział w walkach, potem udzielała się na różne tematy polityczne, społeczne oraz miejskie. Mimo bardzo ciężkiego czasu dla okupantów, nie wątpiła w siebie i swoje możliwości, i starając się dążyć do wymarzonych celów, próbowała spełniać marzenia pisząc książki.
Była pisarką audycji telewizyjnej jaką sama wymyśliła, którą był „Miś z okienka”. Jej najbardziej znaną książką, która była później lekturą szkolną w klasach młodszych to „Karolcia”- napisana w 1959 roku, została przetłumaczona na wiele języków.
Ukazał się także drugi egzemplarz książki pt. „Witaj Karolciu!”.
Najbardziej znana jej książka dla nastolatków to: ” Godzina pąsowej róży”- napisana w 1960 roku, która została zaadaptowana filmowo i radiowo. W filmie grały Elżbieta Czyżewska czy Barbara Ludwiżanka.
W 1978 roku zgarnęła Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości.
Otrzymała także Złotego Lwa na XV MFF dla Dzieci i Młodzieży w Wenecji.
Odznaczona została natomiast Medalem Zwycięstwa i Wolności w 1945 roku oraz Odznaką Grunwaldzką.
Inne jej powieści oprócz wyżej wymienionych to:
– „Nasi przyjaciele” – 1930r.
– „Szkoła narzeczonych” – 1945r.
– „Dar rzeki Fly” – 1957r.
– „Karolcia”- 1959r.
– „Witaj, Karolciu”- 1970r.
– „Złota korona” -1976r.
– „Odpowiednia dziewczyna” – 1988r.
I wiele, wiele innych.
O czym opowiadała książka Karolcia?
Karolcia- była dziewięcioletnią dziewczynką, która mieszkała wraz z rodzicami i ciotką Agatą w Warsza
";
wie. Jak każde dziecko, ona również miała swoje problemy i dylematy, jednak raczej optymistycznie podchodziła do każdego kolejnego dnia. Miała też oddanego przyjaciela, Piotrusia, który był jednocześnie jej sąsiadem.
Podczas przeprowadzki znalazła niebieski, malutki koralik, a dzięki niemu zaczęły dziać się dziwne rzeczy.
Pani Maria miała wielki wpływ na swoje książki, młodzież i dzieci bardzo często czytali np. „Karolcię”, która była ich lekturą w klasach 1-3, dawną młodzież bardziej interesowały inne jej książki. „Szkoła narzeczonych” była jedną z lepszych czytanych powieści. Autorka ukazywała w swoich dziełach wiele pięknych emocji i pokazała, że mimo ciężkiego czasu dla niej w tamtych latach, nadal można biec do swoich marzeń. Druga najpopularniejsza książka to „Godzina pąsowej róży”.
Warto jeszcze wspomnieć, że w czasie wojny pracowała na stołówce, którą prowadziła dla Kasy Oszczędności miasta Warszawy. Brała udział w grupie: Epoka.
Po wojnie pracowała w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a następnie pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Konsulacie Polskim w Bernie. Po powrocie do naszego kraju Maria pracowała w Rabce, gdzie prowadziła teatr lalkowy. W Polskim Radiu prowadziła specjalną audycję dla kobiet w latach 1950-1952.
Ponadto Maria Krüger nie miała męża, ani dzieci. Dzieliła swoje życie z rodziną, była z nimi zżyta, co pokazuje po śmierci wspólny pomnik. Pisarka została jedynie zapamiętana z książek jakie napisała i nagród jakie zdobyła. W Polsce nie ma pomników, które przypominają nam o pisarce. Pani Maria była osobą godną zapamiętania, lecz świat nie pamięta o niej jak o ważnych ludziach.
Być może za kilkanaście lat, ktoś doceni taką osobę jak ona. Mimo, że zmarła w wieku 95 lat, zasługuje na to by jej książki były nawet na całym świecie.
Uważam, że tak samo jak „Karolcia” oraz inne książki powinny być omawiane w prawie, że całej szkole, ponieważ dla takiego autora, osoby czułej i kochającej należy się szacunek i pamięć.
Maria nie wiedziała co z nią później będzie po powstaniu, ale pokazała ogromny szacunek dla kraju i walczyła do ostatnich sił. Czy teraz Polak stanąłby do walki z wrogiem? Moim zdaniem nie… Dlatego, bo większość by stchórzyła i wyjechała za granicę, a ona podzieliła pisarstwo z powstaniem. Studia z pracą. Rodzinę z marzeniami… Pokazała, że niemożliwe staje się możliwym, że nie warto siedzieć z opuszczonymi rękoma tylko podnieść siebie i swojego ducha i trwać… Trwać w danym czasie, nie ważne co by się działo.
Podsumowując autorkę:
“Każdy ma jakieś marzenia. Naturalnie, że jedne są bardziej ważne, a drugie mniej. ”- książka „Karolcia”.
Dodaj komentarz jako pierwszy!