Anna Achmatowa

Anna Achmatowa – właściwie Anna Andriejewna Gorienko, urodzona 23 czerwca 1889 roku, chociaż ciekawostka, że niektóre źródła podają datę narodzin na 11 czerwca, zmarła 5 marca 1966 roku. Uważana, za jedną z najwybitniejszych poetek rosyjskich XX wieku, porównywalna nawet z Mozartem, nazywana w kraju duszą „Srebrnego Wieku”. Swoje pierwsze kroki w literaturze stawiała dzięki swojej matce, sprzeciwiał się temu jej ojciec, co sprawiło, że podpisywała się nazwiskiem prababki, stąd znamy ją jako Anne Achmatową. W 1907 roku podjęła się nauki na WKŻ w Kijowie, pierwszym większym dziełem pisarki było „Na jego ręce błyszczących pierścionków mnóstwo”.Jej dalsza historia była dużo bardziej burzliwa, w czasie wojny mimo tego, że Anna dużo podróżowała nie chciała opuścić kraju, w tym czasie rozstrzelano jej męża, porwano i prześladowano syna, po rozwodzie z ówczesnym mężem i związaniu z kolejnym partnerem po krótkim okresie także jego porwano. Ogólnie władze radzieckie bardzo nieprzychylnie wyrażali się o rosyjskiej literatce, doszło w pewnym momencie do takiej sytuacji, że Józef Stalin wykreślił artystkę Ośrodka Rosyjskich Artystów, co sprawiło, że miała oficjalny zakaz publikowania tekstów pod swoim nazwiskiem. Wpadła wtedy na pomysł, że swoje prace będzie wykuwać na pamięć a rękopisy palić, to z czasem stało się jej znakiem rozpoznawczym, bo potrafiła recytować nawet najdłuższe wiersze które pisała. Prawa do swobodnej publikacji udało się Achmatowej odzyskać dopiero po wojnie, w 1962 roku została doceniona przez akademię nagrody Nobla i nominowana do tej nagrody, niestety nagrody jej się otrzymać nie udało, jednak to pozwoliło ostatecznie stwierdzić, że Achmatowa wpisała się na stałe w klasyfikacji największych literatek w historii. Do dzisiaj wielkim uznaniem cieszy się jej interpretacja „Żony Lota” która zdaniem wielu krytyków jest najlepszą interpretacją powieści jaka powstała. Najsłynniejszym poematem samej autorki bez wątpienia jest „Requiem” który opowiadał o represjach stalinowskiej władzy i ich ofiarach. Poruszająca historia tych czasów chwyta za serce ogromem ludzkiej tragedii jaką przedstawiła Achmatowa.Smutną historią jest sprawa syna Achmatowej, dla niego napisała cykl wierszy „Chwała pokojowi”. Jej zadaniem było wyciągnięcie syna z łagrów, niestety to się nie udało, syn spędził w nich aż 14 lat, zamknięty w roku 1948, władze do tego stopnia robiły sobie żarty z tej sprawy, że podpuszczały pisarkę do tego, aby wiersze były lepsze, pod pretekstem tego, że prędzej czy później syna wypuszczą. Nie wypuścili. Z wydaniem tomiku trzeba było c