Fontaine Jean De La

Jean de La Fontaine
Jean de La Fontaine urodził się w mieszczańskiej rodzinie ósmego lipca tysiąc sześćset dwudziestego pierwszego roku (08 – 07 – 1621 r.) w Château – Thierry. Jest to miejscowość i gmina we Francji. Znajduję się w regionie Hauts – de – France nad rzeką Marną, czyli w północnej części kraju.
La Fontaine mieści się w czołówce przedstawicieli francuskiego klasycyzmu, czyli kierunku dominującego w siedemnastym wieku (XVII w.). Przede wszystkim zakładał przejrzystość budowy utworów, jasność i przejrzystość myśli wyrażanych w dziełach, umiar i równowagę między treścią a wybraną formą. Zadaniem jest pokazanie naturalnych elementów ludzkiej natury. Jest całkowitym zaprzeczeniem baroku, gdzie najważniejszymi elementami było pokazanie ekspresji i emocji, a pomysły brały się z natchnienia, a nie „zależały od ciężkiej pracy” jak było uważane w klasycyzmie.
Był poetą i bajkopisarzem.
Jako młody chłopak, Fontaine nie przykładał się zbytnio do nauki. Dopiero już jako dorosły mężczyzna, w wieku dwudziestu dwóch lat zaczął interesować się i studiować dzieła antycznych poetów. I jak się później okazało – to zmieniło jego życie. Będąc natchnionym zaczął spisywać własne utworki, które zazwyczaj były krótkimi i wierszowanymi bajkami. Pod wpływem porywczej decyzji opuścił swoją pracę, jak i żonę, po czym wyjechał do stolicy swojego kraju: Paryża.
W Paryżu mieszkał od tysiąc sześćset trzydziestego piątego roku (1635r.). Na początku wstąpił do seminarium duchownego, jednak pozostał tam tylko przez jeden rok. Później studiował inny kierunek – prawo, które ukończył w tysiąc sześćset czterdziestym szóstym (1646r.).
Przez pierwszy okres przebywania w stolicy Jean de La Fontaine mieszkał na dworze intendenta królewskiego Nicolasa Fouqueta, u którego znalazł także opiekę. Opieką został także otoczony przez panią Sablière, która dbała, aby miał wszystko, czego potrzebuje.
Na zlecenie Nicolasa Fouqueta w tysiąc sześćset pięćdziesiątym dziewiątym (1659r.) napisał poetycką wizję rezydencji budowanej w Vaux i nazwał to dzieło „Le songe de Vaux”.
Po upadku swojego „opiekuna” – Nicolasa Fouqueta, podjął pracę u orleańskiej księżnej, a od tysiąc sześćset siedemdziesiątym trzecim (1673r.) u pani de La Sablière.
W tysiąc sześćset osiemdziesiątym czwartym roku (1684r.) został członkiem Akademii Francu