Stanisław Lem

STANISŁAW LEM to polski pisarz najbardziej znany z gatunku science fiction. Jego teksty dotyczyły również filozofii, krytyki oraz szeroko pojętej futurologii. Urodził się w roku 1921, we Lwowie, a zmarł w roku 2006. Był człowiekiem o bardzo bogatej wyobraźni, trafnie przewidującym przyszłość. Bez wątpienia jest to najwybitniejsza postać polskiej literatury fantastycznonaukowej.

ŻYCIORYS:
Stanisław Lem urodził się dnia 13 września 1921 roku, ze względu jednak na przesąd dotyczący pechowej liczby „13”, wpisano w metrykę urodzenia autora datę 12 września. Jego rodzice (ojciec Samuel Lem, ceniony lekarz oraz matka Sabina Woller) byli zamożni, a także posiadali żydowskie korzenie. Stanisław Lem był jedynakiem, wychowywał się we Lwowie. Zawsze był bardzo dobrym uczniem, toteż w 1939 roku zdał maturę, po czym udał się na studia medyczne (w roku 1940, po wybuchu drugiej wojny światowej). Inwazja na Polskę pokrzyżowała jednak plany dalszego kształcenia. Młody Stanisław podejmował się różnorakich prac fizycznych i zdołał uniknąć osadzenia w getcie. Na przełomie lat 1941-1942 wstąpił do ruchu oporu. Niejednokrotnie Lem musiał zmieniać swoją tożsamość, aby uniknąć aresztowania i innych dotkliwych konsekwencji. W roku 1944 podjął kontynuację wcześniej obranego kierunku na studiach. Doszedł jednak do wniosku, że owa profesja nie jest dla niego i nie uzyskał końcowego dyplomu. Rodzina Lemów podczas wojny straciła cały swój dorobek. Stanisław pragnął pomóc finansowo leciwemu już ojcu i zaczął pisać. W roku 1954 ożenił się z Barbarą Leśniak, para miała jednego syna o imieniu Tomasz. Stanisław Lem zmarł 27 marca 2006, w wieku 85 lat.

DOROBEK ARTYSTYCZNY:
Pierwsze opowiadania Lema ukazywały się na łamach tygodników (lata 1946-1948). Początkowo były to teksty o tematyce wojennej i okupacyjnej, z drobnymi elementami fantastyki. Dłuższym opublikowanym utworem była nowela pod tytułem „Człowiek z Marsa”, która również była drukowana w czasopismach, podzielona na części. Epizodycznie, jeszcze jako nastolatek, Stanisław Lem pisał też wiersze, często mające humorystyczne zabarwienie. Pierwsza napisana przez autora pełnometrażowa powieść ukazała się w roku 1955 i nosiła tytuł „Szpital przemienienia”, która zapoczątkowała cykl o nazwie „Czas nieutracony”, liczący łącznie trzy tomy. W 1951 roku ukazała się natomiast książka pod tytułem „Astronauci”, opisująca lot załogowy tytułowych astronautów na Wenus. W późniejszych latach nastąpił rozkwit twórczości, a każda powieść i opowiadania autora zyskiwały rzesze fanów nie tylko w Polsce, ale również w innych częściach świata – „Obłok Magellana”, „Eden”, „Pamiętnik znaleziony w wannie”, „Powrót z gwiazd”, „Solaris”, „Niezwyciężony”, „Noc księżycowa”, „Głos Pana”, „Wizja