Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu (miasto obecnie położone na Ukrainie, kiedyś tereny należące do Rzeczpospolitej). Przez swoją twórczość określany jest jako jeden z Wieszczów Narodowych (obok Adama Mickiewicza oraz Zygmunta Krasińskiego’’. Był polskim poetą, przedstawicielem epoki romantyzmu (uważany za jednego z najważniejszych), epistolografem jak również dramaturgiem. Twórca filozofii genezyjskiej (koncepcja ta zastanawiała się nad rolą jednostki jak i całego narodu w historii). Pomimo wczesnej śmierci – odszedł już w wieku zaledwie czterdziestu lat, pozostawił po sobie wiele znakomitych dzieł – wiersze liczone w setkach, listy, trzynaście dramatów, prawie dwadzieścia poematów, a także jedną powieść. Utwory jego często omawiane są w szkołach. W związku z życiem w romantyzmie, w pozycjach przez niego napisanych podejmowane są tematy powiązane z walką narodowowyzwoleńczą – przeszłość narodu oraz przyczyny niewoli, jak również można było dostrzec tematy o charakterze uniwersalnym na przykład egzystencjalnym. W jego twórczości nie brakowało wyobraźni, czy środków stylistycznych. Można tam było dostrzec mistycyzm. Jako liryk popularność zyskał dzięki pieśniom nawiązującym do natury wschodniej – Orientu, jak również słowiańszczyzny oraz źródeł pochodzenia ludowego. Mówi się, że był mistrzem w operowaniu słowem. Miał on ogromny wpływ na poetów tworzących w późniejszych okresach takich jak Młoda Polska i dwudziestolecie międzywojenne – Jana Lechonia, Antoniego Langego i Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Ciekawostka: Rok 2009 ogłoszono Rokiem Juliusza Słowackiego. Nigdy nie miał żony. Ze względu na to, iż twórczość Adama Mickiewicza sprawiała, że biedny zawsze pozostawał w jego cieniu, wieszcz został doceniony dopiero po śmierci – na przełomie XIX i XX wieku. W wieku trzech latek razem z rodziną przeprowadził się do Wilna. Tam po dwóch latach, w wyniku walki z gruźlicą, zmarł jego ojciec. Jego matka, po otrzymaniu spadku po ukochanym, zadecydowała o powrocie razem z synkiem do miasta, w którym ten się urodził. Dzięki licznym znajomościom, wyszła za mąż po raz drugi. Rodzicielka młodego wówczas Słowackiego prowadziła coś podobnego do salonu literackiego. Dzięki temu chłopak w okresie dzieciństwa jak i dorastania miał kontakty z ówczesną elitą intelektualną. Istotne były zwłaszcza znajomości z kręgu Cesarskiego Uniwersytetu Wileńskiego. Tak właśnie Juliusz poznał swoją pierwszą miłość – Ludwikę Śniadecką, jednak niewiasta nie odwzajemniała jego uczucia. Pisarz ukończył studia w Wilnie na kierunku prawniczym. W 1829 wyjechał do Warszawy, gdzie dostał pracę w roli aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Po wybuchu powstania listopadowego, poeta rozpoczął pracę w Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, gdyż niezdolny był do walki z bronią w ręku. Na początku marca 1831 roku opuścił Warszawę i wyruszył do Drezna. Później mieszkał przez pewien czas w Londynie, w którym się zauroczył. We wrześniu Juliusz Słowacki powrócił na kontynent, gdzie osiedlił się we Francji. Tam ukazały się dwa tomy Poezji. Z końcem 1832 roku pisarz zadecydował wyjechać do Szwajcarii. Tam wybrał się na długą wyprawę w Alpy. Ta wycieczka skutkowała napisaniem wielu wierszy, a także stanowiła tło poematu o charakterze miłosnym zatytułowanym ,,W Szwajcarii’’. Po opuszczeniu kraju udał się najpierw przez morze, później dyliżansem do Rzymu. Tam nawiązał bliską relację z Zygmuntem Krasińskim. Stał on się pierwszym krytykiem twórczości młodego Słowackiego. Trzy miesiące od przyjazdy wyjechał do Neapolu, a następnie do Sorrento. Odwiedził również takie kraje jak Syrię, Grecję, Palestynę, Florencję (tam zapoznał się z księżną Karoliną, która była córką Józefa Bonapartego), czy Egipt. Na stałe jednak osiedlił się w stolicy Francji. Tam spotkał Joannę Bobrową – stała się jego muzą. Pomimo swojej choroby (gruźlicy) Juliusz Słowacki udał się do Wielkopolski, aby wspomóc rodaków w powstaniu. Nie udało mu się jednak zrealizować postanowień. Ostatnie jego spotkanie z matką miało miejsce we Wrocławiu. Pisarz zmarł 3 kwietnia 1849 roku we Francji, po zmaganiach z chorobą, która niestety wycieńczyła organizm. Szczątki przeniesiono do Krakowa, a konkretniej do katedry wawelskiej dokładnie 14 czerwca 1927. Twórczość wieszcza na najwcześniejszym jej etapie, wzorowała się na cynizmie oraz oświeceniowym deizmie. Pisarzami, na których się inspirował Słowacki byli: Kartezjusz, Niccolò Machiavelli, Innocent Gentillet, Francis Bacon jak również Baruch Spinoza. W swoich utworach napisanych w tamtym okresie poruszał tematy wojen religijnych. Czynnikiem, który zmienił sposób myślenia pisarza była książka autorstwa Adama Mickiewicza pod tytułem ,,Konrad Wallenrod’’. Spis dzieł napisanych przez Juliusza Słowackiego:,,Grób Agamemnona’’

,,Oda do wolności’’,,Testament mój’’,,W pamiętniku Zofii Bobrówny’’,,Lambro’’,,Żmija’’,,W Szwajcarii’’,,Hugo. Powieść krzyżacka’’,,Balladyna’’,,Lilla Weneda’’

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!