Clive Staples Lewis

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Clive Staples Lewis, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Chciałabym przedstawić Wam biografię C. S. Lewisa opierając się na analogiach z jego wielkiej serii – „Opowieści z Narnii”.

Clive Staples Lewis, jeden z moich ulubionych pisarzy, urodził się 29 listopada w 1898 roku w Belfaście, stolicy Irlandii Północnej. Był synem córki anglikańskiego pastora oraz zamożnego prawnika. Jego rodzice, mama Florence Augusta z domu Hamilton oraz tata Albert James Lewis, byli wykształconymi, zdolnymi ludźmi. Clive Staples miał starszego od siebie o trzy lata brata, Warrena Hamiltona Lewisa, który był wojskowym w stopniu majora, historykiem oraz pisarzem – podobnie jak jego brat. Bracia byli ze sobą bardzo zżyci, przebywali w tych samych kręgach oraz współpracowali ze sobą.

Gdy C. S. Lewis był małym chłopcem nalegał, żeby mówić do niego Jack, na cześć tragicznie zmarłego psiaka. Imię-pseudonim się przyjęło. Nazywali go tak przyjaciele oraz rodzina. Sytuacja ta pokazuje jego przywiązanie do zwierząt i ogromną wrażliwość. Wiedząc jak bardzo pisarz kochał zwierzęta, rozumiemy teraz dlaczego potrafił im dać w książce ludzkie cechy i zachowania.

C. S. Lewis mieszka z swoją rodziną w ogromnym domu w Standtown. Wiemy, że w tym domu znajdowała się ogromna szafa, w której młody pisarz uwielbiał przesiadywać i słuchać opowieści swojego brata. Czyż nie brzmi to znajomo? Jego kuzynka w swoich pamiętnikach wspomina, że razem z Jackiem i Warrenem wymyślali niestworzone krainy, między innymi Królestwo Boxen, w którym mieszkały tylko zwierzęta. Można powiedzieć, że to taka Narnia, wersja 0.1.

Gdy Jack miał 10 lat zmarła na raka jego mama. Tragedia ta odcisnęła duże piętno na małym chłopcu. W książce „Siostrzeniec czarodzieja” główny bohater bardzo przeżywa chorobę swojej matki i niepokoi się, że ta może umrzeć. Pisarz potrafił doskonale opisać emocję jakie towarzyszyły Diggoriemu, ponieważ sam taką sytuację przeżył. Warto wspomnieć o tym, że wiele postaci z jego książek było sierotami: mama księcia Riliana została ugryziona przez węża i zmarła, rodzice księcia Kaspiana nie żyją, Szasta (Kor) po odkryciu swojej tożsamości dowiaduje się, że jego matka nie żyje, jego brat Korin wychowywał się bez mamy, Arawis musiała uciekać z domu, ponieważ po śmierci mamy jej ojciec poślubił inną, niechętną dziewczynce kobietę. Tych przykładów jest więcej.

Tuż po śmierci matki przyszły pisarz i jego brat zostali wysłani do szkoły z internatem. Lewis wspominał, że szkoła jest okropna: bez biblioteki, bez boiska, ale za to z dyrektorem, który lubił się znęcać nad dziećmi. Swoje wspomnienia zamieścił również w książce. I to w dodatku w kilku miejscach! Najbardziej oczywisty przykład jest w książce „Srebrne krzesło”. Główni bohaterowie chodzą do Eksperymentalnej Szkoły łudząco przypominającej tą, do której chodził pisarz. Tam również dzieci są prześladowane i źle traktowane. Innym przykładem są dwie szkoły w części „Książe Kaspian”. W tej dla dziewczynek uczy „nawiedzona” nauczycielka, która zabija w dzieciach wrodzoną kreatywność i wolność. W tej dla chłopców nauczycielka jest w porządku, ale opresyjny system jej nie pomaga, wręcz przeszkadza, a dzieci są młodymi tyranami.

Kolejnym przystankiem w naszym tekście o życiu młodego już mężczyzny będzie powołanie go do wojska, a także wielka przyjaźń z jednym z kadetów, Edwardem F. C. Moorem. Panowie obiecali sobie, że jeżeli któryś z nich nie przeżyje wojny, to ten drugi zajmie się opuszczonym rodzicem tego zmarłego. Pisarzowi udało si

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!