Agnieszka Osiecka (09.10.1936-07.03.1997) – poetka, prozaik, autorka spektakli teatralnych i telewizyjnych, reżyserka filmowa, ale przed wszystkim autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, które zajmują miejsce w historii polskiej muzyki rozrywkowej : „Okularnicy”, „Kochankowie z ulicy Kamiennej”, „Nim wstanie dzień”, „Na całych jeziorach ty”,
„Zielono mi”, „Małgośka”, „W żółtych płomieniach liści”, „Diabeł i raj”, „Nie spoczniemy”, „Polska Madonna”, „Niech żyje bal”, „Nie żałuję”, „Białe zeszyty”, „Grajmy Panu”. Piosenki Osieckiej śpiewały znane polskie gwiazdy muzyki rozrywkowej m.in: Maryla Rodowicz, Edyta Geppert, Sława Przybylska, Anna Szałapak, Seweryn Krajewski, zespół Skaldowie. Urodzona w Warszawie, była córką pianisty Wiktora Osieckiego i Marii Osieckiej z domu Sztechman. Pierwsze lata swojego życia spędziła w Zakopanym, gdzie jej ojciec koncertował w znanej Zakopiańskiej restauracji o nazwie Warta. Po zakończeniu wojny rodzina Osieckich zamieszkała w Warszawie w dzielnicy Saska Kępa, gdzie powstały najważniejsze utwory Agnieszki Osieckiej. Była niezwykle uzdolniona, zaliczyła program dwóch lat w ciągu jednego roku w Liceum Ogólnokształcącym imienia Marii Curie-Skłodowskiej w 1952 roku. Studia wyższe odbyła na uniwersytecie Warszawskim na Wydziale dziennikarskim i w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, gdzie uzyskała dyplom reżysera etiudą filmową Słoń. Zdała sobie sprawę, że zdolności organizacyjne i kierowania większymi grupami nie są jej mocną stroną. Zawsze pragnęła aby efekt jej twórczości był zależny głównie od niej. Z tego powodu rzuciła reżyserowanie i zajęła się pisaniem. Podczas studiów podjęła współpracę z prasą literacką i młodzieżową, dzięki temu mogła opublikować swoje reportaże i eseje. W 1954 roku rozpoczęła współpracę z Studenckim Teatrem Satyryków, dzięki temu powstały takie piosenki jak „Piosenka o okularnikach„, „Widzisz mała„, „Kochankowie z ulicy Kamiennej„, „Zabawa w Sielance„, „Wysoki Sądzie” i wiele innych. W polskim radiu wystąpiła w 1962 roku z piosenką „Mój pierwszy bal” do muzyki Franciszki Leszczyńskiej i w nagraniu Kaliny Jędrusik. W polskim radiu prowadziła Radiowe studio piosenki, dzięki temu poznała wielu muzyków i kompozytorów. W ciągu 7 lat przedstawiono w programach polskiego radia ponad 500 jej piosenek. Osiecka zasłynęła też jako pisarka sztuk teatralnych. Pierwszą sztuką, którą napisała była „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, którą wystawił Teatr Ateneum. Czuła się dobrze w różnych gatunkach
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
literackich: powieściach, wierszach, monodramach, powieści dla dzieci i młodzieży, słuchowiskach radiowych i widowiskach muzycznych. Wybitni kompozytorzy powojennej Polski komponowali muzykę do jej piosenek, byli to między innymi : Seweryn Krajewski, Adam Sławiński, Krzysztof Komeda, Zygmunt Konieczny. Jej ulubionymi wykonawcami byli: Kalina Jędrusik, Maryla Rodowicz, Magda Umer, Seweryn Krajewski, Krystyna Janda oraz zespół Skaldowie. Na pierwszym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu 1963 roku odniosła wielki sukces zdobywając indywidualną nagrodę za „Piosenkę o okularnikach” oraz otrzymała sześć wyróżnień za „Białe małżeństwo”, „Czerwony Kapturek”, „Gdzie jest szlagier”, „Kochankowie z ulicy Kamiennej”, „Solo na kontrabasie”, „Ulice wielkich miast”. W 1962 roku Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza wydała jej pierwszy zbiór piosenek pod tytułem „Kolory”. Agnieszka Osiecka była osobą towarzyską, ciekawą życia, która poszukiwała inspiracji twórczej dzięki podróżom i fotografii. Ze związku z Danielem Passentem w 1973 urodziła swoją jedyną córkę Agatę. Fascynowała się krajobrazem mazurskim, dlatego w Jej twórczości pojawiała się fascynacja Krainą Wielkich Jezior. Pod koniec życia znalazła maleńki teatrzyk Atelier na plaży w Sopocie. Spędzała tam wiele czasu pisząc sztuki i piosenki. Kiedy odeszła teatrzyk nazwano jej imieniem. W 1967 polskie nagrania wydały Jej pierwszą autorską płytę pt. „Piosenki Agnieszki Osieckiej”. W grudniu 1963 roku z Adamem Sławińskim rozpoczęła pisać cykl programów pt. „Listy Śpiewające” dla Teatru Telewizji. W 1979 roku otrzymała Złoty Krzyż Zasługi. W 1997 roku za zasługi dla kultury polskiej została pośmiertnie odznaczona przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Osiecka pisała dla „Literatury, Kultury i Polski”. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1997 roku w Opolu odbył się koncert poświęcony Jej twórczości zatytułowanym „Zielono mi”. Na tym koncercie można było usłyszeć wybitne polskie gwiazdy sceny muzycznej. Koncert był planowany za życia poetki, ale niestety śmierć Osieckiej musiała to wydarzenie zmienić na wspomnienia o artystce. Po ciężkiej chorobie nowotworowej zmarła 7 marca 1997 roku. Została pochowana na jednym z najbardziej znanych cmentarzy w stolicy na Warszawskich Powązkach, w grobie matki Marii i babki Mieczysławy. Po śmierci Agnieszki Osieckiej jej córka Agata Passent założyła Fundację Okularnicy, która opiekuje się bogatym dorobkiem artystycznym jej matki. Fundacja wydaje czternasto tomowy „Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej”.
Dodaj komentarz jako pierwszy!