Konstanty Ildefons Gałczyński

Konstanty Ildefons Gałczyński był znanym polskim poetą, a także tłumaczem i satyrykiem. Urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie.
Konstanty zamieszkiwał w kamiennicy przy ulicy Mazowieckiej 11 z ojcem o tym samym imieniu, pracującym na stanowisku technika kolejowego oraz matką Wandą Cecylią Łopuszyńską, będącą córką właściciela popularnej restauracji „U Wróbla”. Dzięki przodkom od strony ojca odziedziczył korzenie z ziem Kujawsko-Dobrzyńskich, ponieważ ci zamieszkiwali tereny dzisiejszego przedmieścia Torunia.
Jego rodzina nie należała jednak do bogatych, w związku z czym musieli opuścić dotychczasowo nazywany domem budynek. Przeprowadzali się wielokrotnie, zaczynając od ul. Hortensji 6, poprzez Chmielną 72, kończąc zaś w mieszkaniu na pierwszym piętrze kamiennicy przy ulicy Towarowej 54, należącej do babki Konstantego ze strony ojca. W tym miejscu spędził swoje dzieciństwo i młodość, obserwował także rozwój brata urodzonego tego samego roku co on, lecz 22 grudnia.
Swoje wykształcenie zdobywać zaczął 1912 roku w Szkole Technicznej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Zostało to jednak zakłócone przez wybuch pierwszej wojny światowej, podczas której ewakuowany został do Moskwy z rodzicami. Zamieszkiwał w niej w latach 1914-1918, uczęszczając przy tym na zajęcia w Szkole Komitetu Polskiego, utworzonego i prowadzonego przez znanego pedagoga – Władysława Giżyckiego. Na stanowiska nauczycieli zatrudniani byli przede wszystkim naukowcy. Właśnie w stolicy Rosji, w owej szkole, rozpoczął swoją przygodę z pisaniem wierszy. Pokierowany motywacją ze strony Kazimierza i Józefa Grabowskich, zaczął rozwijać swoje zainteresowania w dziedzinach literatury, teatru i muzyki. Kostek, ponieważ taki pseudonim przydział w młodym wieku, mając zaledwie dziesięć lat uczył się gry na skrzypcach. Wyróżniał się niesamowicie spośród rówieśników, co pomogło mu zostać zauważonym. Występował także w szkolnych przedstawieniach, między innymi w „Kordianie”, które reżyserowała pani Kazimiera. Był to okres, gdy powstały pierwsze wiersze Konstantego, niestety uznane za zaginione. Wiele czasu spędzał w domu Grabowskich, zaspokajając przy tym potrzeby wyrządzone poprzez brak troski i opieki w domu. Doprowadziło to do poznania wielu osób, którym zdecydowanie chłopiec zawdzięczał radość z dzieciństwa, w którym poczytywać zaczął rewolucyjną poezję rosyjską czy też wplatać w swoje życie przygody – dla przykładu: Majakowskiego, Burluka i Chlebnikowa oraz ich manifestami, szerzonymi na murach Moskwy. Skutkiem tego było późniejsze zamiłowanie do twórczości Aleksandra Błoka.
W 1915 rodzina powróciła do poprzedniego miejsca zamieszkania na terenie Warszawy, które przestało być własnością babki Józefy. Bracia postanowili kontynuować naukę w Gimnazjum Władysława Giżyckiego, co doceniała ich matka. Ojciec chłopców był jednak przeciwny temu, co doprowadziło do sprzeczek między rodzicami. Jego wielkim sukcesem było udzielanie korepetycji z języka polskiego przez starszego z braci, mając na uwadze cel zdobywania nie tylko samego wykształcenia, ale także zarobienia na dodatkowe zajęcia muzyki i języka obcego, a bardziej szczegółowo – angielskiego. Założył również szkolne czasopismo pod nazwą „Dyscypuł”, w którym umieszcz