Kornel Makuszyński
Zamień czytanie na oglądanie!
Kornel Makuszyński to wybitny polski poeta, krytyk teatralny i publicysta epoki dwudziestolecia międzywojennego, który przed drugą wojną światową był jednym z najbardziej poczytnych pisarzy. Jego powieści dla dzieci i młodzieży do dziś nie znalazły sobie równych wśród polskiej literatury.
Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju jako jedyny syn Edwarda i Julii Makuszyńskich. Gdy chłopiec miał zaledwie 10 lat jego ojciec zmarł zostawiając pozostawiając wychowanie dzieci matce. Kornel do dwunastego roku życia mieszkał w Stryju, gdzie ukończył pierwszą klasę gimnazjum. Później się do Przemyśla, gdzie zamieszkał u krewnych i kończył drugą klasę gimnazjum. W tym czasie chłopiec zarabiał na swoje utrzymanie poprzez udzielanie korepetycji. W latach 1898-1903 uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, które ukończył zdając egzamin dojrzałości. W wieku 20 lat został członkiem redakcji dziennika „Słowo Polskie” i recenzentem teatralnym. Należał do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Literatów i Artystów Polskich we Lwowie, w ramach którego w 1907 został członkiem wydziału. Razem z przyjaciółmi odbywał liczne podróże do Włoch. Ukończył polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Później kontynuował romanistykę na paryskim Sorbonie.
W 1910 roku poznał we Lwowie Emilię Bażeńską, z którą po roku narzeczeństwa w 1911 wziął ślub. Mężczyzna w tym czasie nie utrzymywał kontaktu ze swoją rodziną pozostawioną w Stryju. Zakochany w architekturze zakopiańskiej, przywiózł nawet spod Tatr domek i postawił go w parku dworskim. Podczas I wojny światowej został aresztowany wraz z żoną przez Rosjan jako wrogi obywatel austriacki i internowany w głąb Rosji. Dzięki staraniom i pomocy szwagra w 1915 roku Makuszyńscy zostali zwolnieni z internowania i otrzymali pozwolenie na zamieszkanie w Kijowie. Tam pisarz został prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Po zakończeniu wojny w 1918 razem z żoną osiadł w Warszawie. Po kilku latach w życiu mężczyzny nastał znów trudny okres. Emilia zmarła w 1926 roku na gruźlicę, a Makuszyński postanowił już nigdy więcej nie odwiedzić Litwy. Rok później ożenił się ponownie z Janiną Gluzińską. Z inicjatywy Kornela Makuszyńskiego powstało na stokach Gubałówki sanatorium dla młodzieży. Pisarz inicjował też wiele zbiórek pieniężnych na sprzęt narciarski dla najbiedniejszych dzieci. W 1930 roku odbyły się w Zakopanem pierwsze zawody „O Puchar Kornela Makuszyńskiego”. W marcu 1931 otrzymał honorowe obywatelstwo Zakopanego, a w czerwcu 1937 został członkiem Polskiej Akademii Literatury. W 1936 roku z
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!