Blaise Pascal

Blaise Pascal urodził się 19 czerwca 1623 roku w Clermont-Ferrand, był francuskim matematykiem, fizykiem i filozofem religii. Urodził się w środowisku przynależącym do tzw. noblesse de robe [szlachectwo związane ze stanowiskiem]. Jego ojciec Etienne Pascal był z wykształcenia matematykiem, interesował się szeroko rozumianą nauką, był miejscowym sędzią. Matką byłą Antoinette Begon. Blaise wychowywał się w atmosferze katolickiej, w której dominował kult wiedzy pozytywnej. Gdy Pascal miał 3 lata, zmarła jego matka. Był bardzo utalentowanym dzieckiem, wychowaniem i edukacją Pascala zajął się ojciec. Po śmierci żony, w 1631 postanowił przenieść się do Paryża, z synem i dwoma córkami [Jacqueline i Gilberte]. Zatrudnił Louise Delfault jako pokojówkę, która z czasem stała się pełnoprawnym członkiem rodziny. Ojciec Blaise’a nigdy nie zdecydował się na powtórny ożenek. Podjął też decyzję, że sam będzie kształcił swoje dzieci. Młody Pascal wskazywał nadzwyczajne uzdolnienia w zakresie nauk przyrodniczych i matematyki. Gdy skończył 11 lat, napisał pracę dotyczącą wibrujących ciał i wydawanych przez nich dźwięków. Zaniepokojony ojciec, uznawszy, że zainteresowania młodzieńca mogą negatywnie wpłynąć na rezultaty nauki łaciny i greki, zabronił Blaise’owi zajmować się matematyką do ukończenia przez niego lat 15. W wieku 12 lat Blaise, mimo zakazu ojca, dalej interesował się matematyką. Ojciec przyłapał go na zapisywaniu węglem dowodu twierdzenia, iż suma miar kątów wewnętrznych trójkąta równa się podwojonemu kątowi prostemu. Od tego czasu ojciec przychylniej spojrzał na zainteresowania syna i pozwolił mu studiować pisma Euklidesa. Mógł też przysłuchiwać się dyskusjom matematyków i naukowców w celi zakonnej Marina Mersenne’a [Desargues’a, Gassendiego, Mydorge’a, Rovervala czy Kartezjusza]. Blaise szczególnie zainteresował się dziełami Desargues’a – opisujących krzywe stożkowe. 16letni chłopak napisał krótki traktat na temat tajemniczego sześciokąta („Esej o stożkach”) i wysłał go do Paryża, do Mersenne’a. Prawo, które w nim zawarł znane jest do dziś pod nazwą twierdzenia Pascala. Praca Blaise’a zachwyciła samego Kartezjusza, który nie mógł uwierzyć, że jest to praca 16latka, a nie jego ojca – Etienne’a. w tamtym czasie we Francji powszechny był handel urzędami i stanowiskami. W 1631 roku ojciec Pascala sprzedał swoją pozycję drugiego prezydenta cour des Aides. Pieniądze zainwestował w obligacje rządowe, co zagwarantowało mu przyzwoite dochody i pozwoliło na przeprowadzkę do Paryża i komfortowe życie. W 1638 roku Richelieu, który poszukiwał funduszy na prowadzenie wojny trzydziestoletniej zaczął zalegać z wypłatami. W efekcie wartość majątku Pascala drastycznie spadła i był zmuszony do opuszczenia stolicy i pozostawienia dzieci pod opieką sąsiadki – Madame Sainctot. Sąsiadka była okryta niezbyt dobrą sławą, jednak na jej salonach gościły największe sławy ówczesnej Francji. Gdy Jacqueline występując w dziecięcym przedstawieniu, przyciągnęła uwagę samego Richelieu, Etienne mógł powrócić do miasta. Zyskał łaskę kardynała i został oficjalnie przeproszony. Przyniosło mu to posadę królewskiego komisarza do spraw podatków w mieście Rouen. Na ten czas w związku z ciągłymi podwyżkami podatków, w Rouen panował fiskalny chaos. Aby ułatwić ojcu wyczerpujące kalkulacje wpływów i wysokości należności, osiemnastoletni Pascal zbudował maszynę obliczeniową, która była zdolna do dodawania i odejmowania – nazwaną później Pacaliną bądź kalkulatorem P