Lewis Carroll

Lewis Carroll tak naprawdę nazywał się Charles Lutwidge Dodgson. Urodził się 27 stycznia 1832 roku w wiosce Daresbury w środkowej Anglii jako najstarszy syn, trzeci z jedenaściorga rodzeństwa. Zmarł 14 stycznia 1898 roku w Guildford w wieku 66 lat z powodu powikłań pogrypowych. Był angielskim matematykiem, profesorem Uniwersytetu Oksfordzkiego, pisarzem, poetą i utalentowanym fotografem.

Lewis Carroll był synem anglikańskiego duchownego, wysokim i szczupłym mężczyzną. Swoje imię Charles odziedziczył po swoim ojcu, dziadku, pradziadku oraz prapradziadku. Dorastał w małej wsi, jego rodzice mieli niewielu znajomych. Był spokojnym i cichym dzieckiem. Od najmłodszych lat bardzo się jąkał, co w połączeniu z wysokim wzrostem i chudością przyczyniło się do wielu złośliwości pod jego adresem. Od najmłodszych lat wraz z rodzeństwem organizował sobie sam czas wolny, najczęściej wymyślając przeróżne gry i zabawy, co w dużym stopniu wpłynęło na rozwój jego i tak bujnej wyobraźni. Do dwunastego roku życia uczył się w domu. Bardzo dobrze umiał czytać i pisać, opanował podstawy nauk przyrodniczych oraz zagadnienia teologiczne. Wyróżniał się zdolnościami matematycznymi. Studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim na wydziale matematycznym, a w latach 1855-1881 był wykładowcą na tej uczelni. W 1877 roku otrzymał święcenia diakonatu w Kościele anglikańskim. Jego stałym miejscem zamieszkania był Oksford. Jedyną podróżą zagraniczną jako odbył była podróż do Moskwy i Petesburga w 1867 roku. Po drodze odwiedził również polskie miasta, takie jak: Wrocław, Gdańsk i Warszawę.
Był wybitnym matematykiem, autorem około 250 prac naukowych z dziedziny matematyki, logiki i kryptografii. Jego pasją były zagadki matematyczne oraz gry liczbowe – opracowywał ich zasady. Swoje publikacje zawodowe opatrywał właściwym imieniem i nazwiskiem, natomiast pseudonimem posługiwał się wyłącznie w twórczości artystycznej.
Lewis Carroll był bardzo utalentowanym fotografem, uważany jest za najlepszego portrecistę dziecięcego XIX wieku oraz jednego z prekursorów fotografii artystycznej. Był organizatorem wielkich bali dziecięcych, na które zapraszał wiele małych dziewczynek. Zainteresowanie nimi tracił w momencie ich dojrzewania (poza kilkoma przypadkami). Było to uważane za dziwactwo, jednakże nigdy nie został oskarżony o molestowanie. Dziecięce portrety stanowiły około 50% jego twórczości. Pozostałe zdjęcia przedstawiały osoby dorosłe, rodzinę pisarza, pejzaże oraz martwą naturę. Tworzył w technice mokrego kolodionu. Jest to bardzo wymagająca technika, jednakże opanował ją w stopniu bardzo dobrym. Wiedzę o tym, jak robić dobre fotografie zdobywał przede wszystkim przeglądając zdjęcia prezentowane