Jerzy Andrzejewski

Jerzy Andrzejewski urodził się 19 sierpnia 1909 r. w Warszawie. Tam też rozpoczął edukację w gimnazjum im J. Zamojskiego. W 1927 zdał maturę, rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku polonistycznym.

Jako prozaik rozpoczął karierę opowiadaniem “Wobec czyjegoś życia” w “ABC” w 1932. Trzy lata później został recenzentem teatralnym w “’ABC”. Sukces był natychmiastowy i w 1937 r. był już kierownikiem dzieła literackiego “Prosto z Mostu”. W 1936 r. zasilił członkostwo Związku Zawodowego Literatów Polskich.

W czasie trwania II wojny światowej brał czynny udział w konspiracyjnym życiu literackim. Pełnił wówczas funkcję pełnomocnika Delegatury Rządu RP do opieki nad literatami

Po wojnie zamierzał w Krakowie, gdzie również rozpoczął współpracę pisarską z tygodnikiem “Odrodzenie” (1945-1948r.) i “Kuźnicą” (1945-1949r.). W tym samym czasie został prezenterem Krakowskiego Oddziału Związków Literatów Polskich. W 1948 wyprowadził się do Szczecina, gdzie cały czas piastował stanowiska i funkcje koordynacji działań społecznych w Komitecie Obrońców Pokoju i Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1949-1952 sprawował stanowisko prezesa Oddziału Szczecińskiego ZLP. W roku 1950 wstąpił do Partii Komunistycznej, gdzie odznaczony został Orderem Pracy i Klasy. Dwa lata później został wybrany na posła, co spowodowało zmianę jego zamieszkiwania. Powrócił do stolicy. Tam został redaktorem naczelnym “Przeglądu Kulturalnego”. W roku 1955-1956 został członkiem zespołu redakcyjnego “Twórczości” i w latach 1955-1962 zaczął współpracę z tygodnikiem “Nowa Kultura”. Został inspiratorem w organizowaniu pisma “Europa”, gdzie też był jego redaktorem naczelnym. Zakaz emisji pisma w 1959r. spowodował, że pisarz opuszcza szeregi partyjne. Po tym wydarzeniu, w tym samym roku kandydował na prezesa Oddziału ZLP. Zaczął również współpracę z tygodnikiem “Polityka”. W 1964 zatwierdził protest pisarzy i uczonych, w obronie wolności słowa podpisując “List 34”.

W pozwie do Eduarda Goldstückera – prezesa Związku Literatów Czechosłowacji. Wniósł sprzeciw udziałowi Polski na agresję na Czechosłowację, co spowodowało, iż nie dopuścił utworów pisarza do druku.

W 1968 roku Jerzy Andrzejewski otrzymał nagrodę Fundacji Jurzykowskiego w USA. Rok później współpracował z pismem “Literatura”, gdzie prowadził własny dziennik.

W 1976 r. należał do grupy “Memoriału 101”, wyrażający sprzeciw projektowanym zmianom konstytucji PRL. Opublikował w “Kulturze” list do prześladowanych uczestników robotniczego protestu. Podpisał również “Apel KOR”, skierowany w tej sprawie do Marszałka Sejmu. W latach 1977-1981 był członkiem zespołu redakcyjnego pisma “Zapis” wydawanego bez cenzury. Mógł wtedy ogłaszać prelekcje dla studentów w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Pierwszym dziełem pisarza był zbiór opowiadań “Drogi nieuniknione”. W prosty sposób opisał dzieje i losy ludzi różnych warstw i przedstawi