Bruno Schulz

Bruno Schulz – biografia

Bruno Schulz to urodzony 12 lipca 1892 roku w Drohobyczu polski malarz, pisarz i krytyk literacki. Był synem Jakuba Schulza i Henrietty Kuhmarker. Żyjący w zasymilowanej rodzinie żydowskiej Schulz został w młodym wieku rytualnie obrzezany, jednak jego rodzina nie kontynuowała żydowskich tradycji. Pisarz mieszkał na piętrze w Drohobyczu w kamienicy w domu nr 10, natomiast na parterze znajdował się należący do rodziny sklep tekstylny. W 1902 roku wstąpił do szkoły. Gimnazjum im. Franciszka Józefa ukończył w 1910 roku, jako jeden z najlepszych uczniów. Przystąpił również do matury, którą zdał z wyróżnieniem. Tego samego roku wybrał się na studia i uczył się na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Lwowskiej architektury. Niestety z powodu ciężkiej choroby płuc i serca musiał przerwać naukę. Kilka miesięcy później Schulz był świadkiem „krwawych” wyborów w Drohobyczu, które wywołały rozruchy w mieście i przyczyniły się do śmierci kilkudziesięciu osób, w związku ze sfałszowanymi wyborami. Doświadczenie to wpłynęło na późniejszą twórczość Schulza. W 1914 roku wraz z rodziną zmuszony został do przeniesienia się do siostry – Hanny Hoffman, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia ojca i złej sytuacji materialnej. Po odbyciu rekonwalescencji w pobliskim Truskawcu kolejny raz podjął naukę na Politechnice. Niestety tych studiów również nie ukończył, bowiem w 1914 roku wybuchła wojna. Razem z rodzicami uciekł do Wiednia, gdzie pojawiał się na kilku uczelniach. Ostatecznie jednak żadnej szkoły wyższej nie ukończył. W 1915 roku rodzina Schulzów powróciła do miasteczka, jednakże chwilę potem zmarł ojciec Jakub. Było to sporym wstrząsem dla młodego Brunona, co można zauważyć w pisanych przez niego opowiadaniach, gdzie ojciec jest często główną i najważniejszą postacią. W późniejszych latach wstąpił do żydowskiej grupy artystycznej „Kalleia”. Aby utrzymać rodzinę zaczął malować obrazy na zamówienie, głównie portrety, lecz te nie przynosiły mu dużego zarobku. Sukcesem jednak okazał się grafik „Xięga bałwochwalcza”. Swoje prace prezentował m.in.: na wystawie w „Zachęcie”, w Wilnie oraz we Lwowie. W 1924 roku zaczął pracować jako nauczyciel w gimnazjum, które sam wcześniej ukończył. Chociaż przepracował w szkole praktycznie całe swoje życie, bardzo nie lubił tej pracy i narzekał na uczniów. Na przestrzeni kilku lat poznał wiele ważnych osobistości m.in.: Deborę Vogel, Stefana Szumana oraz Józefę Szelińską (przyszła narzeczona). Dzięki swoim znajomościom poznał w 1933 roku Zofię Nałkowską, co ułatwiło mu karierę literacką. Wydał wtedy swoje debiutanckie opowiadanie „Ptaki”. Pisarka pomogła mu również wydać „Sklepy cynamonowe&