Frances Eliza Hodgson Burnett

"; ób myślenia i sama także odchodzi od złych nawyków i dzięki Dickowi- bratu służącej- zdrowieje. Ważną rolę odgrywa tu ogród. To w nim Colin pierwszy raz stanął i zaczął chodzić, a przyroda pokazała mu, jak ważny jest spokój ducha i wrażliwość.
Książka pod tytułem „Mała księżniczka” to opowieść o małej Sarze Crewe, której ojciec- kapitan Crewe- pojechał w interesach do dalekich krajów i dziewczynka musiała iść do pensjonatu. Jednak tam inne dziewczęta zazdrościły jej majątku i pięknych rzeczy. Sara jednak nie była chciwa ani nie pyszniła się. Bawiła się razem z innymi, nie zapominając nawet o Becky- służącej. Dziewczynka była tak mądra, że swoją wiedzą na temat języka francuskiego zaskoczyła nauczyciela. Jednak pewnego dnia otrzymała informację, że jej tata nie żyje. Szybko dyrektorka zabrała jej wszystkie kosztowne rzeczy, a zostawia tylko za małą, czarną sukienkę i lalkę Emilkę. Szybko spadła do poziomu Becky, bez której nie przeżyłaby wszystkich smutnych chwil. Uczyła się w nocy, gdy nikt nie patrzył i pomagała innym dziewczętom w nauce języka francuskiego. W książce pojawił się też wątek bogatej rodziny, do której przychodzi pewny pan, który przyjechał z Indii. Okazało się, że to przyjaciel taty Sary. Dziewczynka uciekła ze szkoły i zaczęła mieszkać u niego. Książka pokazuje, że ten, który ma wszystko, o czym tylko można marzyć, nie musi być zadufany w sobie i apatyczny. Sara pokazała, że zawsze trzeba pomagać innym. Powieść została wiele razy ekranizowana.
Frances Eliza Hodgson Burnett pisała też dla dorosłych, a także o swojej młodości (taką książką była „Leśna boginka”). Powieści o takiej tematyce jej autorstwa było mało i książki nie były tak popularne jak te dedykowane dzieciom.
Życie autorki „Tajemniczego ogrodu” było przepełnione magią. Jej wyobraźnia przenosiła czytelników w cudowne krainy, gdzie przyroda współistniała i towarzyszyła bohaterom w ich życiu. Ulubionym motywem jej pisarstwa była metamorfoza. Przemiana cechowała nieomal każdego z bohaterów jej książek. Postaci dojrzewają na oczach czytelnika i wzrastają, osiągając pełnię dojrzałości. Opisywane postaci były jak motyle, które z gąsienicy przepoczwarzają się, czym zachwycają otoczenie.
Burnett przejawiała od dziecka zdolności lingwistyczne i sprawność językową, która także z czasem ewoluowała. Nauczyła się czytać w wieku trzech lat. Ta nadzwyczajna umiejętność dała jej szansę na liczne podróże wraz z autorami czytanych książek. To właśnie dzięki jej oczytaniu i upodobaniu do literatury pięknej możemy dziś cieszyć się prozą, której wykwintność opisów, barwne środki stylistyczne i bogate słownictwo dostarczają ogromnej radości oraz ubogacają każdego czytelnika. Bardzo się cieszę, że mogłam zgłębić tajemnicę jej życia, dzięki temu stała mi się bliższa i bardziej cenię jej twórczość.