Kazimiera Iłłakowiczówna

Kazimiera Iłłakowiczówna , pseudonim „Iłła” urodziła się w Wilnie, dnia 6 sierpnia 1892 roku. Życie je związane jest głównie z literaturą. Bez wątpienia można powiedzieć, że była ona humanistką. Zawodowo była poetką, dramaturgiem, prozaikiem oraz tłumaczką.
Kazimiera urodziła się jako nieślubne dziecko Barbary Iłłakowiczówny oraz Klemensa Zana. Jej dziadek Tomasz Zan był bliskim przyjacielem Adama Mickiewicza – znanego polskiego wieszcza narodowego. Niestety Kazimiera nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Dość wcześnie została sierotą i wychowywana była przez kuzynów. Przybraną matką Kazimiery była jej ciotka Zofia Buyno. Młoda Kazimiera ukończyła Gimnazjum w Petersburgu w roku 1889. Następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę. Studiowała na Oksfordzie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie I Wojny Światowej Kazimiera była sanitariuszką w armii rosyjskiej. W okresie międzywojennym współpracowała z Józefem Piłsudskim oraz pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Bardzo sympatyzowała z polityką Józefa Piłsudskiego dlatego też w latach 1936-1938 jeździła po Europie wykładając myśli Józefa Piłsudskiego oraz propagując jego poglądy. W myśl swojej fascynacji osobą Józefa Piłsudskiego Iłłakowiczówna napisała swoje wspomnienia o tym słynnym Polaku, zatytułowała je kolejno: „Ścieżka obok wierszy”, „Słowik litewski. Poezja” oraz „Wiersze o Marszałku Piłsudskim. 1913-1935”. II Wojnę Światową spędziła dość spokojnie przebywając głównie w Rumunii. Po zakończonej wojnie i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wróciła do kraju osiedlając się w Poznaniu. Zmarła dożywszy sędziwego wieku w dniu 16 lutego 1983 roku w Poznaniu. Poetka pochowana jest wśród innych słynnych Polaków na Cmentarzu w Warszawskich Powązkach.
W dziejach historii ludzkości zapisała się przede wszystkim jako literat. Większość dzieł Kazimiery Iłłakowiczównej powstało w okresie międzywojennym. Jej twórczość charakteryzuje się oryginalną wyobraźnią, zmysłem obserwacji, a zarazem malarskich opisów. Była bardzo inteligentną kobietą. W młodych latach skłaniała się bardziej w stronę modernizmu, czy feminizmu, aczkolwiek ważnymi dla niej były także wartości chrześcijańskie. Obracała się w gronie innych, znanych literatów, wśród których warto wymienić: Juliana Tuwima, czy Marię Dąbrowską. Styl literacki Iłłakowiczównej został wypracowany między innymi przez nawiązania do baroku, czy romantyzmu. Teoretycy literatury stwierdzają, że wiersze omawianej przeze mnie autorki są w podobnym tonie, czy stylu jak poezja Bolesława Leśmiana.
Prywa