Beata Obertyńska
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Beata Obertyńska, znana pod pseudonimami ,,Dziodzia” oraz ,,Maria Rudzka”, urodziła się 18 lipca 1989r. w Skolem, czyli ukraińskim mieście. Jednak nie była ona Ukrainką, a wspaniałą Polką. Pani Beata należała do grona pisarzy i poetów. Często mówi się, że gdyby nie było Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej, to właśnie ta kobieta zajęła by jej miejsce.
Beata urodziła się jak wnuczka Wandy Monne. Zapewne, to właśnie przez wzgląd na to, że i jej matka, i jej babcia pisały, sama pochwyciła tą pasję. Dodatkowy wpływ miał na to fakt, że mieszkała we Lwowie w willi ,,Zaświecie”. W domu pobierała solidne nauki i zdawała egzaminy.
Już w młodości była związana z grupą poetycką, którą stworzył m.in. Julian Tuwim, pod nazwą Skamander oraz z rodziną Pawlikowskich. Jej pierwsze dzieło zostało opublikowane po I wojnie światowej w 1924r., a jego tytuł brzmiał ,,Z pokłonem” i pojawił się w lwowskiej gazecie ,,Słowo Polskie”.
Gdy zaczęła się I wojna światowa, młoda Beata miała zaledwie 15 lat, więc nie mogła jeszcze wiele. Starała się normalnie funkcjonować, o ile można to tak nazwać w jej sytuacji. Czas jej dorastania, trafił na dużą przeszkodę, jaką jest wojna. Jej wybuch i następne bitwy z nią związane, zapewne zahartowały bohaterkę. Wobec tego w późniejszym czasie, gdy świat znów będzie pogrążony w wojnie, pisarka zacznie otwarcie walczyć o własny kraj.
W 1918 roku wyszła za mąż za ziemianina Józefa Obertyńskiego. Byli oni bardzo zakochana parą.
Po wojnie, gdy sytuacja się unormowała, poetka zaczęła studia. Na rozwój swojej nauki wybrała Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. W związku z kierunkiem studiów w 1933r. zaczęła występować na scenach teatrów we Lwowie. Robiła to przez 4 lata i zakończyła swoją karierę w 1937r.
Niestety nadszedł czas kolejnych walk – II wojny światowej. Ta z pewnością miała większy wpływ na życie kobiety. Po zaatakowaniu Polski przez ZSPS, oraz okupacji sowieckiej Lwowa, pisarka została aresztowana przez NKWD. Musiała przeżyć ten straszny okres, co chwilę zmieniając miejscowości jej więzienia. Były to kolejno: Kijów, Charkowa, Starobielsk, aż finalnie trafiła na łagry w Workucie. Wielu więźniów, zapewne zapewne było przerażonych i nie sądziło, że uda im się wyjść na wolność. Jednak Beata była silną kobietą. Wiedziała, że jak tylko opuści to straszne miejsce, gdzie miała okropne warunki, jawnie postawi się wojnie i będzie walczyć. Okres w więzieniu skończył się wraz z zawarciem sojuszu Sikorski-Majski, 30 lipca 1941r. Jak planowała, po wyjściu wstąpiła do Armii Polskiej w ZSPS, któr
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!