Imre Kertész

Imre Kertesz był węgierskim pisarzem, ur. 9 XI 1929r. w Budapeszcie. W wieku 15 lat został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz- Birkenau, zaś później do KL Buchenwald. Młode lata naznaczone były traumą gdyż całą rodzinę prócz matki utracił podczas II Wojny Światowej. W książce „Los Utracony” bohater przed wojną utożsamiał się jedynie jako Węgier, swoją żydowskość zaczyna odkrywać podczas wojny i ona, ta cecha Go szczerze zaskakuje. Można powiedzieć że była to sytuacja z którą musiało się zmierzyć wielu Węgrów pochodzenia żydowskiego. W 1945r. powrócił na Węgry gdzie podjął się pracy dla gazety „ Vlagossag”. Stracił zatrudnienie gdyż sprzeciwiał się tworzonemu na Węgrzech systemowi komunistycznemu. Po wyrzuceniu z pracy, najpierw w gazecie zaś później w Ministerstwie Przemysłu podejmował się tłumaczeń i tym sposobem zarobkował na chleb, tłumaczeń dokonywał w przeważającej mierze z j. Niemieckiego, takich twórców jak Nietzsche, Freud, Wittgenstein oraz Canetti. Dziełem życia Węgra stała się książka „Los Utracony”. Książka była doskonała gdyż kanwą opowieści stały się doświadczenia z życia samego Kertesza, jednak myli się ten kto uważa że jest to autobiografia, próba rozliczenia z przeszłością pisarza jak to niejednokrotnie bywa. Książka stanowi Bildungsroman czyli specyficzną formę powieści, gdzie ukazano duchowy rozwój jednostki ludzkiej, która ma opisać proces dojrzewania bohatera. Forma ta ma swoje korzenie w Niemczech, zaczęto w ten sposób tworzyć u naszych zachodnich sąsiadów w epoce Oświecenia. Pojęcie to wywodzi się z przekładów Johanna Karla Simona Morgensterna. Kertesz pokusił się o napisanie trylogii gdyż później dopisał jeszcze „Fiasko” oraz „Kadysz”. „Los Utracony” jest ucztą intelektualną dla historyka. Historia Węgier jest naznaczona w XX wieku ciążenie ku ideologii prawicowej vide rządy admirała Miklosa Horthy’ ego, Ustawa żydowska z 15 X 1944r., rządy strzałokrzyżowców, którzy kierowali się narodowosocjalistycznymi założeniami w swoim programie politycznym, w „Losie Utraconym” pisarz porusza tematykę gett na Węgrzech, egzekucji Żydów dokonywanych nad brzegiem Dunaju, gdzie później trupy były wrzucane do rzeki. Kertesz ubolewa nad faktem iż w obecnej kulturze intelektualnej Madziarów nie występuje nawiązanie do Holokaustu, iż został on wyparty całkowicie z dyskursu intelektualnego, z programu rozważań intelektualnych elf węgierskich. Kertesz dał się poznać jako pisarz który nie cierpiał swojej węgierskości, natomiast zafascynowany był niemieckością. Kertesz wielokrotnie powtarzał iż „dla Niego Berlin to życie zaś Budapeszt to wygnanie”. Słowa te mogą brzmieć dziwnie w ustach Węgra, jednak Kertesz nigdy nie był w swojej ojczyźnie rozumian