Heinrich Böll

Heinrich Böll, w całości Heinrich Theodor Böll – niemiecki pisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1972 r. Urodził się 21 grudnia 1917 roku w Kolonii, nad Renem. Był synem rzeźbiarza i stolarza Viktora Bölla i jego żony Marii z domu Hermanns. W latach 1924-1928 uczęszczał do szkoły podstawowej w Köln Raderthal, a od 1928 do 1937 do państwowego gimnazjum klasycznego Kaiser-Wilhelm w Kolonii. Wiosną 1937 r. zaczął pracować jako księgarz-praktykant. Porzucił jednak tę pracę na wiosnę 1938r. Heinrich zaczął pierwsze próby pisania, udzielał korepetycji, bardzo dużo czytał. Jesienią 1938 r. został zaproszony do państwowej służby pracy i wiosną 1939 r. zwolniono go po odbyciu sześciomiesięcznej służby. Warunkiem na rozpoczęcie studiów na uniwersytecie było odbycie takiej służby roboczej. Böll rozpoczął studia germanistyki oraz filologii klasycznej. Pod koniec lata 1939 r. został wcielony do armii niemieckiej. Brał także udział w drugiej wojnie światowej. Rozpoczynając służbę we Francji od 1941 do 1942 r. po trudnym zachorowaniu na tyfus. W 1942 roku poślubił Annę Marię Cech, która była niezastąpiona, nie tylko jako jego żona, ale towarzyszka cierpiąca w faszystowskim dramacie za czasów nazistowskich w Niemczech. Następnie przebywał w oddziałach zastępczych w Niemczech od początku 1942 r. do lata 1943 r. i dalej wzdłuż wybrzeża kanału La Manche we Francji od lata 1943 r. do jesieni 1944 r., kończąc w Związku Radzieckim, Rumunii i na Węgrzech od początku wiosny 1945 r. i przez kilka tygodni w Zachodnich Niemczech, gdzie został wzięty do niewoli przez Amerykanów. Do października 1945 r. został internowany w obozie we Francji, a następnie na kilka tygodni w angielskim obozie w Belgii. W październiku tego samego roku zmarło ich pierwsze dziecko, Christoph.
Na szczęście już w grudniu 1945 r. Heinrich towarzyszył żonie i kilku krewnym w drodze powrotnej z ewakuacji na wieś do Kolonii. Przez kilka lat rodzina pisarza osiedlała się w starym domu. Znowu zaczął pisać, jednocześnie odbudowując ruiny zniszczonego domu. Pisarz wznowił studia, ale tylko formalnie, bo dowód okupacji był niezbędny do uzyskania karty żywnościowej. W latach 1946-1949 publikował swoje opowiadania, a w 1949 ukazała się jego pierwsza książka, nowela „Der Zug war pünktlich”(Pociąg był na czas). W tym czasie przyszli na świat ich synowie Raimund, René i Vincent, którzy urodzili się kolejno w 1947, 1948 i 1950 roku na gruzach Kolonii i tam dorastali. W 1951 r. został zaproszony na pierwsze spotkanie Gruppe 47. Była to organizacja, która jednoczyła pisarzy odrzucających nazizm i popierających uprawianie literatury społecznie zaangażowanej. Celem było wspieranie młodych i nieznanych autorów. W krótkim czasie grupa stała się ważnym elementem literatury Republiki Federalnej Niemiec. Założona została przez Hansa Wernera Richtera w okresie od 1947 do 1967. Böll poznał tu wielu niemieckich pisarzy powojennych, z którymi później się zaprzyjaźnił. Gruppe 47 uwolniła wielu niemieckich autorów z izolacji w zniszczonych i podziel