Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian urodził się 22.01.1877r., a zmarł w 1937r. Poeta jednak twierdził, że w rzeczywistości urodził się rok później, natomiast na jego nagrobku widnieje rok 1879. Jego ojcem był księgarz – Izaak Lesman, który w późniejszym czasie zmienił imię na Józef, ponieważ zmienił wiarę z judaizmu na katolicyzm. Jego matka miała na imię Estera, a jej nazwisko panieńskie brzmiało Sunderland. Wywodziła się z cenionego rodu prawników. Rodzice Leśmiana doczekali się w sumie trzech synów: Bolesława, o którym mowa w tym tekście, Aleksandra oraz Kazimierza. Niestety, ich matka zmagała się z praktycznie nieuleczalną w tamtejszym czasie chorobą – gruźlicą, przez co zmarła stosunkowo wcześnie, bo w 1887r. Rodzina przez część życia mieszkała w Kijowie, gdzie Bolesław ukończył gimnazjum klasyczne, a także Wydział Prawa na Uniwersytecie św. Włodzimierza. Często był zatrzymywany przez policję carską za uczestnictwo w patriotycznym i artystycznym życiu tamtejszej Polonii. Już wtedy zaczynał pisać poezję i zadebiutował w 1895r, utworem „Sekstyny”, opublikowanym w „Wędrowcu”. Niedługo później zmienił swoje nazwisko na Leśmian, za sprawą krewnego, a jednocześnie krytyka literackiego, Antoniego Lange lub swojego przyjaciela – Franciszka Fiszera. Być może oboje się do tego przyczynili, ale dokładne dane odnośnie tego nie są znane. W 1901r. wyjechał sam na 3 lata do Warszawy, gdzie pracował na stanowisku urzędnika w kolei. Wtedy też rozwinęła się jego pierwsza miłość do kuzynki – Celiny, która interesowała się malarstwem. Rok po przyjeździe do stolicy Polski oświadczył się jej w Iłży, jednak dziewczyna go odrzuciła, ponieważ nie chciała jeszcze wychodzić za mąż oraz pragnęła wyjechać na studia do Francji. W 1903r. Bolesław udał się w podróż do Monachium, gdzie przez jakiś czas mieszkał. Często wybierał się tam do galerii sztuki, a także razem z siostrzeńcem Zenona Przesmyckiego rozwijał pasję cyklisty, podróżując po Bawarii. Jednocześnie oczekiwał wsparcia finansowego od znajomych, gdyż sam nie dbał o jakiekolwiek źródło zarobku. Po pobycie w Niemczech udał się do Paryżu, gdzie kontynuował romans z Celiną, jednak ostatecznie nic poważniejszego z niego nie wynikło. Natomiast swoją przyszłą żonę – słynną malarkę Zofię Chylińską, wywodzącą się z rodziny lekarskiej – również poznał we Francji i już w 1905r. pobrali się. Choć Bolesław ciągle wplątywał się w nowe romanse, ich małżeństwo przetrwało wszystkie złe chwile. Zamieszkali w Warszawie, gdzie doczekali się dwóch córek: Marii Ludwiki i Wandy Ireny. Przez posiadanie dzieci musiał znaleźć sobie stałe źródło zarobku, w związku z czym pisał bardzo dużo utworów, które następnie publikował. Uważał, że poezja może wykraczać poza ówczesne trendy. W związku z tym, w swoich utworach wykreował własny świat, rządzący się specyficznymi prawami. Najczęściej pisał poezję symbolistyczną oraz ballady ludowe, które stały się jego ulubionym gatunkiem. W 1912r. opublikował swój pierwszy tomik poezji pt. „Sad rozstajny”, jednak początkowo nie spodobał się on cenionemu środowisku literackiemu. Rok wcześniej został jednym z założycieli Teatru Artystycznego, jednak niedługo później ponownie wyjechał do Francji, gdzie mieszkał przez 2 lata. Dzięki Celinie poznał tam lekarkę Dorę Lebenthal, która stała się jego kolejną kochanką. Stała się ona inspiracją do utworu pt. „W malinowym chruśniaku”. Leśmian został również tłumaczem m. in. „Opowieści nadzwyczajnych” Edgara Allana Poe. Niestety, niedługo później cała jego rodzina zaczę