Rafał Wojaczek

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!

Kliknij

i ucz się szybciej!

Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak

Rafał Wojaczek urodził się w Mikołowie. Zmarł we Wrocławiu. W rodzinnym mieście bywał rzadko odkąd rozpoczął studia, mimo to w 1999 roku w dawnym mieszkaniu jego rodziny utworzono Instytut Mikołowski, prowadzący działalność literacką i wydawniczą. Co roku organizowany jest przez niego Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Rafała Wojaczka. Ku czci „poety wyklętego”, „kaskadera literatury”, artysty ważnego, trudnego, wrażliwego, świętokradcy i skandalisty. Tego, którego osoba i twórczość, mimo że zmarł 50 lat temu, 11 mają 1971 roku, nadal i nieprzerwanie fascynują.
Rodzina Wojaczków była poważana wśród lokalnej społeczności. Rodzice Rafała, starszego o 12 lat Piotra i najmłodszego Andrzeja byli znani i cenieni.
Ojciec Edward był nauczycielem gimnazjalnym i licealnym, który dbał o wykształcenie synów. Gdy zauważył, że Rafał sprawia problemy, sprzecza się z nauczycielami z miejskiego liceum, przeniósł go początkowo do szkoły w Katowicach-Ligocie, następnie do placówki, w której sam nauczał w Kędzierzynie-Koźlu. Pilnował syna i interweniował w razie potrzeby. Dzięki temu zakończył on naukę w liceum, zdając egzamin maturalny z dobrymi wynikami i mógł rozpocząć studia. Matka Elżbieta zatrudniona była w wydawnictwie. Gdy Rafał już po porzuceniu studiów, z powodu braku pracy, problemów alkoholowych i psychicznych znajdował się w złej sytuacji materialnej, zawsze mógł na nią liczyć, wysyłała mu paczki, wspomagała. Rodzice byli głównym źródłem jego utrzymania.
Z braćmi kontakty Wojaczka były różne. Do Piotra, do Wrocławia wyjechał zaraz po porzuceniu studiów, jednak ciągle konflikty zmusiły go do zmiany miejsca zamieszkania. Andrzej uważał, że wykorzystuje rodziców i miał mu to za złe. Rafał coraz bardziej oddalał się od swojej rodziny, odtrącał ją pogrążając się w depresji i alkoholizmie. Pozostała mu jedynie poezja.
Poeta od dziecka wykazywał się inteligencją, wrażliwością, innym spojrzeniem na świat. W jego fotografiach, które robił podarowanym przez ojca aparatem dominuje ponury nastrój, smutek, wszystko spowite jest w ciemności. Każdą z nich podpisywał charakterystyczną formułką „Rafał Wojaczek 15 lat uczeń”. Mimo uczęszczania do harcerstwa, czy zainteresowania żeglarstwem, wyróżniał się na tle innych dzieci w jego wieku. Potrafił z pamięci, bezbłędnie wyrecytować całe rozdziały „Doktora Faustusa” Thomasa Manna. Zaczytywał się w twórczości m.in. Charlesa Baudelaire’a, Franza Kafki, Fiodora Dostojewskiego czy Arthura Rimbauda, który był dla niego wzorem poety. Nie wpasowywał się w proste relacje, na przykład z nauczycielami, mimo to swoją osobą i twórczością wzbudzał zachwyt i podziw. W 1963 roku rozpoczął studia, jednak studiował krótko. Polonistyka na Uniwersyteckie Jagiellońskim była kierunkiem stworzonym dla niego, mimo to
przerwał naukę, odnalazł dla siebie inna drogę. Chociaż nie, nie odnalazł, tylko zrezygnował z dotychczasowej. Nie widział dla siebie miejsca w środowisku ucz

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

by czytać dalej, podaj adres e-mail!

Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(

Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta

Dołącz do ZDAY i czytaj bez limitu!

Podaj poniżej swój adres e-mail

Wyrażam zgodę na otrzymywanie od EDU Games S.A., ul. Nowopogońska 98, 41-250 Czeladź, NIP: 6252475036, KRS: 0000861152, REGON: 387109330 (dalej jako "Administrator") newslettera, czyli informacji o tematyce związanej z edukacją i szkolnictwem oraz ofert handlowych lub/ i reklamowych za pośrednictwem komunikacji e-mail i telefonicznej. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do otrzymywania newslettera lub/i ofert. Podstawa prawna przetwarzania danych to wyrażenie zgody, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a. RODO. Twoje dane będą przechowywane o momentu wycofania zgody. Masz prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Masz prawo wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Wycofanie zgody jest możliwe poprzez kontakt z Administratorem na adres e-mail: [email protected] lub naciśniecie przycisku "wypisz się" znajdującego się w wiadomościach e-mail od nas.

Rozwiń

"; elnianym, mimo to w krakowskim kręgu literackim zapisał swoją obecność. Poezją pełną wulgaryzmów, odniesień do fizjologii, stawiającej na głównym miejscu cielesność, ten młody, wrażliwy i bardzo zdolny artysta zjednał sobie wiele literackich osobistości, dzięki którym w przyszłości powiązany został z Krakowem, w którym to wydawano tomiki jego poezji.
Poszukiwał dla siebie miejsca. Zaraz po przerwaniu nauki wyjechał do Wrocławia, do brata Piotra. Potem często się przeprowadzał, nigdzie nie potrafił zagrzać miejsca na dłużej. Pogrążał się w alkoholizmie. Nie dawał sobie rady psychicznie. Wielokrotnie podejmował próby samobójcze. W maju 1964 roku przebywał na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Bywał z wieloma kobietami. Ożenił się z pielęgniarka Hanną. Doczekał się z nią córki Dagmary. Nie utrzymywał z nią kontaktu, być może nawet nie wiedział o jej istnieniu. Narkotyki oraz
alkohol całkowicie odrealniały go. Żył, ale tak jakby życia się bał. Zaprzepaszczal systematycznie wszystkie istotne relacje. Wpłaty wal się w kolejne związki. Z Teresą Ziomber. Grażyną Lisowską. Im dedykował swoje wiersze. Te niespokojne, pełne rozpaczy, przepełnione wszystkim. Dopiero przy Elżbiecie Fediuk zaznał chwili szczęścia i spokoju, podobno, niestety zaraz potem popełnił samobójstwo, przedawkowując leki, w tym diazepam.
Debiutował w pierwszym numerze miesięcznika „Poezja” w 1965 roku m.in. wierszami „Mit rodzinny”, „Nasz pani”, „On”, „Wiem, kto to jest”. Zostały one opublikowane z wprowadzeniem Tymoteusza Karpowicza, który był redaktorem czasopisma. On bardzo wspierał Wojaczka, bo dostrzegał w nim wielki talent, to, że poezji oddawał całego siebie, że miał ogromny potencjał twórczy. Jego utwory publikowane były również w „Odrze”, „Poglądach”, czy „Tygodniku kulturalnym”. W 1969 roku wydano pierwszy tom jego wierszy”Sezon”, rok później kolejny pt. „Inna bajka”. Dwa pozostałe przygotowane za jego życia do druku,zostały wydane po jego śmierci. Zatytułowane zostały ” Nieskończona krucjata” oraz „Którego nie było”. Oba zbiory wydano w 1972 roku. Pozostałe, wydane pośmiertnie dzieła z dorobku Wojaczka, to m.in. „Utwory zebrane” (1976), „Dla M” (1977),
„Poezje wybrane” (1983), „List do nieznanego poety” (1985), „Reszta krwi, Mikołów” (1999),
„Sanatorium” (2010).
Nagrodzony został wieloma nagrodami, upamiętniono go wieloma tabliczkami pamiątkowymi, lecz najważniejszy co powoduje, że go pamiętamy, że cały czas jest obecny w poezji, jest jego twórczość. Sens, który on nadal swoim utworom. To jak na nie oddziaływał swoim życiem. To jak jego biografia jest kluczem do zrozumienia jego biografii. Jak jego życiorys daje możliwość dogłębniejszego odczytania jego twórczości. Był artystą w każdym rozumieniu tego słowa. Pod tym względem był kompletny. Jako człowiek wybrakowany. Dla nas niemożliwy do opisania.

Sprawdź również:

Rafał Wojaczek

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

Dodaj komentarz jako pierwszy!