Pola Gojawiczyńska

Pola Gojawiczyńska tak naprawdę nazywała się Apolonia Gojawiczyńska z domu Koźniewska. Kobieta urodziła się 1 kwietnia 1896 roku w Warszawie. Była polską pisarką oraz aktywną działaczką niepodległościową.

Trochę informacji o jej życiorysie:

Okres dzieciństwa
Urodziła się w obecnej stolicy Polski w rodzinie rzemieślniczej. Jej ojcem był stolarz Jan Koźniewski. Prowadził on warsztat zlokalizowany przy ulicy Nowolipki. Jej matką była Anastazja z Krawczyków. Jako dziecko uczęszczała do szkoły powszechnej. Jednak wszystko zmieniło się po 1905 roku. W wyniku strajku szkolnego, który był buntem w odpowiedzi na wydarzenia dotyczące petersburskiej krwawej niedzieli, została wydalona z placówki. Aby kontynuować swoją edukację, nauki pobierała na pensji, na kompletach, a wreszcie po jakimś czasie rozpoczęła kursy przygotowane dla wychowawczyń w ochronce, czyli wczesnej formie przedszkola. W 1914 roku wraz z rodziną przeprowadziła się do Rosji.

Jej debiut
Pierwsze wiersze utworzyła w Dworku Grochowskim inaczej nazywanym pałacem wierzbickim, w którym po ewakuowaniu ludzi pochodzenia rosyjskiego z Warszawy, w sierpniu 1915 roku została otwarta jedna z pierwszych w tym okresie polskich szkół. Pisarka była zdana wyłącznie sama na siebie. Aby na siebie zarobić, rozpoczęła pracę. Zatrudnienie znalazła jako wychowawczyni w licznych przedszkolach miejskich, bibliotekach, podwarszawskich ochronkach i teatrzykach amatorskich. Swoje pierwsze próby tworzenia utworów wysłała do innej pisarki – Gabrieli Zapolskiej i zyskała jej uznanie.

Podczas trwania pierwszej wojny światowej brała udział w pracach niepodległościowych i była jednym z członków Polskiej Organizacji Wojskowej. Jej pierwszym autorskim utworem była nowela zatytułowana ,,Dwa fragmenty’’, za którą Pola Gojawiczyńska w 1915 otrzymała wyróżnienie przyznane od czasopisma Echo Pragi. Powstał również wtedy szkic noweli pod tytułem ,,Dzieciństwo’’.

Trochę o jej rozwoju literackim
W 1920 roku wyszła za mąż. Jej małżonkiem został Stanisław Gojawiczyński. Rok po tym wydarzeniu urodziła córeczkę, której nadała imię Wanda. Do 1926 mieszkała w Bielsku Podlaskim (miejscowość w województwie podlaskim) i pracowała w miejscowym starostwie. W latach 1925 –1929 współpracowała z czasopismem „Kurier Warszawski”.

W 1931 zamieszkała w Szarleju (obecnie jest to dzielnica miasta Piekary Śląskie, w których też umieściła akcję jednej z powieści – ,,Ziemia Elżbiety’’). W tym czasie jej nowelę zatytułowaną ,,Dzieciństwo’’ przeczytała inna pisarka – Zofia Nałkowska i postarała się o załatwienie stypendium Funduszu Kultury Narodowej.

W 1932 roku powróciła do miasta, gdzie się urodziła i zaczęła publikować tam swoje następne utwory. Podjęła również współpracę z „Gazetą Polską” (lat