Włodzimierz Wysocki

Władimir Wysocki (1938- 1980) urodził się w Moskwie, Jego matka była tłumaczką z niemieckiego, ojciec zaś pułkownikiem w stanie spoczynku. Rosyjski bard był geniuszem, niepowtarzalnym artystą, Jego ton i barwa głosu jest nieporównywalna z żądnym innym twórcą. Gdy w 1941 r., Niemcy rozpoczęli bombardowanie Moskwy, matka Wysockiego opuściła stolicę rosyjskiej SRR, przenosząc się do wioski Woroncowko, nieopodal Buzułuku. Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego skomponował nasz znakomity bard, Jacek Kaczmarski. Słuchając tego, człowiek ma ciarki na plecach. W 1943 r. powrócili do Moskwy, zamieszkali przy obecnej ulicy Prospiekt Mira. W 1947 r. bard wyjechał z ojcem do Niemiec, do Eberswalde, gdzie rozpoczął edukację w dziedzinie gry na fortepianie. Było to trudne dzieciństwo, pomieszkiwał raz u ojca, raz u matki, w 1949 r. zamieszkał z Nią w Moskwie przy zaułku Bolszoj Karietnyj 15. Była to okolica nieciesząca się dobrą renomą, można przyrównać do łódzkich Bałutów, bądź do warszawskich Szmulek. Bard spotykał się z młodzieżą żyjącą na granicy prawa, prawdopodobnie nauczył się gry na gitarze. O tamtych latach napisał utwór ” Gdie twoi 17 let?”. Od 1955 r. zaczął uczęszczać na zajęcia dramatu, terminował u Władimira Bogomołowa, aktora moskiewskiego Teatru Dramatycznego. Rodzina chciała, ażeby Wysocki został inżynierem, On zadecydował, prawdopodobnie pod wpływem Igora Kochanowskiego, iż zdawał będzie do Instytutu Inżynieryjnego im. Kujbyszewa, jednak wkrótce wbrew oczekiwaniom najbliższych odszedł z tej uczelni. Szkołę teatralną ukończył w 1960 r. Na studiach w szkole teatralnej poznał pierwszą żonę, zaś pierwszą rolą, którą dostał była Porfirego Pietrowicza, w „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego. Pracę podjął w Teatrze Puszkina, przedstawił swój pierwszy poważny utwór ” Tatuirowka”. Pierwsze małżeństwo nie wytrzymało próby czasu, po rozpadzie związku, ożenił się z Ludmiłą Abramową, aktorką, zaś w 1962 r. został ojcem. W 1966 r. zagrał ważną rolę w sztuce Bertolda Brechta, pt. „Życie Galileusza”. W 1967 r. poznał swą trzecią żonę, Marinę Vlady, francuską aktorkę pochodzenia rosyjskiego. Para poznała się w Teatrze na Tagance, napisała książkę o Nim pt. ” Wysocki, czyli przerwany lot”. Czytałem tę książkę, obraz Wysockiego jaki się w niej pojawia to mężczyzna wrażliwy, wybitny, który jednak ma trudny charakter, który smutki topi w alkoholu, który kocha ojczystą Rosję, jednakże z całego serca nienawidzi systemu bolszewickiego. Władimir Wysocki to idol pokolenia moich Rodziców, jak można nie kochać takich utworów jak „Konie”, w których rozbrzmiewa rosyjska, ale również słowiańska dusza