Jan Andrzej Morsztyn

Jan Andrzej Morsztyn

Życiorys:
Przyszedł na świat 24 czerwca 1621 roku w Raciborsku (okolice Krakowa). Jego rodzina sięgała czasów osiedlonego w XIV wieku mieszczaństwa niemieckiego, jednak po tylu latach uzyskała już polski tytuł szlachecki. Jego ojciec – wyznawca arianizmu był bogatym ziemianinem. Morsztyn studiował filozofię oraz nauki wyzwolone na uniwersytecie w Lejdzie (Niderlandy), podróżował po Włoszech i Francji. Gdy wrócił, dzięki wsparciu rodziny Lubomirskich zyskał kontakty na dworze królewskim. Od 1649 roku pełnił funkcję dworzanina Jerzego Lubomirskiego, a cztery lata później został jego dworzaninem królewskim. W 1653 roku został posłem na sejm z województwa sandomierskiego. Od 1656 roku był sekretarzem królewskim, a od 1658 referendarzem koronnym. Dwa lata później został starostą małopolskim, a w 1668 roku został podskarbim wielkim koronnym. W tym czasie brał udział w różnych misjach dyplomatycznych np. Przy pokoju w Oliwie. Jego umiejętności w tej dziedzinie nie były zachwycające, ponieważ w 1655 roku stwierdził, że wojna ze Szwecją nie jest prawdopodobna. W latach sześćdziesiątych XVII wieku otrzymał 9000 franków za poparcie planu elekcji vivente rege kandydata francuskiego wybranego przez Ludwikę Marię. W 1661 roku wybudował barokowy pałac, który dał początek Pałacowi Saskiemu. W 1659 roku ożenił się z damą dworu królowej – Katarzyną Gordon. Miał z nią czwórkę dzieci, które wzięły ślub z najznamienniejszymi arystokratycznymi rodami. Dzięki temu bohater był pradziadem późniejszego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Później poeta przeszedł na katolicyzm. Od 1667 roku przez szesnaście lat pełnił rolę starosty niegrodowego tucholskiego. Imię Jan przybrał na cześć Jana Kazimierza, albowiem wcześniej miał tylko jedno imię Andrzej.
Jan Andrzej Morsztyn reprezentował stronnictwo profrancuskie. W 1668 roku podpisał abdykację Jana Kazimierza. Następnie popierał francuskiego księcia Wielkiego Kondeusza w zmaganiach do tronu. Rok później z województwa krakowskiego został elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Później głosował z województwa sandomierskiego w 1674 roku na Jana Sobieskiego. Za jego panowania zawiązał spisek z królem Francji o jego detronizację. Sprawa ujrzała światło dzienne, oskarżano go o zdradę stanu i wykorzystywanie pieniędzy ze skarbu państwa do własnych celów. Mężczyzna obiecał, że nie ucieknie za granicę, jednak wyjechał do Francji i został sekretarzem Ludwika XIV i jego poddanym. Tworzył tam jako Jean-André comte de Mors