Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, a właściwie Ernst Theodor Wilhelm Hoffmann urodził się 24 stycznia 1776 w Królewcu, natomiast zmarł 25 czerwca 1822 w Berlinie. Był niemieckim poetą, pisarzem, kompozytorem, rysownikiem, prawnikiem, recenzentem, kapelmistrzem oraz karykaturzystą, a więc można stwierdzić, że był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym.

Jego ojciec, który nazywał się Christoph Ludwig, był adwokatem, radcą prawnym i komisarzem sądowym. Matka miała na imię Lovisa Albertine, a rodzeństwo – Ernst Theodor oraz Carl Wilhelm Philipp. W roku 1778 rodzice Hoffmanna rozstali się, a opiekę nad dziećmi całkowicie przejęła matka w swoim rodzinnym dworku w Królewcu. Razem z nimi mieszkała babcia, dwie ciocie, wujek oraz poeta Zacharias Werner. We wczesnych latach dzieciństwa Ernst uczęszczał na lekcje muzyki i rysunku do Christiana Podbielskiego. W 1782 r. zaczął uczęszczać do gimnazjum, a dziesięć lat później rozpoczął naukę na uniwersytecie w Królewcu. Już wtedy dawał lekcje muzyczne żonie pewnego handlarza, w której niestety zakochał się nieszczęśliwie. Podczas lat studenckich rysował, komponował, malował i pisał swoje pierwsze powieści. W roku 1798 odbył swoją pierwszą dużą podróż, której celem były Czechy i Saksonia. Jego pierwsza wielka kompozycja „Die Maske” powstała w tamtym okresie. W 1802 r. karnie przeniesiono go do Płocka za wydrwienie m.in. generała von Zastrowa. W tym mieście czuł się 'żywcem pochowany’. Jednak wtedy wziął również ślub z Michaeliną Rorer-Trzcińską, z którą doczekał się jednej córki – Cecylii, która niestety zmarła przedwcześnie w dzieciństwie. Rok później udało mu się wydać pierwszą pracę literacką pt. „Schreiben eines Klostergeistlichen an seinen Freund in der Hauptstadt”, która okazała się być sporym sukcesem. Często zastanawiał się, czy jest stworzony bardziej do malarstwa, kompozytorstwa, czy też pisarstwa. Większość prac, jakie tworzył, nosiły ślady karykatur. W latach 1804 – 1806 mieszkał w Warszawie, gdzie był zmuszony do nadania Żydom niemieckich nazwisk. Podobno były one bardzo dziwaczne, ze względu na jego różnorakie fantazje. W tamtym czasie szybko rozwijał się muzycznie i publikował wiele swoich kompozycji. Gdy w 1807 r. wyjechał do Berlina, spotkało go wiele przykrych sytuacji, takich jak ciężka choroba żony, czy niemożliwość znalezienia jakiejkolwiek stałej pracy. Rok później debiutował w Bambergu jako dyrektor muzyczny, jednak nie miał tej posady zbyt długo. Od znajomych lekarzy uczył się o psychologii, patologii i magnetyzmie. Zagadnienia te interesowały go ze względu na literaturę, w której w późniejszym czasie umieszczał zjawy i upiory inspirowane powyższymi problemami. W roku 1816 Hoffmann otrzymał nominację na radcę Wyższego Sądu Krajowego. Wielki sukces osiągnął rok pó�