Jean Genet

Jean Genet był francuskim powieściopisarzem, dramaturgiem, poetą, eseistą i działaczem politycznym. We wczesnym okresie życia był włóczęgą i drobnym przestępcą. W późniejszym czasie został pisarzem oraz dramaturgiem. Do jego największych i najbardziej znanych dzieł należą powieści: „Dziennik złodzieja” i „Matka Boska Kwietna” oraz sztuki: „Balkon”, „Parawany” i „Pokojówki”.
Jean Genet urodził się w Paryżu we Francji 19 grudnia 1910 roku, jako syn prostytutki. Wychowywała go ona przez pierwsze siedem miesięcy po jego urodzeniu. Po tych siedmiu miesiącach oddała go do adopcji, gdzie Jean wychowywał się w prowincjonalnym miasteczku. Było nim Alligny-en-Morvan, w departamencie Nièvre, które jest położone w środkowej Francji. Jego przybrana rodzina, prowadzona przez stolarza, była kochająca i troskliwa. W szkole miał bardzo dobre oceny, ale w dzieciństwie zdarzały mu się próby ucieczek i drobne kradzieże. Gdy zmarła jego przybrana matka Jean Genet zamieszkał u starszej pary (małżeństwa), ale pozostał u nich krótko, bo niespełna dwa lata. Według żony, „wychodził nocami i wydawało się, że nosi makijaż”. Pewnego dnia wydał znaczną sumę pieniędzy. Powierzona mu ona była do dostarczenia gdzie indziej. Jednak została przez niego roztrwoniona na miejscowym jarmarku. Za to i inne wykroczenia, w tym wielokrotne włóczęgostwo, w wieku 15 lat został wysłany do kolonii karnej Mettray, gdzie przebywał od 2 września 1926 do 1 marca 1929 roku. W swojej powieści pod tytułem „Cud róży” (1946) opowiada okres związany z uwięzieniem, który zakończył się, gdy Genet miał 18 lat. Wstąpił wtedy do Legii Cudzoziemskiej.
Został z niej jednak zwolniony dyscyplinarnie z powodu nieprzyzwoitych czynów (przyłapano go na akcie homoseksualnym). Po tym czasie spędził pewien okres na włóczeniu się, drobnych kradzieżach oraz prostytuowaniu w całej Europie. O tych doświadczeniach opowiada w „Dzienniku złodzieja” (1949).
Po powrocie do Paryża w roku 1937, Jean Genet raz po raz lądował w więzieniu oraz wychodził z niego. Działo się to przez serię aresztowań, które były dokonywane za kradzieże, włóczęgostwo, posługiwanie się fałszywymi dokumentami, czyny nieodpowiednie (najczęściej o charakterze homoseksualnym) oraz inne przestępstwa. Będąc w więzieniu Genet napisał swój pierwszy wiersz „Le condamné à mort”. Został on wydrukował na jego własny koszt. Napisał wtedy również powieść pod tytułem „Matka Boska Kwietna ” (1944). W Paryżu Genet znalazł oraz zapoznał się z Jeanem Cocteau. Był on zauroczony pisarstwem Geneta. Cocteau wykorzystał swoje znajomości i doprowadził do opublikowania powieści Jeana Geneta. W 1949 roku Genet był już po dziesięciu wyrokach skazujących. Za jedenaste mogła mu grozić kara dożywotnego więzienia. Cocteau wraz z innymi wybitnymi postaciami takimi jak Jean-Paul Sartre i Pablo Picasso, złożyli petycję do prezydenta Francji o uchylenie wyroku. Spotkała się ona z pozytywnym rozpatrzeniem przez głowę Francji. Genet nigdy więcej już nie znalazł się w więzieniu. Do roku 1949 Genet napisał w pełni pięć powieści, trzy sztuki teatralne i liczne wiersze. Z tego powodu, iż często i wyraźnie nawiązywał w nich do homoseksualizmu oraz przestępczości zostały one uznane w środowisku za kontrowersyjne. Jean-Paul Sartre, który był francuskim filozofem, napisał o Genecie długą analizę jego egzystencjalnego rozwoju (od włóczęgi do pisarza). Zatytułowana ona została „Saint Genet aktor i męczennik” (1952). Została ona anonimowo wydana jako pierwszy tom dzieł kompletnych Geneta.

Genet był mocno dotknięty analizą Sartre’a i przez kolejnych pię�