Fryderyk Schiller

Pełne imię poety brzmi Johann Christoph Friendrich von Schiller. Jest to drugi obok Goethego, niemiecki poeta romantyczny, prekursor tego nurtu, współtwórca ,,przewrotu w kulturze” (nazywanego od tytułu dramatu F.M. Klingera ,,Sturm und Drang” – okresem burzy i naporu), który głosił bunt wobec świata i zniechęcenie wobec rzeczywistości.

Był lekarzem pułkowym w Stuttgarcie, potem kolejno w Manncheimie, Dreźnie i Weimarze, wykładał historię na uniwersytecie w Jenie. Uważa się go powszechnie za twórcę nowoczesnego dramatu, wyraziciela ideałów wolności i sprawiedliwości oraz romantycznego buntu jednostki przeciwko ogarniającym ją społeczno – kulturowym zasadom feudalizmu. Do jego dzieł należą: dramaty ,,Zbójcy”, ,,Fiesco”, ,,Intryga i miłość”, ,,Don Carlos”, ,,Maria Stuart”, ,,Dziewica Orleańska”, ,,Wilhelm Tell”; ballady i poezje ,,Rękawiczka”, ,,Nurek”, ,,Żurawie Ibikusa” oraz ,,Pieśń o dzwonie”.

Biografia:

Poeta urodził się 10 listopada w 1759 roku w Marbach w rejonie Stuttgartu. Jego ojciec Johann Caspar Schiller był felczerem, czyli lekarzem, który nie ukończył wyższych studiów medycznych, ale posiadał wykształcenie na poziomie średnim. Matką poety była Elisabeth Dorotei. Oprócz rodziców posiadał także pięć sióstr – Christophine, Luise, Marie Charlotte, Beate Friderike, która zmarła w tym samym roku, w którym się urodziła, Nanette. Swoje dzieciństwo Friedrich żył w ubóstwie, jednak udało się rodzicom wysłać go do szkoły. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Lorch, a później do szkoły łacińskiej. Rodzice pragnęli, aby syn został duchownym jednak ich pragnienie się nie spełniło. W wieku trzynastu lat powstawały już pierwsze utwory poetyckie i dramatyczne. Swoją osobą przykuł uwagę księcia Wittenbergi, Karola Eugeniusza i dzięki temu podjął naukę na elitarnej akademii wojskowej założonej przez księcia na kierunku medycznym i prawnym. W wieku osiemnastu lat Schiller stworzył swoją pierwszą sztukę ,,Zbójcy”. Dramat ten przedstawia szlachetną postać nieszczęśliwego buntownika, dowódcy bandy zbójeckiej – Karola Moora, który zdecydował się podjąć walkę z feudalnym światem i zginął, broniąc ideałów jednostki i sprawiedliwości społecznej. Sztuka ta przyniosła mu ogromną sławę, do tego stopnia, że nazywano go ,,niemieckim Szekspirem”. W roku 1781 odbyło się pierwsze wykonanie dramatu ,,Zbójcy”, po czym poeta został aresztowany na okres czternastu dni i zabroniono mu publikowania jakichkolwiek prac. Wtedy to zdecydował się wyjechać ze Stuttgartu i dotarł do Weimaru. Tam też w 1786 roku powstała jego słynna ,,Oda do radości”, do kt