Tadeusz Peiper
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Tadeusz Peiper (1891- 1969) urodził się w Podgórzu, (dzisiaj dzielnica Krakowa) był dobrym uczniem, wychował w zamożnej prawnicze rodzinie, prawdopodobnie należał do „Strzelca”. W 1914 r. przedostaje się do Paryża, gdzie planuje studiować. Pobyt w Paryżu przerywa wybuch I Wojny Światowej, jest datowany na 3-4 miesiące, właśnie tam zapoznaje się z kubizmem. Paryż nazywano mianem „drugiego Rzymu”. Właśnie tam tworzono, stolica Francji była stolicą sztuki, zaś Peiper był zafascynowany filozofią. We Francji poznaje Tadeusza Makowskiego, prawdopodobnie spotkał wielu przyjaciół z Krakowa m.in. „księcia Montparnasse’ u Mojżesza Kislinga. W Paryżu spotykamy kubizm, fowizm, ecole de Paris, Peiper ma więc od kogo się uczyć. Prawdopodobnie jeszcze w Paryżu, Peiper poznaje Juana Grisa, który z czasem stanie się ilustratorem Jego publikacji.
Pisarz jest internowany we Francji, gdyż Austro- Węgry, których obywatelem był Peiper, uważane były za wrogie państwo. W obozie internowania spotyka Xawerego Dunikowskiego.
Francuzi szybko przekonują się, że Polacy nie są wrogo nastawieni, dlatego też zostają zwolnieni.
Artyście udaje przedostać się do neutralnej Hiszpanii. W Hiszpanii, polscy twórcy są już znani, m.in. dzięki Meli Muter, wystawianej w Katalonii, w Barcelonie.
Przedostaje się do Madrytu, który w 1915 r. doznaje odrodzenia. Stolica Hiszpanii była wtedy kosmopolitycznym środowiskiem, związał się ze środowiskiem Roberta Delaunaya oraz Józefa Pankiewicza.
Delaunay jest mistrzem Peipera, żona Delaunaya wydaje „Nową Sztukę”. Jest jako Francuz autorytetem, statua wolności była w tamtym okresie symbolem nowoczesności a wszystko, co francuskie uważane automatycznie w sztuce za wzorcowe.
Tadeusz Peiper w tamtym czasie formował się, kształcił umysł, rozwijał.
Był częstym bywalcem Biblioteki Ateneo, która pełniła nie tylko rolę czytelni, lecz co ważne gromadzili się w niej inteligenci. W Hiszpanii życie intelektualne kwitło również w kawiarniach, które zastąpiły XIX- wieczne salony.
Pobyt w Madrycie będzie trwał do 1920 r. Pisarz zarobkuje jako dziennikarz, pracuje na rzecz madryckich dzienników o charakterze liberalno- lewicującym, wydaje też skróconą wersję „Chłopów” Władysława Reymonta, wraz z Ricardem Baezą.
Dzieło ukaże się pod tytułem „Małżeństwo Macieja Boryny”, przekładu na j. hiszpański dokonają Carlos Pereyra oraz Peiper, ukrywający się pod pseudonimem literackim „Marian Bielski”.
Peiper podejmuje pracę jako publicysta, staje się dziennikarzem politycznym.
Dzięki pisarzowi, Hiszpanie mieli możliwość poznania Europy Środkowo- Wschodniej. Pisze o Bałkanach, Turcji, o Polsce. Po powrocie do kraju zacznie pisywać o plebiscytach, o powstaniach śląskich. Peiper analizował prasę i w oparciu o gazety wyrażał s
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!