Thomas Stearns Eliot

Thomas Stearns Eliot był poetą, eseistą, wydawcą, dramaturgiem, krytykiem literackim i redaktorem. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów XX wieku. Jest również centralną postacią angielskojęzycznej poezji modernistycznej.
Urodził się w St. Louis, Missouri w znamienitej bostońskiej rodzinie braminów (tradycyjnej starej klasy wyższej w Bostonie). W 1914 roku, mając 25 lat, wyprowadził się do Anglii, gdzie osiadł. Tam pracował, a następnie ożenił się. W 1927 roku, mając 39 lat, został obywatelem brytyjskim, zrzekając się obywatelstwa amerykańskiego.
Eliot po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę społeczeństwa swoim wierszem „The Love Song of J. Alfred Prufrock” w 1915 roku. Został on przyjęty jako arcydzieło modernistyczne. Później napisał jedne z najbardziej znanych w języku angielskim wierszy, takich jak: „The Waste Land”, „The Hollow Men”, „Ash Wednesday” oraz „Four Quartets”. Eliot znany był również z siedmiu sztuk teatralnych. Szczególnie zasłynął z „Murder in the Cathedral” z 1935 roku i „The Cocktail Party” (14 lat później). W 1948 roku został laureatem literackiej Nagrody Nobla „za wybitny, pionierski wkład w rozwój dzisiejszej poezji”.
Eliotowie byli bostońską rodziną bramińską z korzeniami z Anglii oraz Nowej Anglii. Dziadek Eliota ze strony ojca, William Greenleaf Eliot, przeniósł się do St. Louis w stanie Missouri, aby założyć tam chrześcijański kościół unitariański. Ojciec Thomasa, Henry Ware Eliot, był odnoszącym sukcesy biznesmenem, prezesem, a także skarbnikiem Hydraulic-Press Brick Company w St. Jego matka zaś, Charlotte Champe Stearns, była poetką i pracownikiem socjalnym. Eliot urodzony 26 września 1888 roku, był ostatnim z ich sześciorga żyjących dzieci. Znany był rodzinie i przyjaciołom jako Tom i był imiennikiem swojego dziadka ze strony matki, Thomasa Stearnsa.
Dziecięcą fascynację Eliota literaturą można przypisać kilku czynnikom. Przede wszystkim od najmłodszych lat musiał pokonywać ograniczenia fizyczne. Zmagał się z wrodzoną podwójną przepukliną pachwinową, dlatego też musiał zrezygnować z wielu zajęć fizycznych. Uniemożliwiało mu to kontakty towarzyskie z rówieśnikami. Z powodu częstych izolacji rozwinęła się w nim miłość do literatury. Gdy tylko nauczył się czytać, od razu zafascynował się na punkcie książek. Preferował opowieści o dzikim życiu, Dzikim Zachodzie czy poszukującym wrażeń Tomku Sawyerze Marka Twaina.
Po ukończeniu nauki w szkole Eliot przez rok uczęszczał na kurs przygotowawczy do Milton Academy w Massachusetts. Poznał tam Scofielda Thayera, który później opublikował „The Waste Land”. Eliot studiował w latach 1906-1909w Harvard College. Uzyskał tam w 1909 roku stopień Bachelor of Arts w programie obieralnym podobnym do literatury porównawczej. Następnie rok później zdobył tytuł Master of Arts w literaturze angielskiej.
W latach 1909-1910 Eliot pracował jako asystent filozofii na Harvardzie. Po tym czasie przeniósł się do Paryża i tam w latach 1910-1911 studiował filozofię na Sorbonie. Chętnie uczęszczał na wykłady Henriego Bergsona i czytał poezję u Henriego Albana-Fourniera. W latach 1911-1914 powrócił na Harvard i studiował tam filozofię indyjską i sanskryt. Będąc członkiem Harvard Graduate School, Eliot poznał i zakochał się w Emily Hale. Na ostatnim roku studiów filozofii indyjskiej Eliot otrzymał stypendium do Merton College w Oksfordzie. Początkowo odwiedził Marburg w Niemczech. Planował tam odbyć program letni, jednak wybuch I wojny światowej pokrzyżował mu plany. Zamiast do Niemiec udał się do Oksfordu. W tym czasie tak wielu amerykańskich studentów uczęszczało do Merton. Uciekając z Oxfordu, Eliot większość czasu spędził w Londynie. Miasto to miało ogromny i zmieniający życie wpływ na Eliota z kilku powodów, z których najbardziej znaczącym było zapoznanie go z wpływową postacią literatury amerykańskiej Ezrą Poundem. Dzięki znajomości przez Aikena doszło do zaaranżowanego spotkania i 22 września 1914 roku Eliot złożył wizytę w mieszkaniu Pounda. Pound od pierwszego momentu uznał Eliota za „wartego obserwacji” i odegrał kluczową rolę w początkach kariery Eliota jako poety. Przypisuje mu się promowanie Eliota poprzez imprezy towarzyskie i spotkania literackie. Eliot spędzał wiele czasu w Londynie, w towarzystwie Ezry Pounda i „niektórych z nowoczesnych artystów, których wojna jak dotąd oszczędziła”. To właśnie Pound pomógł najbardziej, wprowadzając go wszędzie. Ostatecznie Eliot nie zadomowił się w Merton i opuścił je po roku. W 1915 roku uczył zaś angielskiego w Birkbeck, University of London.
Do 1916 roku Eliot ukończył pisanie pracy doktorskiej na Harvardzie na temat „Knowledge and Experience in the Philosophy of F. H. Bradley”, jednak nie wrócił na egzamin.
Przed wyjazdem z USA Eliot powiedział Emily Hale, że jest w niej zakochany. Często pisali do siebie listy w talach 1914-1915, jednak ponownie spotkali się dopiero w 1927 roku. W marcu 1915 roku Thayer przedstawił Eliota Vivienne Haigh-Wood, guwernantce z Cambridge. Spodobali się oni sobie i pobrali się w Hampstead Register Office trzy miesiące później- 26 czerwca 1915 roku. Po niedługiej samotnej wizycie u rodziny w Stanach Zjednoczonych, El