Jan Izydor Sztaudynger
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Jan Izydor Sztaudynger to polski poeta, satyryk, fraszkopisarz, a także teoretyk lalkarstwa oraz tłumacz. Pisarz urodził się 28 kwietnia 1904 r. w Krakowie. Przyszedł na świat w rodzinie z korzeniami polskimi, niemieckimi i francuskimi. Był synem Izydora Jana Józefa oraz Anny z Kokowskich. Swoją drogę kształcenia rozpoczął we Wzorcowej Szkole Ćwiczeń przy Seminarium nauczycielskim w rodzinnym mieście. W czasie pierwszej wojny światowej rodzina Sztaudyngerów ewakuowała się do Brna na Morawach. Tam Jan Izydor kontynuował naukę na Prywatnych Polskich Kursach Gimnazjalnych. W roku 1915 podjął się nauki w II Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Po zdaniu matury zdecydował się na studia polonistyczne i germanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasach studenckich należał do grupy literackiej „Helion”. W roku 1923 ukończył roczne studia pedagogiczne, a w następnym roku uzyskał tytuł doktora filozofii. Po zakończonej edukacji Jan Sztaudynger rozpoczął pracę jako nauczyciel języka polskiego w gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Dębicy. Sztaudynger literacko debiutował na przełomie lat 1923-1925. Zasłynął głównie za sprawą fraszek. Jego pierwszy artykuł został opublikowany w praskim czasopiśmie „Divadelni Listy”. W maju 1923 r. zorganizował swój pierwszy wieczór poetycki, który odbył się w sali Kopernika w Collegium Novum. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w Szkole Podchorążych Piechoty w Zaleszczykach przeprowadził się do Bydgoszczy. W tym mieście pracował jako wykładowca w Męskim Seminarium Nauczycielskim. W roku 1925 ukazał się jego debiutancki tomik poezji „Dom mój”. Wstęp do utworów napisał Karol Hubert Rostworowski. 5 lat później zdecydował się na przeprowadzkę do Poznania. W roku 1930 stał się członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich. Przez cztery lata nauczał w poznańskim Seminarium Nauczycielskim im. Ewarysta Estkowskiego. Poeta publikował swe artykuły, recenzje, wiersze oraz fraszki w „Kurierze Literacko-Naukowym”, „Poznańskim Czasie”, „Tęczy” i „Dwutygodniku Literackim”. Okrył się sławą również dzięki działalności w kabarecie o nazwie „Klub Szyderców”. Po kilku latach jego żoną została Zofia Jankowska, a w późniejszym okresie urodziła im się córka Anna. Na przełomie lat 1930–1935 autor wydał dwa wiersze: „Ballada o Stanisławie Wysockiej” i „Kasprowicz”. W późniejszym okresie pojawiło się pięć tomików wierszy Jana Izydora: „Ballady poznańskie”, „Kantyczki śnieżne”, „Umiejętności”, „Ludzie”, „Rzeź na Parnasie”, „Kantyczki śnieżne”, „Umiejętności”. W roku 1934 objął stanowisko wykładowcy Państwowej Szkoły Wydziałowej. W latach 1938–1939 prowadził wykłady dotyczące teatru lalek. Po wybuchu drugiej wojny światowej Jan Sztaudynger wraz rodziną został aresztowany przez niemieckich okupantów.
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!