Jarosław Hašek

Jaroslav Hasek (ur. 30 kwietnia 1883 w Pradze, zm. 3 stycznia 1923 w Lipnicy nad Sazawą) był czeskim pisarzem, publicystą oraz dziennikarzem. Można stwierdzić, iż dzięki Jego działalności literackiej, zwłaszcza napisaniu „Dzielnego Wojaka Szwejka” czeska literatura trafiła do elity. „Przygody Dzielnego Wojaka Szwejka” wydano w 57 językach.
W „Przygodach Dobrego Wojaka Szwejka czasu wojny światowej” ukazał się pomnik w Łupkowie, mieszczący się nieopodal stacji kolejowej. Pragnę wskazać, iż opowieści o Szwejku nie są jedynie fikcją literacką, odnoszą się bezpośrednio do przeżyć pisarza jak też losów Jego przyjaciół, których doświadczyli w trakcie „Wielkiej Wojny”.
„Przygody Szwejka…” stanowią powieść propagującą pacyfizm. Historia rozpoczyna się dialogiem pomiędzy Szwejkiem a panią Müllerová, odnośnie zamachu w Sarajewie. Ciekawa jest ta powieść, już początek i słowa Szwejka, iż „nie powinniśmy zabierać Turcji, Bośni i Hercegowiny” wiele mówią o zapatrywaniach politycznych pisarza.
Prażanin ukończył gimnazjum, następnie zaś podjął naukę w Akademii Handlowej. Zarobkował początkowo w drogerii, z czasem znalazł pracę w sektorze bankowości. Hasek znalazł się pod wpływem środowiska czeskich anarchistów, wiele podróżował  Działalność artystyczną rozpoczął w 1903, do roku 1905 przynależał do grupy literackiej zwanej „Anarchistyczni Burzyciele”. Od 1908 współpracował z czasopismem „Ženský obzor” („Przegląd kobiecy”), od 1910 sprawował funkcję redaktora miesięcznika „Svět zvířat” („Świat zwierząt”), od 1911 był współpracownikiem „Českého slova”. Lubił zwierzęta, przez pewien czas pracował na chleb w charakterze sprzedawcy psów.  Chcąc dowiedzieć się czegoś więcej o pisarzu warto sięgnąć po „Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej”(Osudy dobrého vojáka Švejka za světové války).
Możemy wywnioskować, iż pisarz nie był zwolennikiem demokracji, czego dowodem chociażby powołana do życia partia polityczna, Partia Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa. „Dobry Wojak Szwejk” powstał w 1910 r.
Twórca nie widział sensu walki za monarchię Austro- Węgier, monarchistą nie był, a więc po początkowym zaciągnięciu się do armii, postanawia udać się jako jeniec do obozu jenieckiego w Rosji.
Dalsze lata Jego życia są niezwykle ciekawe, trafił bowiem w 1916 r. do Korpusu Czechosłowackiego w Kijowie, gdzie takich jak On czyli nie chcących umierać za Austro- Węgry było znacznie więcej. Stan zdrowia nagle Mu się pogorszył, trafił więc do redakcji pisma „Čechoslovan”.
Rewolucja bolszewicka pochłonęła pisarza, zapragnął działać na rzecz bolszewików, w 1918 r. przystał w charakterze ochotnika do Armii Czerwonej. Prag