Pierre Augustin Beaumarchais

Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais był francuskim polimatą. Pracował również jako zegarmistrz, wynalazca, dramaturg, muzyk, dyplomata, szpieg, wydawca, ogrodnik, handlarz bronią, satyryk, finansista i rewolucjonista (zarówno po stronie francuskiej, jak i amerykańskiej).
Był on synem paryskiego zegarmistrza. Jednak szybko awansował w społeczeństwie francuskim. Zyskał on znaczne wpływy na dworze Ludwika XV będąc nadwornym wynalazcą i nauczycielem muzyki. Nawiązał on również wiele znaczących kontaktów biznesowych i towarzyskich. Odgrywał różne ważne role będąc dyplomatą oraz szpiegiem, jednak liczne batalie sądowe naraziły na szwank jego dobre imię.
Najbardziej znany jest jednak ze swoich licznych sztuk teatralnych. Najznamienitszymi z nich są zaś trzy sztuki „Figara”.
Beaumarchais przyszedł na świat 24 stycznia 1732 roku w Paryżu. Nadano mi imię Pierre-Augustin Caron. Był jedynym żywym męskim potomkiem André-Charlesa Carona.Miał on pięć sióstr. Rodzina Beaumarchais należała do wygodnej klasy średniej. Pierre-Augustin wiódł spokojne i szczęśliwe dzieciństwo. Jako jedyny chłopiec w rodzinie był szczególnie traktowany przez rodziców i siostry. Mówi się wręcz o jego rozpieszczaniu. Chłopiec od najmłodszych lat interesował się muzyką. Grał również na kilku instrumentach.
Od wieku dziesięciu lat Beaumarchais pobierał nauki w „wiejskiej szkole”. Uczył się tam przede wszystkim łaciny. Jednak mając dwanaście lat Beaumarchais zdecydował się porzucić szkołę na rzecz pracy jako czeladnik u swojego ojca oraz nauki zegarmistrzostwa. Prawdopodobnie to właśnie doświadczenia z młodzieńczych lat były inspiracją do stworzenia postaci Cherubin w „Weselu Figara”.
Wtedy to w XVIII wieku, zegarki kieszonkowe były najczęściej zawodne w przypadku mierzenia czasu. Najczęściej i były zatem one noszone akcesoria mody. Beaumarchais nie mógł tego zrozumieć i niemal rok poszukiwał ulepszeń. W lipcu 1753 r., gdy miał 21 lat, wynalazł mechanizm wychwytowy do zegarków. Pozwolił on mu na stworzenie zegarków zdecydowanie dokładniejszych i kompaktowych. Jean-André Lepaute, królewski zegarmistrz we Francji jako pierwszy zainteresował się tym mechanizmem. Był nim zachwycony i zdobywając zaufanie chłopca ukradł wynalazek dla siebie próbując go opatentować, jednak Francuska Akademia Nauk po wyjaśnieniach Beaumarchaisa uznała ostatecznie, iż to ego dzieło, a nie Lapaute’a. Wtedy też król Ludwik XV nazwał go „królewskim dostawcą”.
W wieku 23 lat Beaumarchais poznał Madeleine-Catherine Aubertin. Była ona wdowa.Pobrali się w roku 1756. Pomogła ona zdobyć Beaumarchaisowi królewski urząd. Mógł on wtedy tym samym zrezygnować z zegarmistrzostwa, co też uczynił. Niedługo po ślubie przyjął nazwisko „Pie