Tadeusz Miciński

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!

Kliknij

i ucz się szybciej!

Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak

Tadeusz Miciński urodzony 9 listopada 1873 roku w Łodzi jako syn Rudolfa
i Wandy Pruskich należy do twórców modernizmu polskiego. W swoim rodzinnym mieście ukończył szkołę elementarną. Następnie uczęszczał
do V Gimnazjum w Warszawie. Po maturze rozpoczął studia historyczne
na Uniwersytecie Jagiellońskim, a potem filozofię w Lipsku i Berlinie. Na studiach zainteresował się satanizmem, okultyzmem wyznającym wiarę w istnienie
w człowieku i świecie sił oraz mocy niepoznawalnych zmysłami ludzkimi i księgami wiedzy tajemnej. W tych chyba najbardziej dla siebie burzliwych czasach należał
do radykalnych organizacji młodzieżowych. Te zainteresowania młodzieńcze pozostały też w dojrzałym światopoglądzie i twórczości Micińskiego. Podczas pobytu w Berlinie poznał Stanisława Przybyszewskiego, ówczesnego niepokornego polskiego pisarza i dramaturga, członka cyganerii, prekursora wielu prekursorskich kierunków. To z nim dzielił swoje zainteresowanie demonologią i satanizmem.
W latach 1897-1892 przebywał w Hiszpanii. Umożliwiła mu to znajomość
z Wincentym Lutosławskim – poliglotą, publicystą i działaczem społecznym. Podczas pobytu na półwyspie iberyjskim zainteresował się mistyką hiszpańską i polską, towiańszczyzną, filozofią Platona i Nietzschego oraz hiszpańskim malarstwem
i dramatem.
Po powrocie do Polski zamieszkał w Warszawie, podróżował i pisał. Swoje utwory publikował w literackim miesięczniku „Chimera” oraz „Krytyka”. W latach 1900 – 1914 Tadeusz Miciński często przebywał w Zakopanem chodził sporo po Tatrach. Tam poznał Stanisława Witkiewicza i z jego syna Witkacego. Tatry i Zakopane
wraz z jego ówczesnym środowiskiem kulturalnym znalazły odbicie
w twórczości Micińskiego, na przykład w utworze „ Nietota, księga tajemna Tatr
(1910), powieści, w której autor wykorzystał znane ówczesne osobistości środowiska zakopiańskiego i umiejętnie połączył je z sytuacją ogólnonarodową
oraz charakterystycznymi dla swej twórczości udziwnieniami odrealniającymi rzeczywistość.
Tadeusz Miciński podjął też aktywność polityczno – społeczną. Pełnił funkcję korespondenta tygodnika „Świat” oraz uczestniczył w zjeździe działaczy niepodległościowych w Zakopanem, zwołanym z inicjatywy Józefa Piłsudskiego,
na którym powołano Polski Skarb Wojskowy – niepodległościową organizację.
Kiedy wybuchł konflikt międzynarodowy nazywany I wojną światową, Micińskiego internowano w Kałudze, potem trafił do Moskwy, gdzie zainteresował się życiem polskiej kolonii artystycznej, skupionej głównie wokół Jaracza i Witackiego. Działał tam w Kole Literacko-Artystycznym Domu Polskiego oraz z „Gazetą Polską” . Nawiązał też kontakt z Konstantynem Stanisławskim – rosyjskim aktorem
i reżyserem teatralnym.
Tadeusz Miciński, pisarz, poeta i publicysta o nieco kontrowersyjnych poglądach
i postawie zmarł w lutym 1918 roku, w okolicach Czerykowa na Białorusi w równie kontrowersyjnych okolicznościach. Najprawdopodobniej został zamordowany przez tamtejszych chłopów podczas rabunkowego napadu. Istnieją również teorie, że był to bolszewicki zamach. Podobno doszło do zamachu na jego życie, g

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

by czytać dalej, podaj adres e-mail!

Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(

Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta

Dołącz do ZDAY i czytaj bez limitu!

Podaj poniżej swój adres e-mail

Wyrażam zgodę na otrzymywanie od EDU Games S.A., ul. Nowopogońska 98, 41-250 Czeladź, NIP: 6252475036, KRS: 0000861152, REGON: 387109330 (dalej jako "Administrator") newslettera, czyli informacji o tematyce związanej z edukacją i szkolnictwem oraz ofert handlowych lub/ i reklamowych za pośrednictwem komunikacji e-mail i telefonicznej. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do otrzymywania newslettera lub/i ofert. Podstawa prawna przetwarzania danych to wyrażenie zgody, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a. RODO. Twoje dane będą przechowywane o momentu wycofania zgody. Masz prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Masz prawo wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Wycofanie zgody jest możliwe poprzez kontakt z Administratorem na adres e-mail: [email protected] lub naciśniecie przycisku "wypisz się" znajdującego się w wiadomościach e-mail od nas.

Rozwiń

"; gdy jechał
na pomoc swoim krewnym – synowi Jarosławowi Micińskiemu i bratankowi – Bolesławowi Micińskiemu.
Tadeusz Miciński zapisał się w historii literatury polskiej jako pisarz i poeta okresu Młodej Polski. Debiutował w 1896 roku poematem „Łazarze” opowiadającym o lasach artysty – nędzarza. W tym samym roku wystawiono jego dramat „Marcin Łuba”. W 1902 roku ukazał się tomik poezji o tytule „W mroku gwiazd”. W poezji Micińskiego dostrzegamy oryginalne ujęcie symbolizmu poprzez wprowadzenie nowatorskich skojarzeń. Szczególną uwagę Miciński przywiązał do dramatów. Chcąc je rozsławić, brał udział w licznych konkursach dramaturgicznych. Sporym entuzjazmem przez krytykę przyjęta została natomiast niełatwa, bo pełna mistyfikacji prozatorska twórczość pisarza. Autor wyrażał w niej gnozę, fatalizm oraz pogląd,
iż tylko nadczłowiekowi dane jest posiadanie duszy i życie wieczne. Miciński był przeciwnikiem przypadkowości. Wierzył, że świat i wszystkie jego elementy istnieją
z konieczności, choć są do końca niepoznawalne. Głosił też prymat wiedzy
nad wiarą. Uważa się go za ekspresjonistę i prekursora surrealizmu. Tworzył
w indywidulanym, nietypowym stylu.
Andrzej Nowicki, polski filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu uważa, że:
„Twórczość Tadeusza Micińskiego fascynuje swoją wielowarstwowością. (…) silne zaangażowanie emocjonalne w opisy niezwykłych przeżyć, nieustanne zderzanie się wielu kultur (…) połączone własnym oryginalnym stylem”.
Podsumowując życie i twórczość Tadeusza Micińskiego, dostrzegamy przede wszystkim jego nowatorstwo i eksperymentalizm. W twórczości wykorzystuje symbolikę, historyczną syntezę, mity i przypowieści. Głosi konieczność wewnętrznej przemiany człowieka, potrzebę jego wolności zarówno w wymiarze indywidualnym jak i państwowym czy globalnym. Zbliżał się do literatury międzywojennej, wprowadzaniem elementów katastroficznych. Micińskiego za życia otaczała legenda podsycana jego niezwykłą osobowością. Sam kreował się na maga i mistyka,
co ośmieszył w swej powieści „ 622 upadki Bunga” jego dobry znajomy
z czasów zakopiańskich – Witkiewicz oraz Stanisław Wyspiański w „ Wyzwoleniu”. Po śmierci poety, twórcy literatury międzywojennej, obrali Micińskiego za patrona ekspresjonistów skupionych wokół „ Zdroju”. Zainteresowanie Micińskim nie osłabło również po II wojnie światowej – do dziś uważany jest za jednego z najbardziej oryginalnych twórców swojej epoki.
W 2013 roku w Warszawie, w 140. rocznicę urodzin artysty utworzona została Nagroda Ekspresjonistyczna FENIKS im. Tadeusza Micińskiego, której laureatami zostają niezależni i nowatorscy polscy twórcy, którzy propagują polską sztukę na forum krajowym i międzynarodowym. Myślę, że życie i twórczość Tadeusza Micińskiego najtrafniej charakteryzuje opinia prof. dr hab. Teresy Wróblewskiej, badaczki geniuszów XX wieku:
„Miciński może być albo pisarzem genialnym, albo żadnym. Albo prorok,
albo szarlatan; albo mag, albo mistyfikator (…)
albo prekursor; albo skrajny nonkonformista, albo ugodowy endek; albo poeta opętany panslawizmem, albo poeta opętany Polską”.

Sprawdź również:

Tadeusz Miciński

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

Dodaj komentarz jako pierwszy!