Ludwik Szczepański

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!

Kliknij

i ucz się szybciej!

Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak

Czytaj więcej

Ludwik Szczepański był polskim poetą i pisarzem tworzącym pod pseudonimem „Wincenty Ogórek”.
Przyszedł na świat w Krakowie 5 marca 1872 roku. Jego ojcem był Alfred Szczepański, który był znanym działaczem patriotycznym, prozaikiem i publicystą. Matka, Helena z domu Zieleniewska pochodziła z rodziny znanych przemysłowców krakowskich. Dzieciństwo i lata młodości Ludwik Szczepański spędził w Wiedniu. Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim. Do Krakowa powrócił w 1897 roku i na tamtejszym Uniwersytecie Jagiellońskim kontynuował wcześniej obrany kierunek. W tym samym roku założył ilustrowany tygodnik „Życie”. Było to pismo poruszające przede wszystkim tematykę artystyczną, ale też dotykało spraw naukowych i społecznych. Szczepański jako wydawca współpracował z korespondentami z kraju i zza granicy, dzięki temu mógł publikować jak najbardziej aktualne informacje i wydarzenia. Zanim czasopismo przejął pisarz Ignacy „Sewer” Maciejowski, tworzyli go przede wszystkim autorzy o poglądach socjalistycznych, m.in. Wilhelm Feldman, Kazimierz Kelles-Krauz, czy Izabela Moszczeńska. Ogłaszano w nim twórczość poetów zarówno młodszego, jak i starszego pokolenia. Wydawano utwory m.in. Marii Konopnickiej, Adama Asnyka, Adolfa Dygasińskiego, Gabrieli Zapolskiej, Jana Kasprowicza, Kazimierza Przerwa-Tetmajera, czy Stanisława Przybyszewskiego, który przejął redakcję po Maciejowskim i prowadził ją do stycznia 1901 roku. Szczepański tworząc „Życie” w bardzo dużym stopniu przyczynił się do ukształtowania ówczesnej epoki artystycznej. To właśnie w tym piśmie Artur Górski posługujący się pseudonimem „Quasimodo” publikował swój cykl „Młoda Polska”. Był to manifest, w którym skrytykował pozytywistów i przedstawił program literacki młodych artystów. To właśnie od tytułu tego cyklu pochodzi nazwa epoki literackiej, która była polską odmianą modernizmu. W czasie redagowania „Życia” dziennikarz rozwijał się również jako poeta. Napisał wtedy między innymi najbardziej znany i doceniany wśród młodopolskich dekadentów wiersz „Żegluga”, który rozpoczyna się słynną frazą: „Wśród oceanu czarnej kawy płynę do wyspy ukojenia”. Szczepański w 1901 roku zaczął wydawać kolejne pismo, tym razem wspólnie z Janem Szczepanikiem, pod nazwą „Ilustracya Polska”. Działało ono do 1904 roku i zajmowało się głównie propagowaniem sztuki fotograficznej. Współtwórca pisma był znanym wynalazcą, nazywanym „polskim Edisonem”, którego wynalazki dotyczyły wielu dziedzin. Te związane z tematyką redagowanego pisma, to m.in. opracowana przez niego metoda wytwarzania błon fotograficznych do fotografii barwnej. Została ona udoskonalona przez twórcę w latach 1902-1903 za sprawą wynalezienia filtra i rastra wielobarwnego. W tym magazynie Szczepański był zwierzchnikiem Mariana Dąbrowskiego, z którym jeszcze niejednokr

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

by czytać dalej, podaj adres e-mail!

Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(

Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta

Dołącz do ZDAY i czytaj bez limitu!

Podaj poniżej swój adres e-mail

Wyrażam zgodę na otrzymywanie od EDU Games S.A., ul. Nowopogońska 98, 41-250 Czeladź, NIP: 6252475036, KRS: 0000861152, REGON: 387109330 (dalej jako "Administrator") newslettera, czyli informacji o tematyce związanej z edukacją i szkolnictwem oraz ofert handlowych lub/ i reklamowych za pośrednictwem komunikacji e-mail i telefonicznej. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do otrzymywania newslettera lub/i ofert. Podstawa prawna przetwarzania danych to wyrażenie zgody, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a. RODO. Twoje dane będą przechowywane o momentu wycofania zgody. Masz prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Masz prawo wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Wycofanie zgody jest możliwe poprzez kontakt z Administratorem na adres e-mail: [email protected] lub naciśniecie przycisku "wypisz się" znajdującego się w wiadomościach e-mail od nas.

Rozwiń

"; otnie spotykał się na drodze zawodowej. I to właśnie on, późniejszy magnat prasowy i założyciel wydawnictwa „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, swoje pierwsze kroki stawiał pod dyrekturą Ludwika Szczepańskiego.
Po ogłoszeniu upadku pisma „Ilustracya Polska” pisarz podjął się redagowania kolejnego. Był to dziennik „Nowiny dla Wszystkich”, a Szczepański jego redaktorem naczelnym był do 1904 roku. Przez kolejne osiem lat to stanowisko obejmowała jego żona, Lucyna z Libiszowskich Szczepańska. Dziennik przeznaczony był dla każdego, wzorowany był na wiedeńskiej prasie bulwarowej. Dlatego nie brakowało w nim tanich sensacji czy plotek, ale miał on również jeden wielki plus. Było to pismo nieskrępowane żadnymi, ani politycznymi, ani obyczajowymi czy zawodowymi przymusami. Jako dość liberalny, odważny, gwałtowny, a czasami nawet impertynencki magazyn, wytworzył model pisma, z którego czerpały te powstałe w późniejszym okresie. Szczepański nie bał się pisać o rzeczach ważnych i trudnych i tym jego pismo różniło się od wielu innych publikujących w tamtym okresie. W tej redakcji przez pewien okres Szczepański kolejny raz był pryncypałem Dąbrowskiego. A ten przejął jego agresywną metodę pisarską, którą niejednokrotnie wykorzystywał później na łamach „Ilustrowanego Kuryera Codziennego” przy wyborze tematów czy wydawaniu opini. „Nowiny dla Wszystkich” zbankrutowały w 1913 roku, natomiast „IKC” odnosił coraz większe sukcesy. Były podwładny zaproponował Szczepańskiemu stanowisko w swojej gazecie, a ten je przyjął. Podczas pierwszej wojny światowej był mocno zaangażowany politycznie, jego publikacje dla gazety Maciejowskiego były ostro cenzurowane, pismo zostało za jego sprawą zawieszone, a on sam jako „podejrzany politycznie” został wcielony do armii. Po wojnie Szczepański zainteresował się spirytyzmem, na jego temat pisał w dodatku do „IKC”, który nosił tytuł „Kurier Metapsychiczny”. Zjawiska psychodeliczne pochłonęły go na tyle, że współzałożył Towarzystwo Metapsychiczne w Krakowie, na którego czele stał doktor Stanisław Breyer. Jego siedziba znajdowała się w prywatnym mieszkaniu Szczepańskiego.
Ludwik Szczepański za młodu zajmował się taternictwem, w jego ślady poszli dwaj synowie, Jan Alfred oraz Alfred, którzy wsławił się we wspinaczce po Tatrach. Jako liryk napisał w 1897 roku dwa tomiki poezji, „Hymn” oraz „Srebrne noce. Lunatica”, które napisane były w stylu młodopolskim, a utrzymane były w typowym dla dekadentyzmu, nastroju posępnym i tkliwym. Stworzył również w 1908 roku powieść fantastyczną „Król powietrza” i trzy lata później kolejną powieść „Przewrót”. Zmarł w Krakowie 19 lutego 1954 roku, pochowano go na Rakowickim Cmentarzu. Zapamiętano go jako płodnego literata i poetę, ale przede wszystkim jako uzdolnionego publicystę i dziennikarza.

Sprawdź również:

Ludwik Szczepański

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

Dodaj komentarz jako pierwszy!