Maurice Maeterlinck

Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck, znany również od 1932 roku jako Hrabia Maeterlinck, był belgijskim dramaturgiem, poetą i eseistą. Był on Flamandem (tzn. osobą niderlandzkojęzyczną, zamieszkującą głównie belgijską część szeroko rozumianej Flandrii), jednak pisał w języku francuskim. W 1911 roku uhonorowany został literacką Nagrodą Nobla „w uznaniu wielostronnej działalności literackiej, a zwłaszcza utworów dramatycznych, które odznaczają się bogactwem wyobraźni i fantazją poetycką, ujawniającą, niekiedy pod pozorem baśni, głębokie natchnienie, a w tajemniczy sposób odwołują się do własnych uczuć czytelników i pobudzają ich wyobraźnię”. Główne tematy w jego twórczości to śmierć i sens życia. Był sztandarowym działaczem grupy La Jeune Belgique. Sztuki Maeterlincka są ważną częścią ruchu symbolistycznego.
Maeterlinck przyszedł na świat 29 sierpnia 1862 roku w Gandawie, w Belgii. Wychowywał się w zamożnej, francuskojęzycznej rodzinie. Jego rodzicami byli Mathilde Colette Françoise (z domu Van den Bossche) oraz Polydore. Jego ojciec pracował jako notariusz. We wrześniu 1874 roku wysłano go do jezuickiego kolegium Sainte-Barbe. Podczas okresu studiów pisał wiersze oraz krótkie powieści. Jego ojciec chciał jednak, żeby Maeterlinck poszedł na prawo, co też uczynił. Po ich ukończeniu na Uniwersytecie w Gandawie w 1885 roku wyjechał do Paryża do Francji, gdzie spędził kilka miesięcy. Poznał tam kilku członków nowego ruchu symbolistycznego.
Maeterlinck stał się rozpoznawany dzięki swojej sztuce „Księżniczka Maleine”. Zdobyła ona wiele pochwał w sierpniu 1890 roku od Octave’a Mirbeau, który był krytykiem literackim Le Figaro. Następnie Maeterlinck napisał serię symbolistycznych sztuk z cechami fatalizmu i mistycyzmutakich jak „Intruz” w 1890 roku, „Ślepcy” w tym samym roku oraz „Pelléas i Melizanda” dwa lata później.
W latach 1895- 1918 był w związku z piosenkarką i aktorką Georgette Leblanc. Leblanc. Wpływała ona na jego twórczość przez następne dwadzieścia lat. Począwszy od sztuki „Aglavaine i Sélysette” Maeterlinck rozpoczął tworzyć postacie, które potrafiły bardziej panować nad swoim losem. Następnie to autor napisał i opublikował „Dwanaście pieśni” w 1896 roku i również w tym samym roku „Skarb pokornych”, pięć lat później „Życie pszczoły” oraz rok później w 1902 roku „Ariadnę i Błękitnobrodego”.
W 1903 roku Maeterlinck został uhonorowany przez rząd belgijski nagrodą Triennale Prize for Dramatic Literature.
W 1906 roku Maeterlinck wraz z Leblanc przeprowadzili się do willi w Grasse na południu Fran