Mika Toimi Waltari

Mika Toimi Waltari był fińskim pisarzem. Najbardziej znany jest z bestsellerowej powieści „Egipcjanin”. Był niezwykle produktywnym pisarzem. Oprócz powieści pisał także poezję, opowiadania, powieści kryminalne, sztuki teatralne, eseje, opowieści podróżnicze, scenariusze filmowe oraz rymowane teksty do komiksów „Asmo Alho”.
Mika Toimi Waltari urodził się 19 września 1908 roku w Helsinkach jako syn Toimi’ego Waltari i Olgi Johansson. Mieli razem troje dzieci: Samulię, Mikę oraz Erkkę. Waltrari będąc chłopcem był świadkiem fińskiej wojny domowej, podczas której jego białostocka rodzina uciekła do domu ciotki matki w Laukkoski w Pornainen, niedaleko Porvoo.
Będąc młodzieńcem Mika zapisał się na Uniwersytet Helsiński na Wydział Teologii, o co prosił go wuj Toivo. Niedługo później jednak rzucił teologię na rzecz filozofii, estetyki i literatury. Ukończył te studia w 1929 roku. Jako student udzielał się w różnych czasopismach. Pisał między innymi wiersze i opowiadania. W 1925 roku wydana została zaś jego pierwsza książka „Jumalaa paossa”, która odniosła ogromny sukces, sprzedając się w 3000 egzemplarzy, mimo że liczyła zaledwie 72 strony. Dwa lata po tym wydarzeniu wyjechał do Paryża. Tam napisał swoją pierwszą większą powieść „Suuri illusioni” („Wielkie złudzenie”). Powieść ta stała się zaskakującym hitem. Sprzedała się w nakładzie 8000 egzemplarzy i uczyniła z Miki Waltariego sławnego pisarza. Waltari był również przez pewien okres członkiem liberalnego ruchu literackiego Tulenkantajat, mimo iż jego poglądy polityczne i społeczne stały się w późniejszych latach konserwatywne. 8 marca 1931 roku pobrał się z Marjattą Luukkonen, którą poznał podczas służby wojskowej rok wcześniej. 4 stycznia 1932 roku urodziła im się córka Satu, która idąc w ślady ojca również została pisarką.
W latach 30. i 40. XX wieku Waltari pracował jako dziennikarz i krytyk. Pisał on dla wielu gazet i czasopism oraz odbył wiele podróży po Europie. Kierował również czasopismem Suomen Kuvalehti. Równocześnie pisał książki w wielu gatunkach literackich. Bez problemu przechodził z jednej dziedziny literackiej na drugą. Miał on bardzo napięty grafik i rygorystyczną etykę pracy. Waltari cierpiał również na psychozę maniakalno-depresyjną i kończąc książkę popadał w depresję. Nieraz dochodziła ona do tego stopnia, iz wymagał leczenia szpitalnego. W tych fazach maniakalnych również zajmował się pisaniem, to go uspokajało. Watlari brał udział w konkursach literackich odnosząc liczne sukcesy. Chciał tym samym udowodnić krytykom jakość swojej twórczości. Jeden z takich konkursów zapoczątkował jednej z jego najpopu