Alfred Tennyson, Pierwszy Baron Tennyson FRS był brytyjskim poetą. Tennyson był Poetą Laureatem przez większą część panowania królowej Wiktorii. Pozostaje również jednym z najznamienitszych brytyjskich poetów. W 1829 roku Tennyson został uhonorowany Złotym Medalem Kanclerza w Cambridge za jeden ze swoich pierwszych utworów jakim był „Timbuktu”. Rok później opublikował swój pierwszy samodzielny zbiór wierszy „Poems Chiefly Lyrical”. „Claribel” i „Mariana- jedne z najbardziej znanych wierszy Tennysona- zostały zawarte w tym tomie. Mimo iż był odrzucany przez niektórych krytyków jako zbyt sentymentalny, jego wiersze szybko okazały się popularne i przyniosły Tennysonowi uwagę znanych pisarzy tamtych czasów. Wczesna poezja Tennysona, z jej mediewalizmem i potężnymi wizualnymi obrazami, miała duży wpływ na Bractwo Prerafaelitów.
Tennyson wyróżniał się również w pisaniu krótkich liryków, między innymi: „Break, Break, Break”, „The Charge of the Light Brigade”, „Tears, Idle Tears” oraz „Crossing the Bar”. Wiele z jego wierszy opartych było na klasycznych mitologicznych tematach, takich jak „Ulysses”. Podczas swojej kariery, Tennyson próbował się również w pisaniu dramatu, jednak jego sztuki nie cieszyły się wielkim powodzeniem.
Wiele fraz z twórczości Tennysona weszło również na stałe do języka angielskiego, należą do nich między innymi frazy takie jak: „Nature, red in tooth and claw” („In Memoriam A.H.H. „), „’Tis better to have loved and lost / Than never to have loved at all”, „Theirs not to reason why, / Theirs but to do and die”, „My strength is as the strength of ten, / Because my Theart is pure”, „To strive, to seek, to find, and not to yield”, „Knowledge comes, but Wisdom lingers”, and „The old order changeth, yielding place to new”. Tennyson jest również dziewiątym najczęściej cytowanym pisarzem w The Oxford Dictionary of Quotations.
Tennyson urodził się 6 sierpnia 1809 roku w Somersby w Lincolnshire w Anglii. Był on synem George’a Claytona Tennysona oraz Elizabeth Fytche i miał jedenaścioro rodzeństwa. W latach 1816-1820 uczył się w King Edward VI Grammar School, Louth. Od 1827 roku zaś studiował w Trinity College w Cambridge. Wtedy to na Uniwersytecie zapisał się do tajnego stowarzyszenia refleksyjno-dyskusyjnego –jakim było Cambridge Apostles. Dwa lata później Tennyson został nagrodzony Złotym Medalem Kanclerza w Cambridge za jeden ze swoich pierwszych utworów „Timbuktu”. W 1830 roku opublikował swój pierwszy solowy zbiór wierszy, Poems Chiefly Lyrical
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
l. „Claribel” i „Mariana”, które później zajęły miejsce wśród najbardziej znanych wierszy Tennysona, zostały zawarte w tym tomie. W 1833 roku Tennyson opublikował swój drugi tomik poezji, w którym znalazła się pierwsza wersja „Damy z Shalott”. Tomik ten spotkał się z ostrą krytyką odbiorców. W 1840 roku Tennyson przeniósł się do Londynu i mieszkał przez pewien czas w Chapel House, Twickenham. W 1842 roku, w Londynie, Tennyson wydał dwutomowe „Poems”. Pierwszy tom zawierał utwory już opublikowane, a drugi zaś składał się prawie w całości z nowych wierszy. Osiem lat później Tennyson osiągnął szczyt kariery, publikując swoje arcydzieło jakim była „In Memoriam A.H.H.”, dedykowane Hallamowi. Również w tym samym roku (1850) został mianowany Poetą Laureatem i sprawował tę funkcję aż do własnej śmierci w 1892 roku, co jest najdłuższą kadencją jakiegokolwiek laureata. Zaś 13 czerwca 1850 roku Tennyson poślubił Emily Sellwood w wiosce Shiplake. Emily była jego przyjaciółką z lat młodzieńczych. Mieli oni dwóch synów: Hallama Tennysona i Lionela. 1855 roku Tennyson napisał jeden ze swoich najbardziej znanych utworów jakim była „Szarża lekkiej brygady”. Pełniąc funkcje Poety Laureata Tennyson napisał również działa takie jak: „Ode on the Death of the Duke of Wellington” i „Ode Sung at the Opening of the International Exhibition”.
W 1884 roku królowa Wiktoria mianowała go baronem Tennyson, of Aldworth w hrabstwie Sussex i of Freshwater w Isle of Wight, a 11 marca 1884 roku Tennyson zajął miejsce w Izbie Lordów. Tennyson był pierwszą osobą, która została podniesiona do brytyjskiego tytułu szlacheckiego za swoje pisarstwo.
Tennyson kontynuował pisarstwo aż do wieku osiemdziesięciu lat. W ostatnim okresie swojego życia napisał dramaty taki jak: „Queen Mary”, „The Cup”, „Harold” i „Becket”. Niestety nie są one zaliczane do najlepszych dorobku twórczym Tennysona. Alfred Tennyson był również jednym z najwybitniejszych twórców monologów dramatycznych. Najbardziej znanymi utworami Tennysona z tego gatunku są: „Ulisses”, „Oenone” i „Święty Szymon Słupnik”.
Tennyson zmarł 6 października 1892 roku w Aldworth mając 83 lata. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim. Pomnik został wzniesiony w kościele Wszystkich Świętych, Freshwater.
Pozostał po nim majątek w wysokości 57.206 funtów.
Tennyson Down i Tennyson Trail na wyspie Wight nazwane są jego imieniem, a pomnik ku jego czci stoi na szczycie Tennyson Down. Jezioro Tennyson w Nowej Zelandii, nazwane przez Fredericka Welda, jest uważane za nazwane na cześć Lorda Tennysona.
Dodaj komentarz jako pierwszy!