Aureliusz Marek

"; dyż już w roku 166, chwilę po zakończeniu pierwszej kampanii, zagrażać Rzymowi zaczęli Markomanowie i Kwadowie, co bezpośrednio w niedługim czasie rozpoczyna okres markomańskich wojen, które odbywały się w latach od 167 do 180. Właśnie w trakcie działań wojennych prowadzonych przeciw Markomanom i Kwadom, zmarł brat Marka Aureliusza [169 rok n.e.] z którym dzielił on władze, i dalej zmuszony był samodzielnie prowadzić działania wojenne w naddunajskich prowincjach, zakończonych w roku 175.
Kolejną stratą w rodzinie jaką doznaje Marek Aureliusz jest śmierć żony Faustyny (z którą posiadał trzynaścioro dzieci: Annia Aurelia Galeria Faustina, bliźniacy Gemellus Lucillae oraz Annia Aurelia Aleria Lucilla, Titus Aelius Antonius, Titus Aelius Aurelius, Handrianus, Domitia Faustina, Fadilla, Annia Cornificia Faustina Minor, kolejni bliźniacy Titus Aurelius Fulvus Antonius oraz Lucius Aurelius Commodus, Marcus Annius Verus Caesar i najpóźniej urodzona Vibia Aurelia Sabina) podczas podróży po prowincjach wschodnich wraz z synem Kommodusem i nią samą, a po powrocie Kommodus jak i jego ojciec zostają wtajemniczeni w misteria eleuzyjskie, misteria odprawiane w Eleusis, związane z kultem Demeter.
Zmarł 17 marca roku 180 dożywając pięćdziesięciu dziewięciu lat. Umarł prawdopodobnie na Dżumę a jego samego pośmiertnie ubóstwiono, nadając mu cechy boskie.
Jeszcze za życia był ostatnim przedstawicielem stoicyzmu, szczególnie filozofii Epikteta od 121 roku, gdy przeczytał „Diatryby”. W jego filozofii pojawiają się również widoczne cechy eklektyczne. Wyznawał przekonanie, że świat jest jednym wielkim teatrem, w którym każdy ma swoją rolę, dlatego lęk przed śmiercią oraz bunt uważał za zbędny. Stawiał również wagę na naukę panowania nad emocjami.
Jego dorobek pisarski jest naprawdę znikomy, gdyż jego jedynym napisanym w życiu dziełem są „Rozmyślania”. Jest to dzieło filozoficzne oparte na idei stoicyzmu. Powstała, według Awidiusza Kasjusza, sporządzona przed kampanią wojenna wymierzoną przeciwko Markomanom, w wyniku prośby o przedstawienie filozoficznych zasad wyznawanych przez Marka Aureliusza. Pierwotnym celem było wygłoszenie przez cesarza kilku wykładów, które zostały zebrane w jednym miejscu pod nazwą „Rozmyślania”. Jedyne dzieło Marka Aureliusza rozpatruje i pokazuje idee filozofii rzymskiego stoicyzmu, wyznawany oczywiście jak można by wywnioskować z nazwy przez Rzymian. Stoicyzm Rzymski, w odróżnieniu od rodzaju stoicyzmu hellenistycznego, ukazywał tylko rozterki moralne, nie ujmując aspektów logicznych. Sama postać dzieła przypomina prywatny monolog o niepewności istnienia jednostki i wszystkiego, co dzieje się dookoła niej.