Seneka

Dziś przedstawię wam postać Seneki, czyli twórcy, który pochodził z Rzymu. Nasz bohater był poważnym retorykiem, pisarzem, a także filozofem. Jego całe imię i nazwisko brzmi: Lucius Annaeus Seneca. Miał on też pewien pseudonim, a może przezwisko Minor. Seneka był synem człowieka, który miał tytuł Seneki starszego. Dziś jednak skupimy się na Senece Młodszym. Nasz bohater znany był ze bycia stoikiem, a także z wielu dzieł heroicznej etyki. Jako filozof, jego nauka miała duży wpływ na chrześcijaństwo, które była bardzo powszechne w tamtych czasach. Postać mężczyzny miała dużo wspólnego z tą, wtedy młodą i dopiero rozwijającą się religią. Główną tego przyczyną był fakt, że był on wychowawcą Nerona. Postać tego cesarza, z pewnością nie jest obca tym, którzy mieli okazję zapoznać się z dziełem Henryka Sienkiewicza ,,Quo vadis”. Na dworze Nerona, starszy mężczyzna była osobą bardzo wpływową, a nieco później sprawowała również urząd konsula. Był wtedy jednym z dwóch najwyższych rangą urzędników.
Mężczyzna żył na przełomie er, rodząc się 4 lata przed naszą erą i kończąc swój żywot w roku 65 naszej ery. Za swojej młodości, bohater studiował w Rzymie retorykę oraz filozofię. Tam spotkał wyjątkowego nauczyciela. Człowiek imieniem Attalos pokazał mu filozofię stoicką. Młodzieniec bardzo zainteresował się tym tematem i od tamtego momentu regularnie poszerzał swoją wiedzę w tym kierunku. Niestety niedługo później posypało się jego zdrowie. W związku z tym, postanowił wyjechać i udać się do Egiptu. Nie była to krótka wyprawa. Poza granicami państwa spędził aż piętnaście lat. Dopiero po tym czasie, postanowił wrócić do swojego rodzimego państwa. Niestety po powrocie nie spotkał go dobry los. Dziesięć lat po powrocie do Rzymu, w 41 roku naszej ery, został zesłany na Korsykę. Nie działo się to oczywiście bez przyczyny. Do takiej decyzji doprowadził cesarz Klaudiusz, za namową swojej żony o imieniu Messalina. Była to okropna sytuacja dla naszego bohatera. Nigdy już nie wybaczył cesarzowi tej decyzji. Podjął nawet decyzję o drobnej zemście, jednak nie odważył się jej uczynić za życia władcy. Dopiero po jego śmierci, nadal przepełniony złymi emocjami napisał ,,Udynienie boskiego Klaudiusza”. Był to tekst o bardzo złośliwym i negatywnym charakterze. Jednak Senaka nie został całe życie na wyspie. Jeszcze za panowania Klaudiusza, przez którego musiał się wynieść, wrócił do swojej ojczyzny. Tym razem również miała na to wpływ żona cesarza. Lecz nie była to Messalina, a kolejna żona Klaudiusza, Agrypina. Kobieta znając wiedzę i doświadczenie poety, postanowiła go w 49 roku ustanowić wychowawc�