Baldassare Castiglione

Baldassare Castiglione był włoskim dworzaninem, pisarzem, dyplomatom i żołnierzem, a także wybitnym autorem epoki renesansu i hrabią. Pełnił służbę na wielu dworach, gdzie głośno mówił o tym, co myśli. Rozpowszechniał nowe zasady współżycia towarzyskiego, kulturę osobistą i szacunek do kobiet. W internecie, niestety, nie ma zbyt wielu informacji na temat tego mężczyzny, jednak doszukałam się kilku kluczowych wiadomości.

Baldassarre urodził się 6 grudnia 1478 r. we włoskim miasteczku Casatico niedaleko Mantui, które istnieje do dziś i znajduje się w regionie Lombardia, w prowincji Mantua. Jego najbliższa rodzina, składająca się jedynie z matki i ojca – Luizy Gonzagi i panującego w tamtym czasie Gonzagasa (o reszcie rodziny niestety nic mi nie wiadomo), należała w tamtym czasie do uboższej szlachty. Młody pisarz już w wieku szesnastu lat został posłany przez matkę do Mediolanu, aby rozpocząć studia humanistyczne w szkole znanego nauczyciela greki i wydawcy Homera. Studiował przez pięć lat, aż do roku 1499, kiedy to nieoczekiwanie zmarł jego ojciec. Castiglione był zmuszony wrócić do rodzinnego miasteczka, aby zająć jego miejsce jako głowa rodziny. Do obowiązków głowy rodziny, należały liczne oficjalne misje, m.in. reprezentujące dwór Francesco II Gonzagi, ówcześnie Markiza Mantui. Castiglione jeszcze w tym samym roku towarzyszył mu podczas uroczystego wejścia Ludwika XII, króla Francji – do Mediolanu. Podczas dyplomatycznej misji do Rzymu, mężczyzna spotkał szwagra Gonzagi, księcia Urbino – męża siostry Francesca. Dzięki temu spotkaniu, mimo niechęci Gonzagi, który jednak ostatecznie pozwolił Castiglione’owi opuścić swój dwór i zamieszkać na dworze księcia Urbino. W tamtych czasach dwór ten był uważany za jeden z najbardziej eleganckich w kraju.

Gospodarze i goście przebywający tam, bardzo często urządzali najróżniejsze zabawy polegające na wykazaniu się intelektem, nie brakowało także zabaw tanecznych, recytacji, koncertów i przedstawień teatralnych i innych wydarzeń kulturalnych, zachęcających do tworzenia dzieł literackich. Zdolności jednej z tamtejszych gości – Elisabetty, zainspirowały Castiglione do napisania na jej cześć serii pieśni miłosnych. Niestety, była to miłość platoniczna. Kobieta była bardzo oddana swojemu mężowi, chociaż nie mogła mieć z nim dzieci. Będąc na dworze Urbino, w 1506 r. napisał utwór, zawierający echa poezji starożytnej i współczesnej. Przedstawił tam dwór Urbino jako postaci trzech pasterzy. Nie został on jednak aż tak rozpowszechniony, jak jego następne dzieło. Pisarz miał swój moment sławy i stworzył swoją deb